ตอนที่ห้า ทะเบียนสมรสหมึกไม่ทันแห้ง จะหย่าเสียแล้ว 3
1379 Words
สายตาของเขาวาวโรจน์ขึ้นมา แม้อาคินจะไม่บอกเธอว่าห้ามเอาเรื่องนี้ไปเข้าหูพ่อของเขา แต่เเววตาเหมือนมีไฟโชนแสงอยู่บอกชัดว่าเรื่องนี้เป็นจุดอ่อนของเขา
"แล้วคิดว่าไม่ทำตามที่เฮียจัดการให้จะทำยังไงต่อ"
"ก็อยู่กันเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือกี้เป็นเมียไง"
"ทั้งเด็กแล้วก็เป็นจอมโกหกหลอกลวงแบบนี้ คิดว่าเฮียยังจะเอาอยู่เหรอ"
ลลิษาไม่กล้าเอาดวงตาดื้อรั้นสบตาเขาให้เขาหมั่นไส้และเกลียดเธอเพิ่มแต่ในใจเธอนั้นคิดว่าต่อให้เขาเกลียด แต่เขาก็ต้องนึกถึงที่ผ่านมาบ้าง ความรู้สึกของเขาอาจจะเปลี่ยนสักวันหนึ่งก็ได้
เธอหลังชนฝาแบบไม่มีอะไรจะให้เสียแล้ว ถ้าสู้แล้วเขายังเกลียดเธอก็แค่เท่าทุน แต่ถ้าเขารักเธอสิ่งที่เธอได้คือกำไรล้วนๆ
"เฮียกำลังด่า ยังยิ้มออกเรอะ ให้ตายเถอะพอรู้ว่าเราเป็นเด็กทำไมถึงเพิ่งเห็นว่าเราน่ะนิสัยเด็กมากขนาดนี้นะ"
ลลิษาย่นจมูก ตอนที่ยังไม่รู้ว่าเธอเป็นเด็ก เรื่องบนเตียงเขาก็จัดเธอซะแทบลืมไปเลยว่ายังไม่เคยบรรลุนิติภาวะ ทีอย่างนี้พูดได้จังเลย
พอเขาจับได้ว่าแอบยิ้มเธอเลยยิ้มให้เห็นเต็มๆ เลย ถ้าจะจับไม้เรียวมาฟาดเธอก็จะไปฟ้องคุณทนายให้เรื่องถึงหูพ่อเขา แค่นั้นก็หยุดอาคินได้แล้ว เด็กสาวยิ้มอย่างเป็นต่อ เธอไม่อยากเชื่อว่าจากแค่คาดหวังบางอย่างเล็กๆ จากการล่อพี่สาวและอาให้มาเจอเมื่อวานสิ่งที่เธอได้มากลับเป็นสิ่งที่เธอต้องการที่สุดในโลกใบนี้
การได้อาคินเป็นสามียังไงล่ะ
"เห็นเช็คเงินร้อยล้านนั่นไหม ถ้าเราหย่าเราจะได้เงินก้อนนั้น แต่ถ้าไม่ยอมหย่าวันนี้แล้วมาขอหย่าทีหลัง จะได้แค่ใบหย่าอย่างเดียวนะ เฮียให้โอกาสตัดสินใจ"
"ไม่หย่าค่ะ"
ลลิษาตอบแบบไม่ต้องคิด
"ดี ดีเหลือเกิน" อาคินผินหน้าไปทางอื่น เขาเหมือนกำลังจะบ้าแล้ว
“กี้ไปบอกคุณทนายกลับก่อนนะคะ"
"..."
แล้วหญิงสาวก็เดินกลับไปหาทนาย แล้วเอ่ยให้คนตัวโตได้ยินด้วยกัน "คุณทนายคะ กี้กับเฮียตกลงกันได้แล้วค่ะ เราจะไม่หย่ากันแล้ว"
คุณทนายเลิกคิ้ว หันไปมองอาคินที่เดินตามหลังลลิษามา
"จัดเตรียมเอกสารหย่าไว้เหมือนเดิมนะครับเผื่อวันหลังได้ใช้ ส่วนเช็คไม่ต้องเเล้ว" อาคินบอก
"แล้วเรื่องโรงเรียนคุณกี้..."
"กี้จะเรียนโรงเรียนเดิมค่ะ ใกล้จบแล้วไม่ต้องย้ายให้เหนื่อยเลย"
พอทนายความหันไปหาอาคิน เขาก็พยักหน้าให้คนสูงวัยกว่าเหมือนจำใจยอมอย่างดูออกได้ชัด
"ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
พอคนนอกเดินออกไปแล้วคู่สามีภรรยาหมาดๆ อยู่กันตามลำพัง พอประตูปิดลงลลิษาจะโผเข้าไปกอดออดอ้อนคนตัวโตแบบที่เคยทำได้ผล เขาเหมือนจะรู้ทันยื่นมือไปดันศีรษะเธอไว้ทำให้เธอใช้เรี่ยวแรงเท่าไหร่ก็เข้าไม่ถึงตัวเขา
เสียงโทรศัพท์ของอาคินดังขึ้น คนตัวโตเลยปล่อยมือแล้วมาสนใจเครื่องมือสื่อสารมากกว่าหญิงสาวเลยถลามากอดเขาไว้แน่น คนที่รับโทรศัพท์อยู่ปล่อยให้กอดและคิดว่าจะจัดการเจ้าของตัวนุ่มๆ ที่มากอดเขาอย่างเบียดแน่นทีหลัง
"ฮัลโหล ว่าไง"
"ลลิษานี่ใครคะพี่อาคิน" เสียงของน้องสาวเอ่ยถาม ทำให้หัวคิ้วของเขาขมวด
"มีอะไรหรือเปล่า"
"ป๊าโพสต์ทะเบียนสมรสในไลน์กลุ่ม พี่แต่งงานแล้วจริงๆ เหรอคะ ถามป๊าไม่เห็นยอมบอกอะไร โทรไปถามแม่ แม่ก็บอกไม่รู้เรื่อง"
"..."
จากที่คิ้วขมวด อาคินเปลี่ยนเป็นมองบน
ช่วงนี้มันอะไรกันนักหนาวะ...
"ไว้พี่จะเล่าให้ฟังนะอีฟ พอดีพี่มีสายซ้อน"
เขาบอกน้องสาวแล้วก็กดรับสายจากวิษุวัต
"ว่าไงโฮป"
"มีความเคลื่อนไหวของไอ้ทิน มันไปงานเดียวกับที่อีฟกำลังจะไปปรากฏตัววันนี้"
"นายบอกคนของเราคอยกันห้ามให้มันเข้าใกล้อีฟหรือยัง ตอนนี้น่าจะยังทันเมื่อกี้อีฟเพิ่งโทรมายังไม่มีอะไรผิดปรกติ ส่งทีมไปเพิ่ม เอาตัวมันมาให้ได้" เขาบอกรัวๆ หลังจากที่ตามรอยทินจนเจอจากการตามหาคนชื่อไอรีนที่นลินวิภาติดต่อ เขายังไม่ทันได้ไปล่าถึงตัวมันก็โผล่มาซ้ำยังโผล่เข้ามาใกล้รัศมีเอวิตาเสียอีก...
ในเมื่อวอนตายดีนัก ก็จะให้มันตายสมใจ
"ให้จัดการไปแล้ว ผมกำลังจะตามไป"
"นายไม่ต้องไปก็ได้ เดี๋ยวฉันไปจัดการเอง ทำสิ่งที่ตัวเองตั้งใจไว้จะดีกว่านะ เวลาเหลือน้อยเต็มทีแล้ว"
"แต่..."
"เอาตามนั้นล่ะ แค่นี้ก่อนนะ"
"เดี๋ยวครับ..."
"มีอะไรอีก"
"ทะเบียนสมรสที่ป๊าโพสต์นี่ยังไง ทนายที่ส่งให้ไปเมื่อคืนนี้จัดการไม่ได้เหรอ ลลิษานี่ลูกใคร เค้าเส้นใหญ่กว่าป๊าเหรอพี่ เป็นไปได้ยังไงกัน"
อาคินเหมือนเป็นน้ำที่ถึงจุดเดือดก็มิปาน ควันที่มองไม่เห็นพวยพุ่งจากศีรษะของเขา ตอนนี้ชายหนุ่มโมโหทุกอย่าง เคืองแค้นทุกเรื่องแต่ไม่รู้จะจัดการกับอะไรก่อนดี
"มันเหนือการควบคุมนิดหน่อย" เขาบอกเสียงเครียด เครียดเพราะมีคนพยายามเอาอกนุ่มๆ เบียดตัวเขา ถ้าไม่ติดว่ายุ่งอยู่จะจับฟาดก้นให้นั่งไม่ลง จะได้เข็ดและรู้สถานะของตัวเองบ้าง "ถามทนายเองก็แล้วกัน แค่นี้นะ"
เขาบอกก่อนจะวางสาย หย่อนโทรศัพท์ไว้ที่กระเป๋ากางเกงแล้วดันคนที่กอดเขาแน่นออก
"อื๊อ" ลลิษาโวยวายเพราะโดนขัดใจ
"ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก เราจบกันตั้งแต่ตอนที่จดทะเบียนสมรสเเล้วกี้ ไปเก็บของออกจากห้องนอนเฮียแล้วไปนอนห้องเล็กซะ"
"ไม่"
ชีวิตของคนอื่นการจดทะเบียนสมรสคือจุดเริ่มต้น แต่สำหรับพวกเธอมันคือจุดสิ้นสุด ฟังเขาพูดแล้วก็สะท้านใจนิดๆ หากแต่เธอก็ไม่คิดจะยอมแพ้
อาคินดันคนตัวเล็กออกไป
"เฮียจะออกไปข้างนอก หวังว่าทุกอย่างคงเรียบร้อยตอนเฮียกลับมาเราเองอย่าทำตัวดื้อดึงให้มากกว่านี้ อย่าคิดเอาพ่อเฮียมากอ้างเพราะตอนนี้เฮียแค่ไม่อยากทำเรื่องอะไรให้ท่านปวดหัว แต่ถ้าเฮียหมดความอดทน พ่อเฮียร้อยคนก็ห้ามเฮียไม่ได้ เข้าใจตรงกันนะ"
เขาบอกแล้วก็เดินออกไป
ถามว่าลลิษากลัวกับความเย็นชาและความโกรธในแววของเขาแบบที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อนตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาหรือไม่ เธอยอมรับกว่ากลัว และกลัวสุดใจ
เธอนึกย้อนไปถึงช่วงที่ผ่านมา ตอนเธอเข้าหาเขาครั้งแรกอาคินไม่ปฏิเสธเธอเหมือนที่เคยปฏิเสธผู้หญิงคนอื่น เพียงแค่รู้ว่าเธออยากเข้าหาเขา ข้อเสนอของเขาก็ถูกยื่นให้
"เฮียให้ได้เเค่เงิน ไม่มีสถานะ ไม่มีความผูกพัน แม้แต่จะคิดก็ห้าม ถ้ารับเงื่อนไขได้ ก็ตามเฮียมาขึ้นเตียง ถ้าต้องการมากกว่าที่เฮียให้ก็ไปหาคนอื่น เพราะเฮียไม่มีวันให้มากกว่านี้"
เธอยังจำคำพูดของเขาได้ ตอนนี้เธอได้การผูกมัด เป็นสิ่งที่เขาเคยพูดว่าเขาไม่มีวันให้เธอได้ แต่เธอได้มันมาแล้ว ถ้าเช่นนั้นเรื่องที่เกินคาดฝันอย่างเช่นได้ใจเขามา
ก็อาจจะเป็นได้มากกว่าฝันก็เป็นได้ ใครจะไปรู้...
- Writer
