คุณคือพ่อของลูก

เซอร์ไพรส์

ห้องทำงาน

"อื้ออ~ อย่าค่ะ" จัสมินเอียงใบหน้าหลบริมฝีปากที่พยายามบดจูบสลับกับการซุกใบหน้าเข้าหาซอกคอขาว

"อย่าห้ามฉัน" น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความหงุดหงิดส่งผลให้ใจคนฟังกระตุกวูบ

"เรามีเรื่องที่ต้องคุยกันก่อนค่ะ"

"คุยแน่ ทำไมถึงยอมให้มันเข้าถึงตัวได้แบบนั้น ไม่รู้รึไงว่าฉันไม่ชอบ"

"ฉันไม่ได้เต็มใจ ฉันไม่ได้ยินยอมให้เขาทำแบบนั้นนะคะ"

"สุดท้ายมันก็กอดเธออยู่ดี" ไฮโซหนุ่มดีกรีเจ้าของผับหัวเสียไม่น้อย

แค่เห็นสายตาตอนที่ลูกค้าคนนั้นจ้องมองผู้หญิงของเขา ก็แทบจะเข้าไปไล่มันออกไปจากที่ของเขาอยู่แล้ว

"โกรธมินเหรอคะ"

"คิดว่าฉันควรยิ้มแย้ม และมีความสุขเวลาที่มีผู้ชายคนอื่นมาแตะต้องเมียของฉันสินะ" จัสมินสอดแขนเข้าไปสวมกอดเอวสอบ เงยหน้าขึ้นมองเสี้ยวใบหน้าหล่อเหลาด้วยประกายตาที่อ่อนลง

"มินไม่ได้เต็มใจเลยนะคะ"

"แต่มันก็..."

"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สุดท้ายมินก็เป็นผู้หญิงของเสี่ยแค่คนเดียว" ดวงตาคมกริบกดมองต่ำ แม้จะหงุดหงิดอยู่มาก ถึงอย่างนั้นก็ยังโน้มใบหน้าลงไปกดจูบลงบนเรียวปากเอิบอิ่มหนักๆ

"รู้รึเปล่าว่าฉันหวงเธอมาก" ใจคนฟังเต้นไม่เป็นส่ำ จัสมินยิ้มบางก่อนจะตอบออกไป

"เพิ่งรู้ค่ะ"

"มาเพิ่งรู้อะไรตอนนี้ล่ะจัสมิน ที่ผ่านมาฉันไม่เคยเรียกผู้หญิงคนไหนว่าเป็นผู้หญิงของฉันเลยนะ โอเค เมื่อก่อนฉันอาจจะมีผู้หญิงค่อนข้างเยอะ แต่ผู้หญิงพวกนั้นไม่มีใครเลยที่เหมือนเธอ"

"แบบไหนเหรอคะ?"

"ผู้หญิงที่ฉันเคยผ่านมามันก็เป็นเหมือนกันกับฉัน คือไม่ได้หยุดที่ใครคนใดคนหนึ่ง หรือยุ่งกับใครคนใดคนหนึ่งเพียงแค่คนเดียว แตกต่างจากเธอที่สะอาด และไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนเลย" เสี่ยแบล็ครั้งข้อมือเล็กก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาหรู ไม่ลืมที่จะดึงคนตัวเล็กให้ล้มลงมาบนหน้าตักแกร่ง

"ฉันหวงเธอนะจัสมิน ฉันอยากให้เธอไปอยู่กับฉันที่คอนโด อยากให้เธออยู่กับฉันที่นี่แต่ไม่ใช่ในฐานะพนักงานที่ต้องไปเจอลูกค้าหื่นๆ พวกนั้น เธอนี่ก็แปลกชะมัด ทำไมถึงอยากทำงานหนักในเมื่อต่อให้เธอไม่ทำงาน เธอก็จะได้เงินจากฉันอยู่ดี"

"มินบอกเสี่ยไปแล้วนี่คะว่ามินจะรับเงินจากเสี่ย แต่มันจะต้องเป็นเงินจากการทำงานเท่านั้น"

"แต่ว่าฉัน..."

"มินไม่อยากถูกมองว่าใช้ร่างกายแลกเงินค่ะ" เสี่ยแบล็คชะงักไป ไม่นานรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจก็หลุดออกมา

ที่ผ่านมาคนอย่างเขาเคยเจอผู้หญิงแบบนี้เสียที่ไหน สุดท้ายผู้หญิงพวกนั้นก็เห็นแก่เงินด้วยกันทั้งนั้น

แตกต่างจากจัสมิน ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนใคร มันไม่แปลกหากเขาจะรู้สึกดีและชอบเธอมากจริงๆ

"ฉันรักเธอนะ" ก้อนเนื้อของอกทางด้านซ้ายพลันเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

ตั้งแต่วันแรกที่พบกัน ผู้ชายคนนี้อยู่ในสายตาของเธอเช่นกัน

"มิน...รักเสี่ยเหมือนกันค่ะ"

"ถ้ารัก แปลว่าต้องยอมเป็นของฉันนะ" หนุ่มหล่อยักคิ้วหยอกล้อ ท่าทางขี้เล่นของเขาพลอยทำให้ใจดวงน้อยฟูฟ่อง

"มินเป็นของเสี่ยแล้วนี่คะ"

"ไม่ได้หมายความว่าให้เป็นแค่ตอนนี้ แต่หมายถึงให้เป็นตลอดไปต่างหากล่ะ"

"บอกตัวเองเถอะค่ะ เสี่ยหยุดที่มินได้จริงๆ เหรอคะ"

"ทุกคนที่อยู่ที่นี่รู้ดีว่าเธอเป็นเมียฉัน เท่านั้นมันยังบอกไม่ได้อีกเหรอว่าฉันจะหยุดที่เธอ"

"มินดีใจนะคะที่ได้ยินแบบนี้ แต่สุดท้ายทุกอย่างในโลกใบนี้มันก็ไม่มีอะไรแน่นอนอยู่ดี"

"กลัวฉันมีคนอื่นนอกจากเธอ?"

"กลัวเสี่ยจะเจอคนที่เหมาะสมกับเสี่ยมากกว่ามินต่างหากค่ะ"

"มันจะมีใครอีกวะที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจและมีความสุขเหมือนอยู่กับเธอ ฉันมั่นใจว่ามันไม่มี" จัสมินคลี่ยิ้ม แน่นอนว่าหากให้พูดตามความรู้สึกจริงๆ

การที่เสี่ยแบล็คต้องพบเจอคนมากหน้าหลายตา อาจจะมีคนที่สวยกว่าเธอและน่ารักมากกว่าเธอ มันอาจจะทำให้เขาเปลี่ยนใจไปจากเธอเมื่อไหร่ก็ได้ สุดท้ายแล้วการที่เขายืนยันจากปากของเขาแบบนี้ มันก็ทำให้เธอรู้สึกสบายใจมากอยู่ดี

"แล้วคุณแอนนา..."

"เขาเป็นแค่ลูกค้า"

"แต่ดูเหมือนว่าเขาจะชอบเสี่ยนะคะ"

"ชอบแล้วไง ถ้าฉันบอกว่าไม่เอา ใครก็บังคับฉันไม่ได้อยู่ดี" จัสมินยกแขนขึ้นโอบลำคอหนาก่อนจะซุกใบหน้าซบบนบ่ากว้าง

"ถ้าเสี่ยทำให้มินมั่นใจแบบนั้น มินก็จะสู้ค่ะ"

"สู้?"

"น้องชายของมินเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา สุดท้ายแล้วมันอาจจะเป็นเพราะว่าริกเตอร์เป็นห่วงมินมาก ไม่อยากให้ใครมาดูถูกอะไรประมาณนั้น ริกเตอร์อยากให้มินเลิกกับเสี่ยค่ะ แต่มินจะไม่ทำแบบนั้น มินจะคบกับเสี่ยต่อไป มินจะทำให้น้องเห็นว่าเรารักกันจริงๆ"

.

.

.

"เธอเห็นแบบที่ฉันเห็นหรือเปล่า" เอ๋ย ไฮโซสาวยืนชะงักอยู่กับที่

ภาพเหตุการณ์เมื่อสักครู่

ซึ่งเป็นภาพที่เจ้าของผับหรูขับไล่ลูกค้าที่สนใจพีอาร์ในร้านจนออกนอกหน้า

ขณะเดียวกัน หนุ่มหล่อดีกรีเจ้าของผับก็แสดงความหึงหวงในตัวลูกน้องของตัวเองออกมาอย่างชัดเจนเช่นกัน

"สองคนนั้นเป็นอะไรกัน เธอรู้รึเปล่ายัยเอ๋ย" ลูกกวาด ถามเพื่อนอย่างไม่แน่ใจ

ภาพที่เห็นเมื่อสักครู่ มันเหมือนเป็นภาพของคนรักกัน มันคงไม่มีปัญหาและเธอก็คงไม่ติดอะไรทั้งนั้น หากผู้ชายที่เป็นเจ้าของผับ ไม่ได้เป็นคู่หมั้นกับเอ๋ยซึ่งเป็นเพื่อนของเธอ

"ฉันไม่รู้"

"ไหนๆ เราก็มาที่นี่แล้ว เข้าไปถามให้มันรู้เรื่องเลยดีหรือเปล่า"

"ไม่เอาอ่ะลูกกวาด" เจ้าของคำพูดเสียงสั่น ลูกกวาดเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนทันที

"กะจะมาเซอร์ไพรส์คู่หมั้น แต่ดันโดนเซอร์ไพรส์กลับนี่นะ เราควรอยู่เฉยเหรอเอ๋ย ฉันว่า..."

"กลับกันเถอะนะลูกกวาด" เอ๋ยหมุนตัวกลับ มือบางที่เย็นเฉียบ บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าเอ๋ยตกใจกับเหตุการณ์ที่เพิ่งจะพบเจอมากจริงๆ

"ถ้าเธอไม่กล้า ฉันจะเข้าไปถามให้เองว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"

"ให้แม่ของพี่แบล็คเป็นคนจัดการเรื่องนี้ดีกว่า ถ้า ครอบครัวนั้นอยากได้ฉันเป็นลูกสะใภ้จริงๆ พวกเขาจะต้องจัดการเรื่องนี้ โดยที่ฉันไม่ต้องลงมือทำอะไรเลย"

-----