CHAPTER 9
703 Words
Pagbalik ng apat sa mansyon, agad na kumain sina Roxanne at ang mga bata ng mga tira-tira mula sa restaurant na dinala ni Madilyn. Gutom na gutom sila kaya mabilis nilang naubos ang pagkain.
Pagkatapos ng hapunan, umakyat ang mga bata para maligo.
Tumingin si Madilyn nang may pagtataka sa kanyang matalik na kaibigan. “Bakit ka ba takot na takot sa kanya? Hindi ko maintindihan. Akala ko ba may divorce agreement na kayo? Bakit parang iniiwasan mo siya? At hindi mo pa sinasabi sa akin kung bakit kayo naghiwalay. Ano bang nangyari sa mga nakaraang taon?”
Napatingin si Roxanne sa kanya, at pagkatapos ay ibinaba ang kanyang mga mata, tila nag-aalinlangan. Pero sa huli, nagdesisyon siyang ikuwento ng bahagya ang istorya.
“Diyos ko! Huwag mong sabihing ginawa mo 'yun!”
Hindi inakala ni Madilyn, kahit sa hinagap, na magagawa ni Roxanne na lasunin si Lucian at magkaanak ng kambal mula rito.
Kaya pala tumakbo siya nang marinig ang pangalan ni Lucian!
Kagat-labing nagsalita si Roxanne, mukhang hirap na hirap. “Ayoko niyang malaman ang tungkol kina Benny at Archie. Isa pa, natatakot pa rin ako na baka may galit pa rin siya sa akin dahil doon. Madaling maghiganti ang mga taong kagaya niya. Kung mag-isa lang ako, wala akong pakialam. Pero dahil may mga anak na ako, kailangan kong maging maingat.”
Napangiti siya nang may bahid ng pagkaawa sa sarili. “Baka ako lang ang nag-o-overthink. Malay ko ba, baka wala naman talaga siyang pakialam sa akin. Sino ba naman ako?”
“‘Yan ang akala mo!” Tumitig si Madilyn. “Sa tingin ko, nakilala niya ang boses mo. Pagpasok pa lang niya kanina, tinanong niya agad kung nasaan ka. Mukhang hinahanap ka talaga niya!”
Natigilan si Roxanne sa narinig at biglang nakaramdam ng kurot sa puso.
Galit na galit pa rin siguro siya sa ginawa ko noong gabing ‘yon. Sigurado, ‘yun lang ang nararamdaman niya para sa akin.
Napansin ni Madilyn na malungkot si Roxanne kaya’t tinapik niya ito sa balikat. “Huwag kang mag-alala, Roxanne. Malaki naman ang Horington. Hindi mo siya basta-basta makikita, at wala naman kayong direktang koneksyon sa trabaho.”
Tumango si Roxanne, umaasa na talagang hindi na sila magkabanggaan.
“Mommy!”
Bigla nilang narinig ang mga boses nina Archie at Benny mula sa likuran.
Agad na tumigil ang usapan nina Roxanne at Madilyn at tumingin sa hagdanan.
Kakatapos lang maligo ng kambal. Basa pa ang buhok nila, at makinis pa ang kanilang balat na parang kuminang. Ang dalawa, na nakasuot ng pajamas na may cow spots, ay bumaba ng hagdan.
Lumapit sila sa mga babae, nakatingala, at nagtatakang tinanong, “Ano ang pinag-uusapan niyo?”
Lumuhod si Madilyn at niyakap ang mga cute na bata. “Ang cute n’yo talaga! Gustong-gusto ko kayo! Halika, sumama na kayo kay Tita Madilyn pauwi!”
Hindi na nakapagsalita sina Archie at Benny habang patuloy na pinipisil-pisil ni Madilyn ang kanilang mga pisngi.
Napatawa si Roxanne.
Nilapitan niya ang kambal at iniligtas sila mula sa mga kamay ni Madilyn.
Bigla siyang may naalala. “Oh, bago ko makalimutan. Dahil biglaan ang pagbalik ko at magiging busy ako sa trabaho, hindi ko madadala palagi sina Archie at Benny. May maire-recommend ka bang kindergarten para sa kanila? At kailangan ko rin ng yaya.”
Hindi nagsalita ang kambal matapos marinig ang sinabi ng ina.
Sa katalinuhan nila, alam nilang hindi na sila kailangan pang pumasok sa kindergarten.
Pero dahil abala si Mommy, kailangan naming mag-adjust para mabawasan ang alalahanin niya.
Nag-isip si Madilyn sandali. “Yes! May alam akong magandang kindergarten!”
Tumingin si Roxanne sa kanya. “Ano ‘yun?”
Sabi ni Madilyn, “May isang kindergarten dito sa Horington para sa mga anak ng elite families. Sikat ‘yun dahil maganda ang mga klase, matututo sila ng maraming language, at magagaling ang mga teachers. Maraming mayayamang pamilya ang nakikipag-agawan para makapasok ang mga anak nila roon. Hindi mo na rin kailangang mag-alala tungkol sa mga bully dahil disiplinado ang mga bata doon.”
Agad na tumugon si Roxanne, “Talaga? Hahanapin ko nga sa internet. Kapag okay ang lahat, gusto ko nang i-enroll agad sina Archie at Benny doon!”
- Writer
