EP 22
1114 Words
“ยัยขิมเป็นไงบ้างลูก! แม่กับย่าเป็นห่วงเห็นนายอินทร์เขาโทรมาบอกว่าฝนตกหนักมากเลยไม่ยอมให้กลับเมื่อวาน” พรรณีร้องทักเทียมหทัยขณะที่เอารถเข้าจอดที่หน้าประตูโดยไม่มีธรรทรขับให้ เพราะเขาขอตัวแยกกลับตรงหน้าบ้าน โดยให้เหตุผลว่าต้องรีบไปทำธุระด่วน
“ค่ะคุณแม่แต่ไม่มีอะไรค่ะ” เทียมหทัยบอกขณะยื่นกุญแจให้คนขับรถเอารถไปเก็บที่โรงรถ
“อ้าว! แล้วคุณอลงกรณ์ไปไหนล่ะลูกทำไมไม่เห็นเลย ไหนนายอินทร์บอกว่ามากับลูกไง” พรรณีถามด้วยความแปลใจ
“อ๋อ! คุณกรณ์บอกว่าต้องรีบกลับบ้านเหมือนกันค่ะก็เลยขอลงตรงหน้าบ้านแล้วต่อแท็กซี่กลับค่ะ จะให้คนรถไปส่งก็ไม่ยอม เพราะไม่อยากรบกวนค่ะ” เธออธิบายขณะเดินตามพรรณีเข้าไปในบ้าน
“อ๋อ! งั้นเหรอลูก แหมเสียดายจังยังไม่เคยได้เห็นหน้าสองหนุ่มนี้สักทีเลย ว่างๆ เดี๋ยวจะให้พ่อเขานัดมากินข้าวดีกว่านะ แต่เอ..ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวคุณหญิงแม่เขาตามมาด้วย แม่ขี้เกียจต้อนรับพวกคุณหญิงน่ะ”
“แล้วคุณย่าอยู่ไหนคะ”
“ก็รอลูกอยู่ที่เรือนเล็กโน่นแล่ะ ! งั้นแม่ว่าขิมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะแล้วค่อยไปหาคุณย่า เดี๋ยวแม่จะไปประชุมสมาคมแล้ว” พรรณีบอกเพราะนั่นคือภารกิจหลักของเธอ
“คิดถึงคุณย่าจังเลยค่ะ” เทียมหทัยเดินมากอดด้านหลังคุณพร้อมที่กำลังนั่งร้อยพวงมาลัยอยู่ที่ระเบียงริมน้ำของเรือนหลังเล็ก
“อย่ามาพูดเอาใจคุณแก่เลยแม่คุณ ไหนบอกว่าจะมากินข้าวเช้ากับย่าไง แล้วไม่เห็นมาเลย” คุณพร้อมแกล้งเย้าหลานสาวทั้งๆ ที่ก็รู้จากกรรชัยแล้วว่าเทียมหทัยมาไม่ได้เพราะติดฝนต้องค้างที่ไร่
“โถ! คุณย่าขา ถ้าขิมมาได้นะคะ ขิมจะรีบมาเลยค่ะ นี่ก็รีบออกจากไร่แต่เช้าเลยนะคะ” เทียมหทัยจำเป็นจะต้องรีบออกตัวก่อน และก็ไม่กล้าที่จะบอกความจริง ว่าที่จริงแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้น เธอไม่อยากจะจินตนาการเลยว่า ถ้าทุกคนรู้ว่าเมื่อคืนเธอนอนค้างอ้างแรมกับผู้ชายสองต่อสอง แล้วอะไรจะเกิดขึ้น
“พ่อเราเขาบอกย่าตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะลูก ย่าแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง เอ้านี่.. ขิมร้อยอุบะให้ย่าไปก่อนแล้วกันนะ วันนี้จะร้อยเผื่ออาภากับอาภัคเอาไปถวายพระด้วยจ้ะ”
“ค่ะคุณย่า” เธอทำตามด้วยความว่าง่าย “อ้าว! แล้วแม่เตยถืออะไรมาน่ะ” คุณพร้อมถามเพราะเห็นเด็กรับใช้อุ้มตะกร้าใบย่อมเดินมาจากบ้านของกรรชัย
“อ๋อ! ดอกมะลิไงคะคุณย่า พอดีขิมให้ป้าใจแบ่งมาให้คุณย่าด้วยค่ะ สดๆ จากไร่เลยค่ะ”
“พอดีเลยลูกย่าก็กลัวว่าจะไม่พออยู่เลย ที่สวนของเราพักนี้ออกดอกค่อนข้างน้อย เอ้า! แม่เตยเอามาทางนี้เลยจ้ะ” คุณพร้อมสั่งเด็กในบ้าน
“อ้าว! สวัสดีค่ะคุณธรร ไม่ยักรู้ว่าคุณธรรก็จ่ายกับข้าวเองด้วย แหม! ไม่อยากจะเชื่อเลยนะคะ มหาเศรษฐีเมืองไทยช๊อปปิ้งของเข้าบ้านเอง” เทียมหทัยร้องทักอลงกรณ์ขณะที่พบโดยบังเอิญในห้างสรรพสินค้า
“อ้าว! คุณขิมสวัสดีครับ เอ่อ! นี่คุณแม่ของเจ้ากรณ์มันน่ะครับ” อลงกรณ์รีบทัก พร้อมทั้งอาการอึดอัดที่จะแนะนำคนที่มาด้วยนั่นคือแม่ของเขาเอง
“อะไรนะลูก” สายชลแม่ของอลงกรณ์ทำหน้าค่อนข้างงงกับการแนะนำเธอของลูกชาย
“สวัสดีค่ะคุณป้า” เทียมหทัยรีบยกมือไหว้ผู้ใหญ่ด้วยความนอบน้อม
“ไหว้พระเถอะจ้ะ” สายชลรีบรับไหว้ด้วยความเอ็นดูกับท่าทางของเธอ
“นี่คุณเทียมหทัยลูกคุณลุงกรรชัยกับคุณป้าพรรณี ลูกชายคุณย่าพร้อมครับ เจ้าของที่ๆ เอ่อ!..ผมไปเช่าทำสนามกอล์ฟไงครับคุณป้า” อลงกรณ์รีบแนะนำพร้อมทั้งสายตาก็ปาดหาตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องสร้างเรื่องโกหกเทียมหทัยอีกจนได้
“อ้าว! คุณขิมสวัสดีครับ มาช๊อปปิ้งเหมือนกันหรือครับ” ไม่ทันไรธรรทรก็ปรากฎตัวมาทันเวลาพอดี
“สวัสดีค่ะคุณกรณ์ ก็ซื้อของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยค่ะ ไม่รู้จะทำอะไรดีวันนี้คนที่บ้านพร้อมหน้ากันมีงานสังสรรค์นอกบ้านกันหมดเลย ก็เลยหาอะไรทำแก้เหงาค่ะ”
“งั้นคุณขิมก็รู้จักกับคุณแม่ผมแล้วใช่มั้ยครับ” เขาบอกพลางเดินไปโอบไหล่สายชลไว้แสดงอาการของคนรักแม่ขึ้นมาทันที ทำให้สายชลผู้ไม่รู้เรื่องราวอะไรนั้นงงทำอะไรไม่ถูก
“อ้าว! คุณแก้วมาพอดี” ธรรทรร้องทักดวงแก้วซึ่งเป็นคู่หมั้นของอลงกรณ์ และเธอก็ทำหน้าไม่ถูกเหมือนกันเพราะไม่รู้ว่าจะบอกเทียมหทัยยังไงดี เพราะอลงกรณ์นั้นได้เล่าเรื่องต่างๆ ให้เธอฟังทั้งหมดแล้ว
“คุณขิมครับนี่คุณดวงแก้วคู่หมั้นเจ้านายผมครับ! คุณแก้วครับนี่คุณเทียมหทัยเพื่อนผมครับ” ธรรทรรีบชิงแนะนำและก็ขยิบตาให้ดวงแก้วเอ่อ!ออไปด้วยก่อน
“สวัสดีค่ะคุณเทียมหทัยยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” ดวงแก้วทักทายด้วยอาการงงเล็กน้อย
“สวัสดีค่ะ เช่นกันค่ะ เรียกว่าขิมก็ได้ค่ะ คุณดวงแก้ว”
“งั้นเรียกแก้วว่าแก้วเฉยๆ ก็ได้ค่ะ” ดวงแก้วรีบบอกเช่นกัน
“แม่ได้ยินหนุ่มๆ เขาพูดถึงคุณขิมนานแล้วค่ะ เพิ่งจะได้เจอตัวจริงก็วันนี้เองค่ะ” สายชลพูดพลางมือก็หยิบของใส่รถเข็นสินค้าโดยมีธรรทรเป็นคนเข็นให้ ซึ่งจริงๆ แล้วเขาเพิ่งจะแย่งจากอลงกรณ์เอาไปเข็นก็ตอนที่เทียมหทัยมาพบนี่เอง
“เหรอคะ เอ! ว่าแต่คุณธรรกับคุณกรณ์นินทาอะไรขิมหรือเปล่าค่ะคุณป้า”
“อ๋อ! ไม่หรอกค่ะเขาบอกว่าคุณขิมทำงานเก่ง ใจดี และก็มีเมตตากับผู้ที่ด้อยโอกาสกว่าตลอด”
“จริง หรือคะ คุณป้าอย่าไปเชื่อมากนะคะ” เทียมหทัยรีบออกตัว ขณะเข็นรถสินค้าเดินคู่ไปกับสายชล
“โถ! ใครจะไปกล้าว่าคุณขิมในทางที่ไม่ดีครับ จริงมั้ยคุณธรร” ธรรทรรีบชิงพูดก่อนใครเพื่อน เล่นเอาทั้งอลงกรณ์และดวงแก้วที่เดินตามหลัง หันมาสบตากันอย่างคนรู้ทัน
- Writer
