“คุณก็รู้ว่าฉันตกงาน ช่วงนี้ฉันคงต้องเร่งหางานก่อน”
“ผมรู้ แต่ถ้ามินเอาแต่หมกมุ่นแบบนั้นมันจะทำให้มินเครียดมากกว่าเดิมนะ” รอยยิ้มของลภัสยังคงอบอุ่นเสมอ ใบหน้าหล่อเหลาช่างมีแรงดึงดูดที่มหาศาล มันมากมายจนน่าตกใจ
“เอางี้ไหมครับ มินออกไปเปิดหูเปิดตากับผมสักหน่อย แล้วเราค่อยคุยกันว่ามินสนใจงานด้านไหนเผื่อผมฝากให้ได้”
ฝาก? จัสมินแอบทวนคำนั้นในใจพลางคิดไปว่า คนที่จะเสนอตัวแบบนี้ได้เส้นคงใหญ่ไม่ใช่น้อยๆ เลย น่าแปลกที่เขาบอกแบบนั้นออกมา
“ผมว่าพี่มินควรไปนะครับ แต่งตัวสวยๆ ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง ตั้งแต่ป่วยมาเนี่ยพี่มินไม่ได้ไปไหนเลยนะ”
“แลดูเข้าข้างกันนะ” คนตัวเล็กมองน้องชายตัวดีด้วยสายตาจ้องจับผิด
ริกเตอร์ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองแก้เก้อ แว๊บหนึ่งที่สบตากับชายหนุ่มที่กำลังจีบพี่สาวเขาอยู่ สายตาสองคู่มีความหมาย แต่ไม่นานก็มองออกไปคนละทิศคนละทาง
ทำเหมือนกับว่าไม่ได้รู้กัน!
เหอะ! เห็นแล้
