Nanatili siyang nakatitig sa akin habang ako naman ay naiilang sa paraan ng kaniyang pagtitig.
“Matthew," tawag ko sa kaniya ngunit hindi siya umimik. Tumaas lang ang gilid ng kaniyang labi.
Huminga ako nang malalim at ipinikit ang aking mga mata upang pakalmahin ang aking sarili. Hanggang ngayon kasi ay kinakabahan pa rin ako sa tuwing tumitingin siya sa akin at hindi ko alam kung bakit. Hindi naman kasi dapat ganito ang nararamdaman ko kaso bakit? Ano ang dahilan? Ano ang nangyari?
"Kumusta naman pakikipag-usap mo sa basketball player na iyon?" kalmadong tanong niya sa akin.
Medyo naguluhan naman ako kung bakit bigla niya itong itinanong sa akin. Imbis na sagutin siya ay inilagay ko ang passcode ng aking pinto saka ito niluwagan. Ang pangit naman kasing mag-usap kami roon dahil baka
