มาร์โบโลปลุกมิเกลมาทานข้าวในตอนหัวค่ำของอีกวัน เพราะต้องการให้แม่หนูน้อยได้พักผ่อนเต็มตา หลังจากที่เมื่อคืนนี้ตื่นมาร้องไห้จ้าอยู่หลายรอบ เขาผู้ซึ่งทำหน้าที่ปลุกปลอบก็ไม่ได้นอนพอกัน ลูกตื่นที่ไรกายใหญ่ก็ผวาตามติดทุกที ทั้งกลัวจะไม่สบายและเป็นห่วงสภาพจิตใจของมิเกล
“ครูน้ำไปไหนคะมาเรีย” ทันทีที่มาเรียยกแก้วน้ำส้มคั้นสุดโปรดมาวาไว้ข้างๆ ปากจิ้มลิ้มก็ขยับถามไถ่ พลางสอดส่ายสายตาหาคุณครูสาว
“เขาทำให้หนูต้องเป็นแบบนี้ ไปห่วงเขาทำไมลูก” มาร์โบโลหันหน้ามาถามไถ่ลูกสาวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะก้มลงจัดการกับอาหารในจานของตังเองต่อ
“ครูน้ำไม่ได้ทำให้มิเกลเป็นแบบนี้ ยายป้าโซเฟียต่างหากที่เป็นคนผลักมิเกลตกน้ำ” แม่หนูน้อยรีบสวนกลับทันควัน แก้ความเข้าใจให้พ่อเสียใหม่ ไปพร้อมกับออกโรงปกป้องคุณครูสาวของเธอด้วยท่าทางขึงขังสุดๆ เมื่อหายหวาดกลัวแล้วมิเกลก็เอ่ยถึงโซเฟียน่าไปพร้อมกับการเบะปากด้วยท่าทางรังเกีย
