Austeja
Zigger picked me up at 7PM—katulad noong pahabol niyang sinabi noong iwanan niya ako sa kuwarto.
Actually, 6:30 pa lamang ay nasa bahay na siya. Mabuti na lang at nakaligo na ako kahit hindi ko naman sinabi sa kanya na makakapasok ako sa trabaho ngayong gabi.
Mabuti na lang rin at hindi kami nahuli ni Mama kanina lalo na't bukas na bukas ang pintuan ng kuwarto ko!
Nakakainis talagang isipin na wala siyang pagdadalawang-isip sa kung ano man ang nais niyang gawin. Ako 'tong malapit na malapit nang atakihin sa puso dahil sa mga pinaggagawa niya!
Pero siguro ay mayroon rin akong kasalanan dahil hindi ko siya magawang kontrolin. Hindi ko siya magawang sawayin, o angalan. Minsan kasi ay nasu-surpresa na lang rin ako sa mga ginagawa niya, eh. Huli na para mapigilan pa siya.
Mahirap
