"นะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?" ฉันกวาดสายตามองเศษกระจกของแจกันที่แตกละเอียดบนพื้นขณะที่มีแม่บ้านสองสามคนกำลังก้มเก็บ เหลือบมองที่ฉันถามแต่ก็ไม่มีใครเลือกที่จะให้คำตอบ พากันก้มหน้าก้มตาตั้งใจเก็บจนสุดท้ายป้าแม่บ้านคนเดิมก็เดินมาหาฉันแทน
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เชิญทานข้าวดีกว่านะคะ ป้าทำอาหารเบาๆ ไว้สำหรับทานก่อนนอนให้ค่ะ" ร่างฉันถูกพาให้เดินเลี่ยงจากตรงนั้นเพื่อลงไปนั่งที่โต๊ะอาหารด้วยฝีมือการคะยั้นคะยอของป้าแม่บ้าน
"ยังไม่ได้แนะนำอย่างเป็นทางการ ป้าอุ้มค่ะ เป็นหัวหน้าแม่บ้านของคุณฟินซ์" ฉันยิ้มแทนคำตอบ ในใจก็ยังคาใจกับเศษของแจกันทั้งที่ตอนกลับบ้านมันยังตั้งเป็นที่อยู่ดีๆ ของมันอยู่เลย ทำไมถึงตกลงมาแตกได้นะ
"อย่าไปสนใจเลยค่ะ" ป้าอุ้มพูดต่อ
"ค่ะ…หนูชื่อลิลินค่ะ เรียกหนูว่าลินก็ได้ อะไรก็ได้ค่ะไม่ติด" ฉันยิ้มตอบอย่างเป็นกันเอง ฉันไม่เคยถือตัว กับแม่บ้าน บอดี้การ์ด ฉันจะมีคำว่าพี่น้องนำหน้าหมด
