ตอนที่ 7 เป็นแฟนหมอ...ฟัน

2392 Words

"นิ หมอพูดอะไร ของหมอ หมอเมาหรือป่าวคะ " คนตัวเล็กนั่นแทบไม่เชื่อใคคำพูดของคนตรงหน้าเลยซักนิด ลมที่พัดผมยาวปลิวสลวยกับใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอนั้น ทำเอาคนตัวโตนั้นถึงกับอดใจไม่ไหว เขาดึงคนที่นั่งนิ่งมาจูบที่ริมฝีปากบางทันที เธอเองก็ไม่ได้ขัดขืนยอมเปิดปากให้เขาเข้ามาชิมรสหวานแต่โดยดี จิระเมศ จึงถอนจูบออกจากคนตัวเล็ก เธอนั้นอายเขาจนแทบจะหายตัวออกไปจากตรงนี้เสียให้ได้ นี้เขาจูบเธออีกแล้วเหรอ ดีนะที่ไม่มีใครเดินผ่านมาตรงนี้ "ทีนี้ได้คำตอบหรือยัง ว่าฉันเมาหรือป่าว" เขาแสดงออกขนาดนี้ เธอจะไม่รู้อะไรบ้างเลยเหรอ จิระเมศได้แต่คิดในใจ " ไม่...เมา คะ " คนตัวเล็กได้แต่อ้อมแอ๋มตอบคนตรงหน้าไม่เต็มเสียง "นี้หมอจูบ...ฉัน สองครั้งแล้วนะ" เธอว่าเขากลับด้วยเสียงแข็ง จะว่าเมาก็คงไม่ใช่ เพราะสติเขายังดีทุกอย่าง เขากำลังจะทำให้ฉันหลงเขาอย่างโงหัวไม่ขึ้น "ในเมื่อเธอยังไม่มีแฟน งั้นลองมาครบกันดูสิ" ร่างบางนั้นแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ใครจะเชื่อว่าคนที่เธอแอบชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ อยู่ๆก็มาขอครบกับเธอแบบนี้ นี้มันเรื่องจริงหรือเธอกำลังฝันอยู่กันแน่ พิมพ์นัดดาตื้นเต้น จนหัวใจดวงน้อยๆของเธอเต้นถี่กลัวว่าคนตรงหน้าจะได้ยิน มันเกิดขึ้นเร็วจนเธอเองตั้งตัวไม่ทัน " เออ... " คนตัวเล็กถึงกับติดอ้างไปชั่วขณะ "ว่าไง...ตัวแสบ" คนตัวโตไม่พูดป่าว เขายังเอามือมายี้บนหัวของเธอราวกับว่าสนิทกันมานานมากแล้ว เขาจะรู้บางหรือป่าว การกระทำของเขาตอนนี้ มันอาจทำให้เธอแทบช็อคตายลงตรงนี้ก็ว่าได้ ร่างบางส่งยิ้มหวานให้คนตรงหน้าไม่หยุด และหลบสายตาคมของเขาด้วยความเขินอาย "ใคร ตัวแสบคะ ไม่ใช่ชื่อนี้ นิซะหน่อย" เธออ้อมแอ้มตอบคนตรงหน้า มีอย่างที่ไหนมาเรียกเธอตัวแสบ เขาไปเอาชื่อนี้มาจากไหนกัน "ก็คนแถวนี้แหละ" ที่เขาเรียกเธอตัวแสบนั่นเขาเห็นเธอที่ไรเขาก็ชอบพาตัวเองเข้าใกล้เธอทุกที "ขอถามหมอหน่อยได้ไหมคะ" ในเมื่อเขากล้าขอครบกับเธอแบบนี้ เธอเองก็ไม่ลังเลอะไร ขอเพียงได้รักเขา เธอเองก็มีความสุขมากพอแล้ว แต่ขอเธอมั่นใจเขากว่านี้หน่อยได้ไหม คนตัวเล็กจึงเอ่ยถามสิ่งที่ข้างคาในใจ แต่เหมือนจิระเมศเองจะรู้ทันเธอเสียก่อน "ตอนนี้โสด ครับ ยังไม่มีแฟน เพราะกำลังขอครบกับคนตรงหน้าอยู่นี้ไง" เธอจึงหยิกเข้าที่แขนของคนตัวโต ที่รู้ว่าเธอจะถามอะไร ทำราวกับว่าเป็นแฟนกันมานานแล้ว เขาเป็นตัวของตัวเอง ต่างจากเวลาทำงานเขาดูจริงจัง และนิ่งมาก เลยทำให้เธอเองรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง "แฟนเคยมีครับ แต่เลิกไปแล้ว ไม่เชื่อถามเพื่อนพี่ได้ครับ น้องซิน" สรรพนามที่เขาใช่เอ่ยกับเธอนั้นเปลี่ยนไปทันที คนตัวเล็กดีใจอยู่ไม่น้อยที่เขาเรียกเธอว่าน้องซินและแทนตัวเองว่าพี่ "ต่อไปเรียกพี่ว่าพี่เว นะครับ ชื่อเล่นพี่ ชื่อเวกัส คนสนิทจะเรียกเว หรือจะเรียกพี่เวกัส ก็ได้ " เขาเอ่ยตอบคนตรงหน้ามา "รู้ด้วยเหรอคะว่าหนูชื่อซิน" คนตัวเล็กเองก็เปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกเขาเช่นกัน "ไม่รู้มั้งครับ" คนขี้แกล้งนั้นแกล้งเธอกับ ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับยิ้มไม่หุบ ยิ้มเก่งแบบนี้ไงเขาถึงหลงเธอเข้าเสียแล้วละ ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งน่ารัก ราวกับว่าปากเล็กบนใบหน้าหวานเป็นของเขาคนเดียวจิระเมศได้แต่คิด "แล้วทำไมพี่ถึงอยากครบกับซินละคะ " เธอก็ยังไม่หายสงสัยที่อยู่ๆเขาก็มาขอครบกับเธอ คนตัวเล็กนั้นยังไม่อยากจะเชื่อ "พี่ ก็อยากได้คนน่ารักอย่างน้องซินเป็นแฟนไง ครับ" คำตอบของคนตัวโตทำเอา คนตัวเล็กอย่างพิมพ์นัดดานั้นพอใจอยู่ไม่น้อย ในเมื่อเขาแสดงออกมาชัดเจนแบบนี้เธอเองก็ไม่หวังอะไรมากแล้ว ในเมือเธอเองก็ชอบเขามานาน จากนี้ไปเธออยากจะทำอะไรตามหัวใจตัวเองบ้าง ถึงจะไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วแหละ ว่าเขาขอเธอครบจริงๆ เธอเองก็พร้อม "ซินก็อยากได้คนหล่อๆ อย่างพี่เวมาเป็นแฟนเช่นกันคะ" ร่างบางเป็นฝ่ายโอบเข้าที่ต้นคอคนตรงหน้า และค่อยๆประทับริมฝีปากปากบางลงบนปากหนาอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน การกระทำของคนตัวเล็กนั่น มันยิ่งเป็นการเปิดทางให้เขา จากตอนแรกคนตัวเล็กนั่นเริ่มก่อน แต่กายเป็นว่าตอนนี้เป็นคนตัวโตที่เป็นฝ่ายจูบเธอกลับเสียเอง ไม่นานทั้งสองก็ผละออกจากกันอย่างช้าๆ คนตัวเล็กก็ไม่ได้ใสๆ หรอกนะเธอเองก็เคยผ่านมากมีแฟนมาอยู่เหมือนกัน จูบแค่นี้ถือเป็นเรื่องธรรมดามากสำหรับคนตัวเล็ก รู้ตัวอีกทีตรงนี้ก็ไม่มีคนแล้ว เหมือนจะมีแค่พวกเขาสองคน "เป็นแฟนซินแล้ว ห้ามมองคนอื่นนะคะ ซินเป็นคนขี้หวงและก็หึงเอามากๆด้วย เพราะแฟนซิน ทั้งหล่อ และน่ารักคะ" พิมพ์นัดดาบอกจิระเมศ พร้อมกลับส่งยิ้มหวานให้คนตัวโต " พี่ก็ขี้หึงเหมือนกันครับ หวงมากด้วย อย่ายิ้มแบบนี้ให้กับใครนะครับ มันอันตรายมาก" ถึงเขาจะผ่านผู้หญิงมาเยอะ แต่ก็ไม่เคยมีใครทำให้เขามองไม่เบื่อแบบนี้ จิระเมศได้แต่คิดอย่างนั่น แปลกใช่ไม่ว่าทำไม่เขาถึงชอบเธอ. ทั้งที่เขาจะครบคนระดับเดียวกับเขาก็ยังได้เลย แต่เขาถูกใจเธอตั้งแต่เห็นเธอในผลับวันก่อนแล้ว เธอเป็นคนมีเสน่ห์และน่าค้นหา "ซินชอบเวลาแฟนหึงคะ เหมือนเขารักเรามาก" คนตัวเล็กบอกเขาด้วยเสียงหวาน "ได้สิทธินั้นเต็มที่ครับ" จิระเมศเองก็ไม่ได้จะขัดอะไร ออกจะยินดีให้เธอหึงหวงเขาได้เต็มที่เลย "ขอบคุณนะคะ ที่ชอบซิน" วันนี้รู้สึกว่าคนตัวเล็กจะยิ้มบ่อยเกินไปแล้วนะ "ยิ้มแบบนี้บ่อยๆ ไม่ดีนะครับพี่หวง" "รับทราบคะ" "แต่พี่เวคะ ถ้าอยู่ในโรงพยาบาลซินขอเรียกหมอเว เหมือนกับคนอื่นนะคะ แต่ถ้าเราอยู่ด้านนอกแบบนี้ซินจะเรียกพี่ว่า พี่เว ได้ไหมคะ" พิมพ์มาดานั่นเธอคิดแบบนั่น ถ้าเธอเรียกเขาพี่เว มันจะดูเป็นการสนิทสนมจนเกินไปอีกอย่างเธอกลัวคนอื่นจะมองไม่ดีด้วย เรียกแบบนั่นเธอจะได้สบายใจ "ตามใจเลยครับ พี่ได้ทั้งนั้น" "ซินว่าเรากลับกันเถอะคะ ตรงนี้มันก็เริ่มดึกมากแล้ว" เธอบอกเขาพร้อมกับลุงขึ้นยืน จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปที่พัก จิระเมศเป็นฝ่ายเดินมาส่งเธอที่หน้าห้อง อีกอย่างห้องพักเขาก็อยู่ติดห้องของเธอ "ไม่เปลี่ยนใจอยากมานอนกลับพี่บ้างเหรอครับ" แม้จะรู้คำตอบอยู่ แต่เขาก็อยากจะลองแกล้งคนตัวเล็กดูเท่านั้นแหละ "นี้ ! ไง ชอบแกล้ง แบบนี้ เดี๋ยวเถอะ" คนตัวเล็กคาดโทษเขากลับมาทันที "โหย ซินเป็นแฟนพี่ยังไม่ถึง ซัวโมง ออกคำสั่งกับพี่แล้วเหรอ ครับ" นี้เขาคิดถูกแล้วเหรอที่ขอเธอเป็นแฟน ยังไม่ทันได้ข้ามวัน เธอก็จะเริ่มเล่นเขาแล้ว เอาแล้วไงไอ้เว " ก็พี่เองชวนซินนอนด้วยไงคะ ใครกันที่เริ่มก่อนละคะ" ก็ใครใช่ไงใครใช่ให้เขาพูดแบบนี้ เขาจะรู้บ้างไหมว่าเธออายนะ ถึงอยากจะเป็นของเขาจนตัวสั่นก็เถอะ ขอเล่นตัวก่อนเป็นไง "ไปนอนได้แล้วครับ" คนตัวโตเดินมาส่งเธอที่หน้าห้อง "Goodnight คะ" "เช่นกันครับ ล๊อคห้องดีๆแล้ว เดี๋ยวพี่แอบเข้าไปนะ" จากนั้นคนเธอก็เดินเข้าห้อง ร่างบางล้มตัวนอนในเวลาห้าทุ่ม แต่เธอก็ยังนอนไม่หลับเพราะมัวแต่คิดเรื่องพี่หมอเวของเธอ เธอเคยเห็นเขาแต่มุม นิ่งๆ ไม่คิดเลยเขาจะอบอุ่นขนาดนี้ แบบนี้สิพ่อของลูกเธอ มันเหมือนฝันเลยเนาะว่าไหม เช้าต่อมาก็ยังอยู่ที่โรงแรมเหมือนเดิม เพราะพวกเขามากัน 3 วัน 2 คืน นี้ก็เวลา 7 โมงครึ่ง ซินเองก็มาทานมื้อเช้า เพราะ 9 โมง เธอต้องเข้าอบรมต่อ เธอรู้สึกว่าตื่นเช้ากว่าวันทำงานซะอีก เพราะฟ้าใสนั้นโทรมาปลุกให้เธอมาทานมื้อเช้า กลัวว่าที่นั่งจะเต็มซะก่อน เพราะโต๊ะที่พวกเธอนั่นวิวดีมากๆ ท่านมื้อเช้าไปนั่งมองทะเลไป ตอนนี้เธอนั่งทานกัน ห้าคน มิ่งขวัญ พี่ใบบัว พี่บิ๊ก พี่ฟ้า ที่กำลังท่านมื้อเช้ากันด้วยกัน ขณะที่เธอนั่งทานเข้าไปเรื่อยๆ นั่นสายตาของเธอก็มองไปเห็นเขากำลังเดินมาห้องอาหาร เขามากันทั้งกลุ่มนั้นแหละ เขาเองก็มองมาคนตัวเล็กเช่นกัน คนโตตัวจึงส่งยิ้มให้กับใบหน้าหวานที่อยู่ไม่ไกลจากโต๊ะของเธอมากนัก ฟ้าใสเองไม่ปล่อยให้ตนนั้นสงสัยนาน จึงหันตามน้องสาวบ้าง เหตุใดหมอเวจึงยิ้มให้กับยัยซินกัน ทั้งสองส่งยิ้มให้กัน โดยไม่รู้ว่ามีคนชั่งสังเกตุอย่างฟ้าใส่เฝ้ามองอยู่ ดูเหมือนหมอเวจะสนใจน้องสาวเธออยู่ไม่น้อยนะ ไม่แปลกหรอกเพราะยัยซินเองก็น่ารัก มีเสน่ห์ เป็นธรรมดาที่ผู้ชายจะชอบของสวยๆ งาม แต่แบบนี้จะเหรอ เขาดูหล่อก็จริง แต่ก็ร้ายไม่ใช่ย่อย ทำสาวๆแถวนี้แตกคอกันมาก็เยอะแล้ว เพราะใครๆ ก็อยากจะครอบครองหมอเวกันทั้งนั้นแหละ เธอเองซักจะเป็นห่วงยัยซินแล้วสิ ดูท่าแล้วน้องสาวเธอก็ชอบเขามากซะด้วยสิ ทำไมเธอจะไม่รู้ เพราะก่อนหน้านี้เวลาอยู่คอนโดสองคน ยัยซินนั่นชอบเอ่ยชมความหล่อเหลาของหมอเวไม่ขาดปาก อีกอย่างเวลาที่ใครพูดเรื่องหมอเว ยัยตัวแสบของเธอก็ชอบใจฟังอย่างตั้งใจ ราวกับว่ากำลังเก็บรายละเอียด และมักจะถามถึงเรื่องของหมอเวกับเธออยู่บ่อยๆ แรกเธอก็คิดว่ายัยซินเองก็เป็นเหมือนผู้หญิงที่นี้ แค่ปลื้มเขาเฉยๆ ตนก็ไม่ได้ว่าอะไร ฟ้าใสจึงหันมาท่านข้าวต่ออย่างเงียบๆ "พวกหมอเว มองมาโต๊ะเราไม่ละสายตาเลย ฉันนี้ทานไม่ลงเลยอะ " มิ้งขวัญเองรู้สึกแปลกมาก ที่กลุ่มนั่นมองมาทางเธอ แต่พวกเขามองคนข้างเธอต่างหากละ " เขามองน้องซินแน่เลย พี่ว่า" พี่ใบบัวบอกกับยัยมิ่งขวัญ ใช่เขามองฉันและพี่เวก็ยิ้มให้ฉันอยู่นี้ไง "ใช่ ฉันก็คิดแบบพี่บัวนั่นแหละ หรือเขาจะสนใจเธอยัยซิน" คนที่ไม่รู้อะไรอย่างมิ้งขวัญเอ่ยปากถามเพื่อน ! ใช่ ! เขามองมาทางเธออย่างไม่ได้ปิดบังอะไร ออกจะแสดงออกด้วยซ้ำ ไม่ใช่แค่คนร่วมโต๊ะหรอกนะที่รู้สึกแบบนั่น คนที่อยู่ตรงนี้เองก็รู้สึกเหมือนกัน เพราะหมอเวไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนก็ตกเป็นเป้าสายตาของใครหลายคน โดยเฉพาะสาวๆ ส่วนคนตัวเล็กก็หลบสายตาคนตัวโต และไม่นานจิระเมศก็มาปรากฏตัวที่โต๊ะของพวกเธอ สร้างความแปลกใจให้กับใครๆ หลายคน รวมถึงคนร่วมโต๊ะด้วย ซินเองก็ตกใจ เช่นกัน ที่เห็นเขามายืนตรงนี้ ฟ้าใสและใบบัวก็สงสัยเช่นกัน เพราะปกติหมอเวจะไม่เข้าหาใครก่อนแบบนี้ด้วยซ้ำ คนตัวโตไม่ปล่อยให้เธอสงสัยนาน "ซิน ถ้าท่านเสร็จแล้ว พี่ขอคุยด้วยหน่อย" สรรพนามที่เขาเรียกเธอนั่นดูพวกเขาจะสนิทกันไปแล้ว พี่เหรอ ฟ้าใส และใบบัว พอจะเดาออกแล้วละ คนตัวเล็กเองก็ไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาคุยกับเธอแบบนี้ ตอนแรกที่คิดว่าจะแอบครบกัน เป็นแบบนี้คงแอบไม่ได้แล้วละสิ พี่สาวเธอคงรู้แล้วละ "คะ" เธอตอบไปแค่นั้น "อย่า นานละ เดี๋ยวก็เข้าอบรมแล้ว" ร่างบางจึงได้แต่พยักหน้าให้คนตัวโต พอได้คำตอบเขาก็เดินกลับไปที่โต๊ะที่มีเพื่อนไปเขานั่งอยู่ หลังจากจิระเมศ กลับไปที่โต๊ะ แน่นอนว่าเธอต้องโดยคนร่วมโต๊ะที่เป็นทั่งเพื่อนร่วมงานอละพี่สาว ไหนจะมิ้งขวัญ ใบบัว และบิ๊ก ซักเธอ ด้วยความอยากรู้ เธอเองก็บอกพวกเขาไปตามตรง ว่ากำลังครบ หมอเว เขาแค่จะเดินไปเอาดื่มเดิมแต่เธอก็มองเขาไม่หยุด เขาจึงอยากแกล้งเธอ ดูว่าเธอจะทำหน้ายังไง อ่านกันให้สนุกนะคะ ฝากกดติดตามนักเขียนกันด้วยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาแ่านจร้า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more