ถึงแม้จะกลับมาไม่ถึงหกในสิบส่วนของพลังปราณ แต่ก็สามารถยืนทรงตัวได้โดยที่ไม่ต้องมีคนคอยประคอง
“พี่ขอโทษเจ้าที่ทำให้ต้องทุกข์ทรมานกายเช่นนี้” จิ่นเหิงน้ำตาคลอ ซบใบหน้าคมลงที่ซอกคอหญิงสาว ด้วยจิตใจที่เกิดอ่อนแอขึ้นมาเพียงเพราะเห็นหญิงสาวทุกข์ทรมานกายจากคำสาปพันธนาการของตนเอง
“ข้าไม่โกรธท่านพี่เลยเจ้าค่ะ ท่านอย่าเศร้าโศกเสียใจไปเลย” เจียวอวี่ยืนนิ่งให้ชายหนุ่มกอดรัดแน่นท่ามกลางความเศร้าสลดใจแก่บรรดากองทัพปีศาจและกองทัพสวรรค์ ที่มองเห็นหญิงสาวชายหนุ่มยืนกอดกันด้วยความรักความคะนึงถึงกันเป็นอันมาก
“องค์ชายรัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมต้องขอประทานอภัยแทนหลิ่งจีด้วยที่สร้างความวุ่นวายให้แก่ท่านและพระชายา” ท่านแม่ทัพตะโกนเอ่ยบอกองค์ชายปีศาจเสียงดังก้องไปทั่วทั้งบริเวณ
จิ่นเหิงจึงผละออกจากอ้อมกอดของหญิงสาวแล้วดึงเจียวอวี่ไปยืนหลบข้างหลังตน พร้อมกลับเอ่ยตอบกลับแม่ทัพสวรรค์หนุ่มผู้มีนามว่าเหยียนหลวนหล
