"เจ็บมากไหมครับ"
เด็กน้อยเงยหน้ามองหน้าผมส่งยิ้มมาให้ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้ผมต้องชะงักไป
"ปะป๊า ปะป๊ามาหาฟิวชั่นเหรอครับ"
"ปะป๊าเหรอ"
ผมมองหน้าเด็กน้อยที่ตอนนี้กอดคอผมแล้วยิ้มดีใจ ผมก็จะอารมณ์งุนงง แต่ก็รู้สึกดีแปลกๆไม่รู้สิมันอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน ผมลูบผมเด็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม
"ผมชื่ออะไรครับ"
ผมถามเด็กน้อยออกไปเขาเอ่ยเสียงใส
" ฟิวชั่นครับ"
" บังเอิญจังเลยชื่อคล้อยจองกับอาเลยครับ อาชื่อฟิวเจอร์"
ผมยิ้มให้กับเด็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วอุ้มน้องฟิวชั่นมาไว้ในอ้อมแขน
"พ่อกับแม่ผมอยู่ที่ไหนครับเดี๋ยวอาพาไปหา"
เด็กน้อยหันซ้ายหันขวาก่อนจะมองหน้าผม
"นี่ปะป๊า นี่คือปะป๊า แม่ แม่อยู่ที่ไหน"
น้องฟิวชั่นชี้ที่ผมแล้วบอกว่าผมคือปะป๊า แล้วก็มองหาแม่ของตัวเอง คือผมงงนะงงมากหรือว่าผมจะหน้าตาคล้ายๆกับพ่อเจ้าหนูคนนี้หรือเปล่า มันจะเหมือนกันขนาดจนเด็กแยกไม่ออกเลยเหรอ
"ฟิวชั่น มาได้ยังไงครับ
