แขกของโรงแรมยังคงมองผมไม่วางตา โรงแรมพ่อผมไม่อยากให้มันเจ๊งหรอกนะ เลยรีบแทรกตัวเข้าด้านในแล้วปิดประตูลง
“นะ...นายพาฉันเข้ามาในห้องทำไม”โซรีนถามผมพยุงกายลุกยืน แล้วเดินถอยหลังออกไปรักษาระยะห่าง
ยกมือขึ้นเสยผมรู้สึกหงุดหงิดสุดๆ หากไม่เกรงใจแขกห้องอื่นผมคงถีบประตูให้พังไปแล้ว เข้าใจไหมว่าอารมณ์ตอนนี้เดือดสุดๆ เลย ผมต้องเห็นกับตาว่าแม่ทำอย่างที่อาพูดจริงหรือเปล่า แต่กลับไม่มีวี่แววอะไรเลย
“ตอนนี้อย่าเพิ่งถามอะไรได้ไหมโซรีน อยู่เงียบๆ แล้วหุบปากไว้ ถ้าไม่หุบเดี๋ยวจะช่วยหุบมันเอง เอาไหมล่ะ!”
“...”
ผมหยุดยืนหน้าประตูแง้มเปิดลอบมองห้องข้างๆ
แกรก!
ร่างกายหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออก ผมเห็นพ่อของโซรีนเดินออกมาจากห้องมือกำลังโอบประคองผู้หญิงคนหนึ่ง ใช่... ผมจำได้แม่นย้ำว่าเธอคนนั้นคือใคร แม่ผม... แม่ผมเอง มือกำแน่นข้างตัวไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่อาบอกจะเป็นจริงๆ มือกระชากประตูคิดจ
