เมื่อหญิงสาวเงยหน้าใสที่แดงระเรื่อขึ้นสบนัยน์ตาคมที่จ้องมองลงมาอย่างสื่อความหมาย นางจึงเอื้อนเอ่ยวาจาหวานหูให้ชวนน่าหลงใหลมากขึ้นเข้าไปอีกว่า
“น้องก็แล้วแต่ท่านพี่เลยเจ้าค่ะ” หญิงสาวเขินอายจึงผินใบหน้างามเบี่ยงนัยน์ตาหงส์หลบสายตาคมที่จดจ้องลงมาด้วยความเร่าร้อน ชายหนุ่มไม่รอช้า ใช้มือหนาที่ช้อนปลายคางกลมมนของหญิงสาวขึ้นสุด แล้วใช้มือซ้ายรวบเอวคอดกิ่วของร่างบางให้เข้ามาแนบชิดกับกายแกร่ง ก้มใบหน้าคมลงเกือบจะแนบชิดใบหน้าเนียนใส แล้วเอ่ยทิ้งท้ายไว้ว่า
“ตอบพี่เช่นนี้ อย่างนั้นเราก็อยู่ที่นี่เพื่อดื่มด่ำกับน้ำผึ้งพระจันทร์สักสองสามวันเถิด” ร่างสูงพูดจบก็ประกบริมฝีปาก กดเม้มย้ำที่ริมฝีปากบางของหญิงสาวด้วยความโหยหาคะนึงถึง
เมื่อริมฝีปากของทั้งสองแตะแนบชิดสนิทกัน ทุกความรู้สึกที่โหยหาและคะนึงถึงกันก็บังเกิดขึ้น จากค่อย ๆ แนบกายชิดใกล้อย่างเสน่หาอย่างเนิบช้า ก็เปลี่ยนเป็นเร่าร้อนรุนแรงดั่งเพลิงไฟ
