นานนับนาทีที่สองริมฝีปากป้อนจูบให้กันและกัน กลีบปากหนาบดคลึงเข้าหาปากนุ่มก่อนจะสอดปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากบาง ตวัดชอกชอนควานหาความหวานอย่างเอาแต่ใจและโหยหา
ฝ่ามือใหญ่เลื่อนเข้ามาประคองศีรษะทุยเล็กเพื่อให้ตัวเองได้จูบอย่างถนัดถนี่
เป็นตอนที่วงแขนอีกข้างรั้งเอวคอดเข้าประชิดลำตัวจนกระทั่งหน้าท้องแบนราบกระแทกเข้ากับหัวเข็มขัดเย็นเฉียบจัสมินจึงยกมือขึ้นมาดันแก้มสาก ผละจูบออกเบาๆ เนียนๆ
ไม่ได้รังเกียจ แต่กลัวว่าเธอจะใจอ่อนยอมเขาไปทั้งตัวต่างหากล่ะ!
"หิวข้าวแล้วค่ะ เราไปทำอะไรทานกันดีกว่าไหมคะ ในครัวมีอะไรให้ทำไหมคะ" จัสมินพยายามหาข้ออ้าง ยังยืนยันคำเดิมนั่นแหละว่าเธอไม่ได้อยากพูดให้เขารู้สึกแย่
"ผมเอาแต่ใจกับมินอีกแล้วสินะ"
"แล้วเอาแต่ใจกับคนอื่นแบบนี้บ้างไหมคะ" คนตัวเล็กเอียงคอถาม
"ไม่ครับ ไม่เคยเป็นแบบนั้น" คำตอบที่ดังขึ้นในทันทีส่งผลให้ใจดวงน้อยเต้นถี่
ผู้ชายคนนี้ทำตัวน่ารักอีกแล้ว ห
