Ian, The Hunk Model

FIVE: You'll Never Understand

 Pagmulat ko ng mata ay napasigaw ako. “Yes! It's weekend!” Saturday ngayon at walang pasok sa school. Oh, ngayon ko lang talaga mas na-appreciate ang weekend. At kahit paano ay nairaos ko ang unang linggo ko sa pagiging first year high school.

Tumunog ang aking cellphone. I grabbed the gadget at tinignan ko kung sino ang nag-message. Cedric?

Cedric: Good Morning. Happy Saturday Elena ;-)

I hit the reply button. Me: Good morning too.

Cedric: Wala ka bang gagawin today?

Me: Wala naman siguro. Why?

Cedric: Wala lang naman. Naitanong ko lang :-)

Me: Okay.

After I replied, nagpalipas muna ako ng ilang minuto para hintayin kung magrereply pa ba ito. Ngunit nang mapagtanto kung hindi na si Cedric sasagot ay tumayo na ako sa aking kama at nagtungo sa aking bathroom para maligo.

Habang nakababad sa aking bathtub ay iniiisip ko kung ano ba ang mainam na gawin ngayon? Nagawa ko na lahat ng homeworks ko kagabi pa.

Ah! Alam ko na! Magpapaturo ako kay kuya Ian maglaro ng basketball! Yes! That's it! And just like that, parang nabuhay ang aking dugo. Mabilis akong nagbanlaw at nagbihis.

Patakbo kong tinahak ang hagdanan pababa sa aming dining area. Mukhang ako lang mag-isa ang kakain ngayon ah. Sabagay alas nueve na rin kasi ng umaga. Malamang pumasok na sa trabaho sila Mommy at Daddy.

My parents are workaholic. Kahit weekends ay nagtatrabaho ang mga ito. Although naiintindihan ko sila dahil sa mundo ng business mahigpit talaga ang labanan lalo na sa uri ng trabaho nila. My mom is an engineer while my dad is an architect. Partners sila pag may proyekto ang kanilang kompanya. Lagi silang magkasama sa mga sites at kung saan-saan pang lugar na may projects. Kaya madalas ay naiiwan akong mag-isa sa bahay.

That’s why we are now living here in Davao City. Their big boss assigned them here. Main base din kasi ng kompanyang Montemayor Holdings Incorporated ang Davao. At sa ngayon ay may ginagawa silang mall sa siyudad at sila Daddy ang nagsusupervise niyon.

Nakatalungko ako sa mesa. Nawalan ako ng ganang kumain. Nakakalungkot din naman kaya ang kumaing mag-isa.

"Elena, ano ba yan? Sambakol naman yang mukha mo? Nakaharap ka sa grasya ineng." Sabi ng kasambahay namin na si ate Rosie. Naglapag ito ng isang pitsel na orange juice sa mesa.

"Nakakawalang ganang kumain, ate Rosie." Nguso ko.

"Ay sus. Batang ito. Parang hindi pa sanay. Ayain mo nalang si kuya mo. Nakita kong kakapasok lang ng sasakyan niya sa kanilang gate nang magtapon ako ng basura sa labas. Bumusina pa nga sa akin.” Imporma nito.

Napangiti ako. Why not. I immediately snatched my phone form my pocket and searched for his number on my contacts. I pressed his name and a few more rings, may sumagot agad sa kabilang linya.

“Hmm.” He answered hoarsely.

“Kuya?” Bakit umuungol ito?

“Hmmm.”  Ungol lang nito ang naririnig ko. Natutulog ba ito?

“Kuya!” My voice raised a notch.

“Bakit ba.” Mabigat na salita nito. Mukhang wala pa atang ganang makipag-usap sa akin. Agad na bumigat ang nararamdaman ko dahil sa naiiisip ko.

“Bye!” Pagalit na sabi ko at binagsak ang aparato sa mesa. Pinagkrus ko ang aking braso at lumabi. Nakakainis! Tuwang-tuwa pa naman ako dahil Saturday, yun pala masisira lang din ang araw ko. Kabanas!

Napatingin ako sa cellphone ko nang magring ulit ito. Kuya Ian's name flashed on my screen, but I declined the call.

"Neknek mo!" Binilatan ko pa ang cellphone ko sa sobrang inis.

Nanatili lamang akong nakaupo doon at hinayaang tumunog ng tumunog ang cellphone ko.

"Wala ka talagang balak sagutin, Elena." Salita ng tao sa aking likod. Agad na napatuwid ako ng upo at nilingon ko si kuya Ian na hinihingal pa.

Nakasandong puti ito at naka pambahay na shorts. Namumula pa ang kanyang mata at bahagya pang kinukusot. Magulo rin ang kanyang maalon-alon na buhok.

“Wala ka rin namang ganang kausapin ako.” Lumabi ako at umirap sa kanya. He grinned wickedly at lumapit sa akin. Ginulo nito ang aking buhok.

“Spoiled brat you are, Elena. But God, how I love spoiling you.” He winked as he bit his lower lip.

Umirap ulit ako. "I'm not a brat. Bakit ka nandito? Did I ask you to come over?" Pagtataray ko pa.

"Eh kasi poh pinakaba mo ako. Hindi ka na sumagot sa tawag ko. Bakit ka nga ba tumawag? Miss mo na ako?" He chuckled as he sat on the chair next to mine.

"Eh kasi naman. Puro ungol lang sinasagot mo sa akin eh."

He sighed dramatically. "Elena, alam mo bang wala pa akong tulog? Galing ako sa malayong resort dahil may fashion show kami at kani-kanina lang talaga ako nakauwi. Hindi pa malalim ang tulog ko nung tumawag ka kaya lutang pa ang diwa ko. Pero nang hindi mo na sinasagot ang tawag ko, nataranta ako at napasugod ako dito nang wala sa oras."

Napayuko ako. Ouch. Kaya pala. Ang sama ko naman dahil dinistorbo ko ang tulog niya.

"Hey." he tilted my chin up at nagsalubong ang aming tingin. "Why did my Elena call?" Malambing na tanong nito.

Napalunok muna ako. "Wala kasi akong ganang kumain dahil wala akong kasama. I called you hoping na masasabayan mo ako pero wrong move pala, dahil nadistorbo kita. I'm sorry kuya Ian. I’m sorry for being so insensitive." Malungkot na sagot ko sa kanya. Nag-iinit din ang gilid ng aking mga mata.

He smiled at me at pakiramdam ko’y gumaan agad ang aking dibdib. "You can disturb me any time, Elena. Kahit ano pa yang ginagawa ko, bibitawan ko for you. That's how important you are to me."

Natuwa naman ako at mas lalong natunaw ang puso ko. Ginagap ko ang kanyang palad at nilagay ko sa aking pisngi. Medyo nanigas pa ito nang bahagya dahil sa kinilos ko. "Thank you kuya. I'm really grateful you are here with me."

Matipid lamang na ngumiti ito sa akin. "Okay, sasabayan kita sa pagkain but in one condition." He wiggled his on fleek eyebrows at me.

"Eh? Ang daya? Ano namang kondisyon yan? Wala akong pera. You see, I'm still studying. Wala pa akong kakayahang magtrabaho. I'm not like you, you are earning by your own kahit nag-aaral ka pa." Panguso kong sabi dito.

Humalakhak si Ian sa akin. "Damn it. Binuo mo na ang araw ko sa antics mo, Elena. Kung saan-saan ka na napunta."

"Ano nga kasi yun?"

He cleared his throat. "Good morning kiss."

Napatitig ako sa kanya. Good morning kiss?

Nagkamot ito sa batok at tipid na ngumisi. "Joke lang iyon Elena. Let's eat." Kumuha ito ng fried rice, eggs at bacon sa kanyang plato.

Pero ako kay nakamasid lang sa kanya. Tuluyan akong humarap sa kanya as I leaned my body forward. Dinampian ko ng halik ang kanyang pisngi.

Nalagalag ang kutsarang hawak nito. Mukhang nagulat ata ito sa aking ginawa. Nasa tagiliran niya pa ako at nakayuko sa kanya. He looked up to me. Ang mukha niya ay halo-halo ang reaksyon. Hindi ko alam kung natigagal ba ito, nagulat o natutuwa. Namimilog din kasi ang kanyang mga mata.

"What....what was that for?” He whispered in astonishment.

Matamis akong ngumiti sa kanya. "Good morning!"

"Good....good morning din." Pautal-utal na sambit nito. Mukhang  nagulat ko nga siya. Kagulat-gulat ba kasi yung ginawa ko? Pansin kong he’s being jumpy lately whenever I get closer to him. Sinarili ko na lamang ang aking pagtataka. Bumalik na ako sa aking pwesto at nag-umpisa na ring kumain.

After that, we made a little chitchat. Ngunit panay na ang hikab nito.

"Umuwi ka na kuya. Matulog ka ulit."

"Yeah. I guess so. Thanks for the breakfast Elena." Tumayo na ito mula sa pagkakaupo niya sa aming sofa. Sinamahan ko siya hanggang labas ngunit may naalala nga pala akong sasabihin sa kanya.

"Ay kuya. May sasabihin pala ako. Free ka ba mamayang hapon? Let's say mga 3 o'clock or 4 kaya. Gising ka na kaya nun?"

"Most probably Elena pero may nirereview kasi ako sa binabalak kong business. Why?"

"Ah. Sige huwag na lang. Magpapaturo sana ako sa'yo kung paano maglaro ng basketball." Nag-isip ako. "Ah alam ko na. Tawagan ko na lang si Cedric. I'm sure he can teach me." Wala sa sariling sabi ko.

"Basketball? Cedric? What the fuvk? Don't ask help from that dimwit Elena! Libre ako mamaya, ako ang magtuturo sa'yo ng basketball."

"Eh? Sabi mo may rereviewhin ka. Okay lang kuya. Cedric can help me."

"No way in fcking hell. Sabi ko naman di ba. Bibitawan ko lahat pagdating sa'yo. Ayokong makita pagmumukha ng bubwit na yun."

"Makabubwit ka naman diyan. Tangkad kaya nung tao. Baka nga mas matangkad pa iyon siya sa'yo pagdating ng araw."

"Do you have a thing for taller guys?" Nakataas ang kanyang kilay sa akin. Sumandal ito sa gate at humalukipkip.

"What? Anong klaseng tanong iyan? Pinagsasabi mo?"

He sighed exasperatingly. "Wala. Sige uuwi na ako at matutulog na." Tumalikod na ito sa akin.

"Sige kuya. Tulog kang mabuti. Sobrang antok mo na eh noh. Nagmamadali eh." Bumungisngis ako habang tinatanaw ang kanyang likuran.

"Oo! Para tumangkad pa ako lalo!" Sagot nito sa malayo.

Umirap ako. Wala sa hulog ang taong yun. Tatangkad lalo? Eh ang tangkad na nga niya eh! Ang gulo ni kuya. Naiwan ata sa bahay nila ang kanyang utak. Pumasok na lamang ako sa bahay namin at naisipang maglaro na lang ng Kinect.

Bandang alas tres ay tumunog ang phone ko. Nagtext si Mommy na gagabihin sila ng uwi ni Daddy. Nagbilin ito na bahay lang daw ako dahil uulan mamayang gabi. Kakanood ko lang sa TV na may low pressure area pala ngayon. Kaya pala biglang naging makulimlim sa labas.

My phone rang again, and I was surprised to see Cedric's name on my screen. I answered his call.

"Oh bakit?" Sabi ko.

"Hello din naman sa'yo." He said sarcastically.

Napangiti ako. Cedric is like Ian's younger version.

"What is it?"

"Wala. I'm bored kasi. Gala ako dyan sa inyo, Elena. " Sagot ng kabilang linya.

Napaisip ako. Baka tulog pa si kuya Ian ngayon. Sabi niya kasi tetext niya ako pagkagising niya. Di bale na nga.

"Sige. Punta ka dito. Dala ka ng bola. Di ba sabi mo noong isang araw magaling ka magbasketball? Turuan mo ako. May maliit na open court dito sa amin."

"Kababae mong tao maglalaro ka ng basketball?"

"May reklamo ka? O siya, babye na. Wala kang kwentang kausap."

"Eto naman hindi na mabiro. Sige papunta na ako dyan." He hastily answered.

"Okay. Bilisan mo at hanggang isang oras lang ata tayo. Uulan na mamaya."

When he said okay, ay agad akong gumayak ng pambasketball na get-up. Err. Ayokong magshorts kaya napili ko na lamang suotin ay jogging pants, sleeveless shirt at rubber shoes. I know this is not the proper get-up for sports like basketball. Pero ubra na siguro ito.

Ang alam ko ay halos magkalapit lang din ang mga subdivision namin. He'll be here any minute. Binigay ko sa kanya ang address ko dito at sabi nito ay madali lang daw hanapin.

Nasa labas na ako ng aming gate at pinaikot-ikot ang cellphone sa aking palad. Huminto ang isang magarang SUV sa aking harap at bumaba doon si Cedric na naka-jersey na.

Nakangiti ito sa akin habang nakakagat-labi. Pinasadahan pa ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Medyo nakaramdam ako ng pagkailang sa ginawa niya. I suddenly felt insecure. Did I look fine or did I look stupid?

“Sexy....” He uttered.

Umirap ako sa kanya but my cheeks are burning from his compliment. Saan banda?

"Tara doon tayo." Turo ko sa daan papuntang court. Nasa may playground iyon at sana walang gumagamit ngayon.

Tahimik na nakasunod lamang ito sa akin. Pagdating doon ay laking pasalamat ko na walang tao. May iilang mga bata na naglalaro sa playground kasa-kasama ang kani-kanilang mga yaya.

"This place is nice Elena." Nilibot nito ang paningin sa paligid.

"I'm sure yours is nicer."

"Sure is. Minsan ikaw naman ang pumasyal sa amin."

I shrugged my shoulders. "So how to dribble the ball properly?"

"Like this." Pinakitaan niya ako ng mga exhibition niya at talagang namangha ako. He dribbled the ball flawlessly. Nagshoot pa ito sa ring at talagang pumasok ang bola.

"Impressive. Paano mag-shoot." Kinuha ko ang bola at sinubukang i-shoot iyon ngunit sablay. Tumama lang ang bola sa ringboard.

"Mali naman kasi. Ganito dapat." Pumwesto ito sa likod ko at nakayakap ito sa akin. Inaayos niya ang tamang angle ng mga siko ko habang hawak ko ang bola.

“Separate your feet a little bit farther from each other.” He whispered in my ear.

And I obliged. "Ganito ba?"

"Yeah just like that."

Nagulat kaming pareho nang may isang bola ang na-shoot na galing sa likuran namin. Sabay kaming napalingon doon at ang nakatiim-bagang na si Ian ang aming nasilayan.

Madilim ang kanyang mukha at nag-iigting ang kanyang panga. Naka jersey rin ito na kulay red.

I swallowed.

Not because he is pissed. But because he is dangerously attractive.

"The last time I checked, sa akin ka humingi ng pabor tungkol dito. Bakit ngayon, dito ka sa bubwit nagpapaturo?" He snarled. Tumingin ito kay Cedric at mas lalong kumunot ang kanyang noo.

"Hoy bubwit. Ang wagas mong makatsansing ha. May payakap-yakap ka pa sa likuran ni Elena. Bak gusto mo yung poste ng kuryente ang ipayakap sa'yo." He glared at him.

"Tss." Bulong ni Cedric sa likuran ko. Kumilos ito  at lumayo sa akin ng bahagya.

"Ano Elena. Sa akin ka ba magpapaturo o sa kanya?" Ian asked at pabaling-baling ang tingin ko sa kanilang dalawa.

"Err. Kayong dalawa ang magturo sa akin, kuya. Pwede na naman iyon, di ba?"

"Whatever. I thought I made myself clear this morning, Elena?" umiiling-iling ito sa akin at may pait sa boses nito.

"I'm sorry kuya. I thought you couldn't make it. Akala ko tulog ka pa. I know you're tired and I didn't have the heart to disturb you."

"Tss. You'll never understand my point, Elena. Sige, continue what you're doing. I'll go home." Tumalikod na ito pagkakuha sa bola niyang dala.

"Kuya.... I'm sorry. This isn't a big deal. Is it?"

Huminto ito sa paglalakad. Tinagilid nito ang ulo para sumagot sa akin. "Again. You will never understand."

Naguguluhan ako sa kanya. Why does he act so weird suddenly?

"I think you hurt his ego." Salita ni Cedric. For a moment, nakalimutan kong andito nga pala siya. I looked at him, wondering.

"How?"

He shook his head. "You'll never understand, Elena."

"Isa ka pa. Both of you are speaking riddles. It's irritating. Let's continue, shall we?"

He just nodded at pinagpatuloy na namin ang paglalaro. But at the back of my mind, hindi mawala-wala ang imahe ni kuya Ian na bigong-bigo kanina.

After an hour, naisipan na naming umuwi. Hindi na pumasok pa si Cedric sa aming bahay dahil pinapasundo na rin daw ito ng kanyang ama.

Mag-aalas siyete ng gabi ay nakatanggap na naman ako ng text kay Mommy. Baha na daw sa siyudad at mahihirapan na silang lumusong at umuwi kaya doon nalang daw sila sa penthouse ng company magpapalipas ng gabi.

Nakatanaw lamang ako sa bintana at pinagmamasdan ang pagbuhos ng ulan. Hindi talaga maalis-alis sa isip ko si kuya Ian. Did I really hurt him?

Nagpalit ako ng pantulog at bumaba ng bahay. Nagpaalam ako sa katulong na sa kabila ako pupunta. Nagsuot ako ng raincoat at nagpayong na rin dahil sa lakas ng ulan.

Binuksan ng katulong nila ang gate at agad na pinapasok ako.

"Si kuya Ian po?" Inabot ko sa kanya ang raincoat ko at payong.

"Puntahan mo lang sa taas, hija. Ang unang pinto ang kanyang kwarto." Sagot ni Nana Lucia.

First time kong umakyat sa taas. Hanggang baba lang kasi ako pag gumagala dito sa kanila. Mas madalas kasi ay si kuya Ian ang gumagala sa aming bahay. Kumatok ako sa unang pinto.

"Bukas yan." A voice answered. Agad kong pinihit ang seradura at nasumpungan ko si kuya Ian na nakayuko sa mga papeles sa kanyang study table.

Ewan ko pero bigla akong naging emosyonal pagkakita ko sa kanya. Bigla ko siyang namiss. At hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko.

Hindi ito lumingon sa akin. Kumaripas ako ng takbo patungo sa kanya at ganun na lamang ang gulat nito nang umupo ako sa kanyang kandungan.

"What the fu----"

Ibinaon ko ang mukha ko sa kanyang leeg at umiyak. "I'm sorry kuya. I'm sorry. Bati na tayo please." I said while weeping.

"Elena." He whispered. "I'm not mad, alright." Hinaplos nito ang aking buhok at naramdaman ko ang paghalik nito sa aking ulo.

Gumalaw ako. "Galit ka eh."

"Fuvk."

"See? Galit ka pa nga." I murmured.

"Double crap. Fcvk it. Don't move Elena. Tripple crap. " He continued cussing.

"Galit ka pa talaga. Nagmumura ka eh." Lumabi ako.

“Ang bigat mo kasi. You've made your point, angel. Just get up." Nahihirapang sabi nito.

Tumayo naman ako mula sa pagkakaupo at dumiretso ako sa kanyang kama. "Nice room."

He sighed deeply. "Yeah."

Tumihaya ako sa kanyang kama at kinumutan ang sarili ko gamit ang kanyang comforter.

"What are you doing?" Napatayo ito sa kanyang swivel chair. Halos lahat ng papel na hawak nito ay nangahulog sa sa sahig.

"I'm gonna sleep here." I grinned.

Nagmura ulit ito kasabay ng ungol. "What the fuvk. This is going to be the longest night of my life." He uttered in disbelief.