Austeja
My morning classes went by so fast. Nahuli man ako sa pinaka-kauna-unahang klase ko na pang-umaga, hindi naman ako sinermonan ng instructor na nadatnan ko nang nagtuturo.
Sinabi ko na lang na naligaw ako, which is partly true. Sa laki ba naman nitong campus, nakakalito. Kahit may hawak akong map nitong university, hindi ko pa rin lubusang makabisado ang bawat sulok.
But this campus is a breath of fresh air. Nakakatuwang makakita ng mga panibagong mukha.
Hindi naman ako umaasa na mabilis akong magkakaroon ng mga kaibigan dito--lalo na sa mga blockmates ko--pero masasabi ko na maayos naman silang makitungo kahit na sa tingin ko ay close na silang lahat.
Ako lang kasi ang baguhan pa lamang. Hindi ko naman rin iniisip na espesyal ako para kusa nilang lapitan.
Nagtungo ako sa cafe
