ตอนที่ 8 แกล้งเมา

2858 Words

แต่ตอนนี้เหมือนว่าทุกคนจะให้ความสนใจผมกับซินมากไปเลยละ ก็ใครจะคิดว่าผมจะเดินเข้าไปคุยกับซินแบบนั่นละ ปกติในโรงพยาบาลนี้ ผมก็คุยด้วยไม่กี่คน. อาจเป็นเพราะผมนั้นเป็นลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลด้วยมั่ง เลยดูเหมือนคนที่เข้าหาผมจะเกร็งๆ กัน อีกอย่างผมก็ไม่ได้คุยกับใครง่ายๆ ด้วย บางคนก็ตั้งฉายาให้ผม ว่าคุณชายน้ำแข็ง ฉายานั่นพวกเขาตั้งกันไปเอง ผมเป็นคนยังไงอยากรู้ก็ลองมาเป็นแฟนผมสิ จริงไหม "และตอนนี้ซินก็มาอยู่ที่โต๊ะพวกผมแล้ว เธอนั่งลงข้างๆ ผม นั่นก็สร้างความแปลกใจให้กับเพื่อนๆ ผมเป็นอย่างมาก ที่เห็นคนข้างกายผมปรากฎตัวตรงนี้ิ เพราะซินเองก็ไม่ได้อยากจะมาหรอก " เว พวกกูเขาไปตรวจดูความเรียบร้อยก่อนนะ เชิญตามสบายครับนะน้องซิน" เพื่อนเขาที่ทานมื้อเช้าเสร็จแล้วนั่น ลุกออกจากโต๊ะไป เพราะคิดว่าเพื่อนนั่นอาจจะอยากคุยกับน้องตามลำพัง คนตัวเล็กได้แต่ส่งยิ้มหวานให้กับเพื่อนของเขา ณัฐพลเองก็คิดเช่นนั้น ก็น้องมันน่ารักแบบนี้ไงเพื่อนเขาถึงหลงหล่อน ยิ้มทีละลายไปเลยแหละ ดูท่าแล้วจิระเมศก็คงไม่ได้แค่เล่นๆกับน้องหรอก เพื่อนเขาดูใส่ใจเธอยิ่งนัก ส่วนจิระเมศนั่นไม่ได้มีเรื่องอะไรมาก เพียงแต่ เขายังไม่มีไลน์ที่เอาไว้ติดต่อกับเธอเท่านั่นเอง ทั้งสองจึงแลกเบอร์กัน การที่เธอมานั่งตรงนี้กับเขา มันก็เป็นเหมือนการประกาศไปในตัวแล้วมั้ง วันนี้ทั้งวันใครๆ ก็พูดถึงแต่หมอเว เหมือนจะไม่โสดแล้วละ เพราะวันนี้ตลอดทั้งวันช่วงเวลาพักแบรกเขาเองก็จะอยู่ข้างๆ คนตัวเล็กตลอด จนโดนใครหลายคนแซวไม่หยุดปาก แต่เขาก็ไม่ได้สน คนเราจะครบกันไม่เห็นต้องสนใคร จริงไหม บางคนก็มองว่าทั้งคู่เหมาะสมกันดี เพราะซินเองนั้นก็น่ารัก บางคนก็มองไม่เหมาะ เพราะซินเป็นแค่พนักงาน ส่วนหมอเวนั่นเป็นทันตแพทย์ แต่ซินเองก็ไม่ได้เก็บเอาคำเล่านั่นมาคิดให้ปวดหัว เวลาล่วงเลยมาจนถึงหกโมงเย็น วันนี้ก็เป็นคืนสุดท้ายที่จะอยู่ที่นี้ ในการสัมมนาครั้งนี้ก็มีปาร์ตี้ขึ้น แน่นอนว่างานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา ใครจะอยู่ปาร์ตี้ก็อยู่ไม่ได้มีการบังคับแต่อย่างใด ส่วนพิมพ์นัดดานั่นเธอต้องกลับห้อง เพราะคืนนี้เธอมีนัดเสียแล้ว ไม่ใช่กับจิระเทศ แต่เป็น กลุ่มเพื่อนแผนกการเงินของต่างหาก ใช้เวลาไม่นานนักสองสาวอย่างพิมพนัดดาก็เปลี่ยนชุดพร้อมออกไปปาร์ตี้ขเ่งนอกกลับเพื่อนร่วมงานของเธอในคืนนี้ "โห้ซิน เธอใส่ชุดนี้แล้ว โครตเซ็กซี่เลยวะ ฉันละอยากเกิดมาสวยเหมือนเธอจริงๆ เลย เห็นผอมๆ แบบนี้หน้าอกเธอก็ใหญ่อยู่นะ ซ่อนรูปนิหว่า " ก็เพื่อนเธอนั้นสวยจริงอย่างที่มิ้งขวัญบอกนั่นแหละ เสื้อเกาอกสีขาว บวกกับสร้อยคอรูปหัวใจระยิบระยับเม็ดใหญ่ เมื่ออยู่บนตัวของพิมพ์นัดดาบวกกับผิวขาวๆของเธอมันดูเซ็กซี่ยิ่งรัก และหน้าซินเองก็ตกแต่งไปด้วยเครื่องสำอาง ที่ใครเห็นยัยนี้ต้องเหลียวหลังกันทุกรายแหละ แบบนี้ไงหมอเวสุดหล่อของมิ่งขวัญ ถึงขอยัยซินเป็นแฟน มิ้งขวัญนั่นแอบอิจฉาเพื่อนนิดๆ " ซ่อนรูปอะไรยะ เธอก็พูดเกิน ตัวเองก็เซ็กซี่ไม่ต่างกัน" เพราะชุดที่เพื่อนเธอใส่ก็ซื้อมาจากร้านเดียวกัน วันก่อนหลังเลิกงานพวกเธอจึงไปซื้อ เพราะรุ่นพี่นั่นจะพาพวกเธอไปปาร์ตี้ มิ้งขวัญเองก็ไม่ได้ขี่เหล่อะไร ออกจะเป็นสาวตาคมเสียด้วยซ้ำ @Cill Cill HuaHin Bar พวกเธอมาถึงผับในเวลา 3 ทุ่ม ร้านนี้ห่างจากโรงแรมประมาณ 3 กิโล พวกเธอ 5 คนนั่งแท็กซี่มา ดีหน่อยที่พี่บิ๊กโทรจองโต๊ะไว้ไม่งั้นคงไม่มีที่นั่ง เพราะตอนนี้โต๊ะเต็มหมดแล้ว ทั้ง 5 คนนั้นแต่งตัวไม่มีใครยอมใครเลยแหละ ฟ้าใสเองก็เหมือนกัน เสื้อสายปาดไหลเอวลอยกางเกงขาสั้น นั้นก็ไม่ได้น้อยหน้าน้องสาวเท่าไหร่ นี้เป็นครั้งเลยก็ว่าได้ ที่เธอได้เที่ยวกลางคืนกับฟ้าใส ซักพักก็มีพี่ที่เป็นหัวหน้าฉันมาร่วมโต๊ะ อีก 2 คน พี่แนน กับพี่แพท พี่แนนนั้นอายุประมาณ 40 น่าจะได้ แต่แกก็มานะ แถมยังเป็นเจ้ามือเลี้ยงพวกเราด้วยแหละ วันนี้ไม่มีคำว่าหัวหน้างานกับลูกน้อง มีแต่พี่กับน้อง นั่นคือสิ่งที่พี่แนนกล่าว ทุกคนเลยไม่ต้องเกร็งอะไรมากมาย ออกจะเป็นกันเองด้วยซ้ำ " โหย นี้มันน้องๆ ฉันจริง เหรอเนี้ย" พี่แนนพอมาถึงก็เอ่ยชมพวกฉันทันที "แต่ละคนแต่งตัว ยอมกันที่ไหน ยัยฟ้านี้แกไม่แม่ชีแล้วเหรอ" พี่แนนเอ่ยแซวพี่ฟ้า นานที่จะได้เห็นพี่ฟ้าแต่วตัวสวยๆ แบบนี้ "แม่ชีไรขอพี่ มาเที่ยวกัน ก็ต้องแต่งเริศๆ สิ จริงไหมจ๊ะ" "เต็มที่เลยน้องรัก วันนี้เรามาสนุกกัน ไม่หมดเราไม่กลับ" พี่แนน พูดพร้อมกลับสั่งเหล้ามาอีก 2 กลม " ห่า !! พี่แนนนี้มันไม่ใช่น้อยๆ เลยนะเจ้ ดูอย่างเราๆสิ มีแต่ผู้หญิงใสๆ กลมใหญ่ขนาดนี้ มันจะไปพออะไรพี่ ตอนนี้โต๊ะฉันมีกัน 7 คน มีผู้ครึ่งชาย คือเจ้บิ๊กคนเดียว และก็เป็นเจ้บิ๊กที่แกล้งแซวพี่แนนไปแบบนั้น "แต่นี้มึงก็แดกให้หมดก่อนเถอะ อิบิ๊ก" "แค่นี้สบายมาก เจ้ แนน" "ว่าไงน้องซิน ไหวไหม" พี่แนนหันมาถามฉัน "สู้ตายค่ะ" ฉันบอกพี่แกพร้อมกับชู 2 นิ้วให้พี่แก แม้รู้จักฉันน้อยไปเสียแล้ว ขอโทษด้วยนะที่ทุกคนมองฉันใสๆ พอพี่แพทยื่นแก้ว มาให้ฉันๆ ก็ ดื่ม มันเข้าไปทันที อย่างไม่ลังเลอะไร ฉันก็ดื่มบ้างเที่ยวบ้างแหละ แต่ส่วนมากจะกับเพื่อนกลุ่มมหาลัยมากกว่า !! เฮ้ย..!! เบา ได้ เบา น้อง" พี่ใบบัว บอกฉันอย่างเป็นห่วง คงไม่เคยเห็นฉันดื่มแบบนี้ละสิ " พี่บัว ไม่ต้องห่วงไอ้ซินมันหรอก ฉันเคยบอกแล้วไงว่ามันไม่ใสๆ อย่างที่พี่คิดหรอก ไอ้ซินมันร้ายจะตาย" พี่ฟ้าบอกกับพี่ใบบัวอย่างหมั่นใส้ฉัน ฉันจึงยักไหลให้กับพี่ฟ้า ฉันได้ได้หัวเราะให้กับคำพูดของพี่ฟ้า ก็จริงอย่างที่พี่ฟ้าบอกแหละเพราะคนส่วนใหญ่คิดว่าฉันเป็นคนเรียบร้อย ดื่มเหล้าไม่เป็นไรงี้ เพราะหน้าตาและบุคลิกภายนอกของฉันเหมือนคนเรียบร้อย แต่ก็เรียบร้อยเฉพาะบางคนเท่านั้นแหละ "ก็ไม่ได้ใสๆนิ คนส่วนใหญ่ชอบคิดไปเอง" อย่างว่าแหละพวกเขามองคนแค่ภายนอก "อ้าวชน ชนจ้า เด็กๆ" เสียงของพี่แนนดังขึ้น พร้องกับพวกเราทุกคนยกแก้วชนกัน !! แค้ง!! เสียงแก้วหลายใบกระทบกัน ราวกับว่าพวกเธอกำลังฉลองอะไรอยู่ ก็ไม่ปาน "เต็มที่เลย จ้า เต็มที่" เสียงของพี่ใหญ่สุดในกลุ่มตระโกนขึ้น เพราะพวกเขาไม่ได้มาสนุกแบบนี้กันนานมาก แล้ว ส่วนสาวๆ โต๊ะนี้ ตอนนี้ก็ไม่มีใครนั่งเก้าอี้แล้วละ เพราะตอนนี้ทุกคนนั่นยืนดื่มและโยกๆ เอวไปตามจังหวะเพลง โดยที่คนตัวเล็กไม่รู้ตัวเอาเสียเลยว่ามีดวงตาคมเฝ้ามองเธออยู่ ห่างๆ เขาไม่คิดว่าเธอจะมาที่นี้ด้วยซ้ำ แม้จิระเมศจะหงุดอยู่ไม่น้อยที่เจอเธอที่นี้ ร่างบางอันคุณตาของคนตัวเล็กที่เขาคิดว่าเธอน่าจะอยู่ที่โรงแรมนั้น เหตุใดเธอถึงมาอยู่ที่นี้ ไม่ผิดแน่ ยิ่งเธอแต่งตัวแบบนี้มันยิ่งขัดใจเขายิ่งนัก ชอบจริงๆนะ ไอ้เกาะอกบ้าๆ นิ เห็นทีเขาต้องทำข้อตกลงใหม่แล้วกับยัยตัวแสบของเขาเนี้ย เขาจึงมองเธออย่างไม่ละสายตา ดูท่ายัยตัวแสบของเขาจะคอแข็งไม่เบา เพราะเธอเล่นกระดกแก้วไม่หยุดแบบนี้ แสดงว่าไม่ธรรมดาแน่นอน "ไง วะ ไหนมึงบอกน้องเขานอนอยู่โรงแรม กูว่ามึงเข้าใจอะไรผิดแล้ววะเพื่อน" ณัฐพลที่สงสัยอยู่ๆทำไม เพื่อนของเขานัดหงุดหงิดขึ้นมาไม่ทราบสาเหตุ ไอ้เว โดนน้องหลอกเข้าแล้วไง พวกเขาอุสาห์บอกให้มันชวนเธอมาที่นี้ด้วยกัน แต่มัน กลับบอกว่าน้องนอนแล้ว นอนเชี้ยไรตอนนี้ณัฐพงษ์เห็นซินอยู่โต๊ะอีกฟากของพวกเขา สงสัยไอ้เวมันไม่อยากให้น้องมาด้วยจริงๆ แหละ ณัฐพงษ์ได้แต่คิดแบบนั้น แต่ตอนนี้ดูสีหน้าเพื่อนเขาสิ ดูท่าไอ้เวจะไม่พอใจเท่าไหร่ที่เจอน้องที่นี้ เพราตอนนี้จิระเมศได้แต่นั่งกระดกเหล้าลงไปหลายแก้ว สาเหตุน่าจะมาจากคนที่เต้นอยู่อีกฟาก ร่างบางที่เริ่มจะเมาได้ที่นั้นวายลวดลายไม่หยุด โยกตามจังหวะของดนตรี ตอนนี้แต่ละคนก็เริ่มจะเมากันแล้ว รวมถึงเธอเองก็ด้วย ภูมิ ชายหนุ่มที่ทำงานอยู่ ฝ่ายไอที " อ้าว ภูมินี้เอง เหรอ" เราเข้ามาทำงานพร้อมกัน เลยรู้จักกัน และเขาเองก็ตามจีบฉันด้วย "นายมาได้ไง เนี้ย" คนเริ่มเมา ถามชายหนุ่มอย่างสงสัย เหตุใดชายหนุ่มถึงมาเต้นอยู่ข้างๆ เธอได้ พอมองไปรอบๆ ก็มีแต่คนในที่ทำงานเธอนิ ก็มากันเยอะนะเนีย แต่ภูมิ เองก็พยายามจะเข้าใกล้ซินขึ้นเรื่อยๆฉันไม่ชอบเลยที่นายภูมิเต้นมาใกล้ฉัน แบบนี้ " นี้นายถอยๆ ไปหน่อยได้ไหม จะมาเบียนฉันมาทำไมกัน" นายนั่นยื่นหน้ามาใกล้ฉันมาก ถึงฉันเมาฉันก็ได้สตินะ ฉันพยายามผลักออก ฉันไม่ชอบเลยผู้ชายนิสัยแบบนี้ และนายนั้นก็เบียดฉันมาอีกครั้ง แถบจะกอดเลย ก็ว่าได้ ซินนั่นพยายามจะถอยหนีภูมิเรื่อยๆ "น้องมันได้วะกูว่า แบบนี้แหละครับพี่เวชอบ" พลากรก็เอ่ยแซวเขาไม่ขาดปาก ที่ตอนนี้พวกเขานั้นนั่งมองสาวๆ โต๊ะนั้นออกสเตปอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่พลากรนั้นไม่ได้ดูเพื่อนเขาเอาซะเสียเลย ที่ตอนนี้นั่งทำหน้าเหมือนโกรธใครมาเป็นสิบชาติ ที่ จิระเมศเป็นแบบนี้เพราะน้องมันนั่นแหละ และสุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหว เขาไปกระชากร่างบางทันที "โอ้ย ..!! ร่างบางที่โดนกระชากเข้าหาคนตัวสูงถึงกับร้องขึ้นมาทันที ทำเอาคนที่อยู่ตรงนั้นถึงมองมาตามๆกัน ซินเองจึงได้สติ "หมอ..เว นี้เอง" เสียคนเมานั้นเรียกเขา พร้อมกับยิ้มหวานมาให้ ทั้งที่ตัวเองเมาแล้วแท้ๆ แบบนี้มันน่านักนะซิน จิระเมศได้แต่คาดโทษเธอ "ครับ...พี่เองไง ซิน เมาแล้วจะกลับไปกลับพี่ไหม" พอรู้ว่าเป็นเขา คนตัวเล็กก็แกล้งเมาหนักกว่าเดิม และซบลงที่ไหล่หนา เหมือนกลับว่าตนจะเดินไม่ไหว และยังแสดงมารยาออดอ้อนเขาอีก และตอนนี้คนเริ่มมองพวกเขาสองคนแล้ว เขาจึงพาเธอมานั่งที่โต๊ะของเธอ "ว่าไง ครับ จะกลับๆ พี่ไหม" คนตัวโตถามคนในอ้อมแขนอีกครั้ง ที่ตอนนี้เธอเปลี่ยนมากอดแขนเขาด้วยท่าทีอ้อนๆ เล่นเอาเพื่อนๆ ของเธอ มองมาอย่างอิจฉา ที่ยัยซินนั้นซบไหล่ หมอเว และพวกเขาเองก็ไม่เคยเห็นหมอเวในมุมนี้อีกด้วย "ซิน มากับพวกพี่ๆ คะ จะกลับไปกลับ หมอ..เว ด้าย...งาย..คะ" คนตัวเล็กตอบมาด้วยเสียงยาน เหมือนคนเมาหนัก แต่คนตัวเล็กเองไม่ได้เมาหนักอย่างที่เขาคิดหรอก เธอคอแข็งจะตาย เรื่องนี้เพื่อนสนิทเธอรู้ พี่ฟ้ารู้ แต่พี่หมอเว ไม่รู้ เห็นท่าทีซินแล้ว ฟ้าใสอยากจะเอาไม้เรียวมาตีคนเป็นน้องยิ่งนัก เพราะหมอเวกัสและยัยซินในอยู่ในสายตาของพวกเธอตลอด ฟ้าใสได้แต่มองอยู่น้องสาวอยู่ห่างๆ "งั้น ! ถ้าไม่กลับ ก็อยู่ตรงนี้ นี้แหละ พี่เองก็จะอยู่ด้วย" สรรพนามที่ทั้งสองคนใช้ เรียกกันนั้นทำเอาแนน หัวหน้าซินเองอึ้งไปตามๆ กัน เขาเองก็ทำงานมานาน เห็นแต่หมอเวในมุมที่ทุกคนเห็น นิ่ง เงียบ ไม่ค่อยสนใจใคร เขาเองยังไม่กล้าจะพูดคุยกับหมอเวเลย จะคุยก็ต่อเมื่อติดต่องานเท่านั้นแหละ ดูท่าหมอเว จะเป็นห่วงเป็นใยลูกน้องของเขาอยู่ไม่น้อย อาจจะหึงมากด้วยก็เป็นได้ เพราะซินนั้นน่ารัก และที่หมอเวอยู่ตรงนี้ก็คงเพราะหึงหวงลูกน้องสาวของเขาด้วย ไม่งั้นคงไม่มานั่งร่วมโต๊ะกับพวกเธออย่างนี้หรอก แนนเองที่ตอนแรกก็สนุกอยู่หรอกแต่เห็นหมอหนุ่มมานั่งเฝ้าลูกน้องเธอแบบนี้แล้ว ก็เกร็งๆ อยู่ ถึงหมอจะไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาแต่ดูสีหน้าแต่ละคนก็พอจะเดาออก อีกอย่างเขาก็เป็นเจ้านายด้วย " ไหว ไหมซิน ถ้าเมามาก กลับก่อนพวกพี่ก็ได้ พี่ไม่ว่าหรอก" เธอเองก็กลัวน้องมันจะเกรงใจเธอ จะกลับก่อนก็ไม่กล้า จึงเอ่ยปากไล่ลูกน้อง ให้กลับไปก่อน อีกอย่างก็เกรงใจจิระเมศด้วย พอได้ยินหัวหน้าบอกมาแบบนั่น คนแกล้งเมาก็เปิดปากห้าวขึ้นมาทันที ราวกับว่าตนนั้นเมาหนัก !! หาว... !! "ง่วงจัง" " ให้ซินกลับก่อน จะ ดี เหรอคะ... มาด้วยกันก็ กลับด้วย กัน นี้แหละ" เธอตอบไปด้วยเสียงยานๆ ตามฉบับคนเมาหนัก "ไปเถอะ พี่ไม่ว่า หรอก" ถึงซอนจะเกรงใจแค่ไหน แต่แนนก็พยายามพูดให้น้องมันกลับไปก่อน " เออ ! ใช้ แกอะเมา แล้ว กลับไปก่อนพวกฉันเถอะ" บิ๊กเองก็เห็นด้วยกับแนน "พา น้องซิน กลับก่อนเลยคะ หมอเว น้องมันเมามากแล้ว ยังไงฝากหมอด้วยนะคะ" บิ๊กร่่างชายใจหญิงนั้นเสนอให้เขาพาเธอกลับ เพราะบิ๊กเองก็อดสนุก ที่เห็นจิระเมศนั่งอยู่ตรงนี้ คือเกรงใจเจ้านายนะ " ไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวผมจะไปส่งเขาเอง" หมอหนุ่มรับปากบิ๊กและแนน ส่วนฟ้าใสได้แต่มองไม่ได้เอ่ยอะไร เพราะเธอเองก็เริ่มเมาแล้วเหมือนกัน "ขอบคุณนะคะ หมอ" แนนเอ่ยขอบคุณหมอหนุ่ม ที่อาสาพายัยซินกลับโรงแรม เขาพาเธอมาถึงที่พักภายใน 10 นาที เขาถามคนเมาเรื่องคีย์การ์ดดูเหมือนเธอเองจะพูดไม่รู้เรื่อง เขาจึงพาเธอมานอนที่ห้องของเขาแทน ก็ห้องเธอเข้าไม่ได้นิ ร่างสูงอุ้มคนตัว เขาจึงพาเธอมานอนที่ห้องของเขาแทน ก็ห้องเธอเข้าไม่ได้นิ ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กว่างลงบนเตียงอย่างเบามือ นอนที่นี้ก่อนละกันยัยขี้เมา คนตัวโตแกล้งบ่นให้กลับคนเมา ที่เขาคิดว่าเธอกำลังหลับอยู่ เขามองใบหน้าหวานของเธอ มันยิ่งทำให้เขาเริ่มจะควบคุมตนเองไม่อยู่ เข้าใกล้ที่ไร อยากจูบ อยากกอด อยากหอม คนตรงหน้า ในที่สุดเขาก็อดใจไม่ไหว ประทับจูบลงที่ปากบางทันที เขาจูบเธออยู่เนินนาน และค่อยๆ ถอนจูบออก ไม่สิเขาไม่ชอบมีอะไรกับคนไม่ได้สติ รู้ไว้ซะด้วยยัยตัวแสบเขาไม่ชอบเอาคนเมา เขาบ่นให้คนที่เขาคิดว่าหลับ สำรวจร่างบางอย่างพอใจจากนั้นก็เดินไปอาบน้ำทันที่ คนที่เขาคิดว่าหลับนั้นก็เสียดายอยู่ไม่น้อย ที่เขาไม่จูบต่อ เมื่อกี้ทำเอาเธอเคลิ้มมากๆ ไปเลยแหละ เธอชอบรสจูบของเขาทุกครั้งที่ได้สัมผัส ฝากกดไลท์ คอมเมนท์ให้กำลังใจ ไรท์ด้วยนะค

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more