Do not forget รักนี้..​ ไม่ลืม

Chapter 3

@Season Pup

"ไอ้ฟิวเจอร์ทางนี้โว๊ยยยย" 

ผมเดินเข้ามาในร้านก็เดินขึ้นไปชั้นสามโซน V VIP แม่งเอ้ยว่าจะพักผ่อนซักหน่อยโดนโทรเรียกมาดื่มเหล้าซะงั้น เห้ออออ

"กูง่วงเรียกออกมาทำไมวะเนี้ย" 

ผมว่าจะนอนเช้าๆจะได้ตื่นเช้าอันสดใสแล้วไปฝึกงานกับหัวหน้าคนสวยอ่ะ ตอนแรกๆผมก็ตกใจนะทำไมเธอถึงไล่ผมแบบนั้นอ่ะ บางทีผมว่าคุณลดาเธอมีอะไรปิดบังผมแน่ๆอ่ะ แต่ผมจำไม่ได้เนี้ยสิว่าผมรู้จักกับเธอตอนไหน เห้ออออ

"โห มึงไม่ใช่เพื่อนกูไอ้สัส ผีที่ไหนมาสิงวะออกไปเดี๋ยวนี้นะ" 

ไอ้แชมป์ทำท่าทางเหมือนกำลังจะปัดรังควานผม ไอ้นี่มันวอนอีกละ

"กูตลกเหรอ" 

"ก็มึงแปลกๆอ่ะ ปกติโทรตามพวกกูมากินเหล้าตลอดทีวันนี้แม่งอยากจะนอนไวมาเป็นคนดีอะไรตอนนี้วะ" 

ผมยักไหล่เล็กน้อนก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม ตอนแรกว่าจะไม่กิน ฮ่าๆๆ

" กูต้องตื่นเช้าไปทำงานดิวะ พวกมึงไม่ฝึกงานกันเหรอไง?" 

"ก็ฝึกแต่นี่มันเพิ่งจะสองทุ่มไอ้สัสมึงอย่าเวอร์"

ผมยิ้มขำๆก่อนจะนั่งดื่มเหล้าแล้วนึกไปถึงหัวหน้าสาวสวยของผม ผมรู้สึกคุ้นๆอยู่นะแต่ว่ามันนึกไม่ออกไง ผมต้องรู้ให้ได้ว่าผมกับคุณลดาเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า

" เออๆ รีบๆกินจะได้รีบกลับ"

พวกมันมองหน้าผมเหมือนจะสงสัยในท่าทีของผม

" มึงบอกมาว่ามึงไปติดสาวที่ฝึกงานใช่ไหม" 

ผมรีบส่ายหน้าทันที

"จะบ้าเหรอไง กูไปทำงานไม่ได้ไปหม้อสาวแบบพวกมึง!"

พวกมันมองหน้าผมเหมือนจะไม่เชื่อ ผมยักไหล่ไม่สนใจก่อนะยกเหล้าดื่มต่อ

" แล้วมึงฝึกงานกับใครวะไอ้ฟิวเจอร์สวยป่ะ" 

ผมพยักหน้ายิ้มๆ

"อืม สวย"

ไอ้พวกนั้นทำหน้าตาตื่นกันทันที

" เห้ยยย กูว่าแล้วไงที่มึงกลับมานอนแล้วขยันไปทำงานเพราะแบบนี้ใช่ป่ะ "

" เล่ามาไอ้สัส มีภาพประกอบป่ะกูอยากเห็น" 

พวกมันทำท่าทางตื่นเต้นสุดๆ พยายามเค้นถามผมว่าสวยแบบไหน มีรูปไหม อะไรจะอยากรู้ขนาดนั้นวะเนี้ย

"พอๆๆ พวกมึงอ่ะ กูไม่มีรูปอะไรทั้งนั้นแหละกูเพิ่งจะฝึกงานกับเขาได้สองวัน มึงจะให้กูไปเอามาจากไหน "

พวกมันทำท่าทางเหมือนจะเข้าใจ สักพักไอ้แชมป์ก็กดโทรศัพท์ยิกๆก่อนจะเอ่ยถามผม

"ไอ้ฟิวเจอร์มึงฝึกแผนกอะไรวะ" 

ผมเงยหน้ามองสบตากับมันก่อนจะครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วเอ่ยออกไป

" อืมมมม ฝึกกับรองประธานกรรมการนะ มีสามคนนะ พี่พี่ชายคนโตชื่อคุณเดย์ออฟ แล้วก็ไอ้ตาต้ารุ่นน้องเราปีหนึ่ง แล้วก็คุณลดาพี่สาวของไอ้ตาต้าอ่ะกูฝึกกับคุณลดา" 

ไอ้พวกนั้นเงียบไปทันที ไอ้แชมป์จ้องโทรศัพท์สักพักก็ยื่นมาให้ผมดู

"คนนี้ใช่ป่ะ" 

ผมรับมาดูก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

"ใช่ มึงรู้จักมาก่อนเหรอ"

พวกมันพยักหน้าเบาๆ

"รู้จักสิรุ่นพี่เราปีหนึ่งอ่ะ เรียนมหาลัยได้ปีเดียวอยู่ๆก็ออกไปเลยแล้วก็ไม่มีใครรู้อะไรเลย ว่าไปไหน เกิดอะไรขึ้น" 

ผมเงียบไปทันที

"แล้วมึงรู้ได้ยังไง" 

ผมถามมันออกไป มันถอนหายใจเบาๆ

"ก็พี่ลดาเขาเป็นฝาแฝดกับพี่ลลิล พี่ลลิลเรียนที่นี่มึงก็น่าจะเคยเห็นนะ แต่พี่ลดาเขาเรียนอีกมหาลัยหนึ่งนะแต่พี่กูรู้จัก เขาเล่ามาแค่นั้นแหละเพราะกูเคยเจอพี่เขาสองสามครั้ง พี่กูบอกมาแค่นี้แหละ"

ผมพยักหน้าเบาๆก่อนจะครุ่นคิดเล็กน้อย เกิดอะไรขึ้นกันทำไมอยู่ๆถึงออกจากมหาวิทยาลัยไปเลย ผมเงียบไปอย่างใช้ความคิด มันต้องมีอะไรแน่ๆแล้วมันจะเกี่ยวกับที่เธอทำท่าทางเมื่อวานแบบนั้นใส่ผมหรือเปล่า ผมจะรู้ได้ยังไงวะ แม่งเอ้ย ผมกุมขมับเล็กน้อยทำไมอยู่ๆถึงปวดหัว พวกเพื่อนๆรีบกรู่เข้ามาดู

"เป็นอะไรวะไอ้ฟิวเจอร์" 

"กูปวดหัววะไม่ไหว ขอกลับก่อนนะ" 

ไอ้อลันลุกขึ้นแล้วเดินมาดึงผมลุกขึ้น

"ป่ะกูไปส่งเองท่าทางจะกลับไม่ไหว" 

"อืม ขอบใจวะ" 

....... 

ผมต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้!!!!!!!!!!!