แตกต่างกับอากาศภายนอกที่เหน็บหนาว จิ่นเหิงเดินเข้ามาในถ้ำลึกมาเรื่อย ๆ ด้วยเส้นทางที่คดเคี้ยว หญิงสาวที่ปิดปากแน่นสนิทจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความหวาดกลัว
“ท่านพี่จะพาข้าไปที่ใดกันเจ้าคะ ข้าอยากกลับวังเป่ยเปียนแล้วเจ้าค่ะ ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่” เจียวอวี่พยายามเอ่ยอ้อนวอนร่างแกร่งที่เดินเงียบไม่พูดไม่จา แต่คำอ้อนวอนของหญิงสาวก็ไม่เป็นผล ชายหนุ่มก็ยังคงเดินต่อไป ไม่โต้ตอบกับหญิงสาวเลยแม้แต่ครึ่งคำ จิ่นเหิงเดินทางมาถึงใจกลางถ้ำสีแดงเพลิงที่มีสระน้ำขนาดใหญ่ น้ำใสเป็นสีเขียวมรกต มีปลาสีแปลกตาคล้ายสีแดงเพลิงตัวน้อยใหญ่แหวกว่ายอยู่ในสระน้ำนั่น หญิงสาวพอเห็นชายหนุ่มหยุดเดินจึงเริ่มดิ้นรนขัดขืนเพื่อให้เขาปล่อยให้นางเป็นอิสระ
“ท่านพี่ ปล่อยข้าลงเถอะเจ้าค่ะ อยู่แบบนี้นานแล้ว ข้าเวียนหัว” เจียวอวี่เอ่ยบอกร่างสูง ชายหนุ่มจึงยอมวางหญิงสาวลงกับพื้นโดยดี แต่ก็ยังปิดปากเงียบไม่พูดไม่จา และพอขาเจียวอวี่ได้สัมผัส
