ฉันรู้สึกว่าคืนนี้คงจะนอนไม่หลับแน่ และเหมือนเขาเองก็คิดเหมือนกัน เราสองคนยังไม่อยากกลับไปนอน เลยเลือกที่จะพากันเดินเล่นแทน เดินวนไปมาจนมาหยุดอยู่หน้าบ้านพักก็พากันนั่งลงกับพื้นทราย มองดูคลื่นทะเล
“นายชอบฉันตั้งแต่เมื่อไร” อยากรู้เลยถาม ที่จริงก็เริ่มรับรู้ว่าโชกุนมักจะหวง และเป็นห่วงฉันเกินเพื่อนมาตั้งนานแล้ว แค่ไม่อยากพูดอะไรออกไป
“นานมากแล้ว”
“ก็นานของนายมันตั้งแต่เมื่อไรล่ะ บอกหน่อยสิ ฉันอยากรู้”
“มอห้า”
“นานขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมถึงไม่เคยบอกกันเลย”
“ก็เพราะเราเป็นเพื่อนกันไง กลัวว่าถ้าบอกเธอไป แล้วเธอปฏิเสธ เราคงไม่ได้เป็นเพื่อนกันอีก”
“ขอโทษนะที่รู้ตัวช้า”
“จะขอโทษทำไม เธอไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อย ฉันเองที่ผิด ผิดที่คิดกับเธอเกินเพื่อน” เรามองหน้ากัน วินาทีนี้มันเหมือนโลกทั้งใบมันหยุดหมุน และทะเลแห่งนี้ก็เหมือนมีแค่เราสองคนนั่งอยู่
“ฉันคิดว่า ฉันเองก็รู้สึกกับนายมานานแล้วเหม
