2. ถ้าชอบก็มาบ่อยๆ

1938 Words

@คฤหาสน์อัครเสนีกุล . วันนี้เป็นวันเกิดของแม่เพื่อนชายของพวกเรา รายนั้นก็ไปรับฉันมาจากที่ไร่เป็นคนแรก แล้วค่อยไปรับแก้วตากับฟ้าใส ด้วยความที่เป็นงานเลี้ยงของผู้ใหญ่ และยังมีผู้มาร่วมงานอีกหลายสิบคน ดังนั้นพวกเราทั้งสามคนจึงต้องแต่งตัวให้เรียบร้อยกันสักหน่อย ด้วยชุดเดรสสีอ่อนหวาน ความยาวประมาณหัวเข่า มาเจอกับคุณแม่ของโชกุนครั้งแรก แถมยังเป็นงานเลี้ยงด้วย มันก็จะรู้สึกประหม่านิดหน่อย “บ้านนายนี่ก็ใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย” แก้วตามองเข้าไปในตัวบ้านถึงกับตาลุกวาว มันใหญ่โตมาก แถมยังมีรถหรูที่จอดเรียงรายกันที่โรงจอดรถอีกนับสิบคันเห็นจะได้ โชกุนเป็นเพื่อนที่ถือว่ารวยที่สุดในกลุ่ม ครอบครัวของเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับการส่งออกสินค้าไปยังต่างประเทศ ถือว่าเป็นบริษัทรายใหญ่ที่สุดในประเทศเลยก็ว่าได้ ก็ไม่แปลกที่สาวๆ จะชอบมันเยอะ แต่ติดที่มันไม่เล่นด้วยแค่นั้นแหละ ส่วนสามสาวอย่างพวกเราเป็นลูกชาวไร่ชาวสวนทั้งหมดเลย ครอบครัวฉันก็รู้กันอยู่แล้วว่าทำไร่องุ่นและเปิดโฮมสเตย์ ครอบครัวของแก้วตาปลูกดอกทานตะวันและดอกไม้อื่นๆ เปิดให้คนเข้าไปเที่ยวถ่ายรูป และยังมีคาเฟให้บริการอาหารและเครื่องดื่มอีกด้วย ส่วนครอบครัวของฟ้าใส ทำสวนผักออร์แกนิกส่งขาย และเปิดร้านอาหารอีกสามสาขาที่ทำจากผักออร์แกนิกโดยเฉพาะ “เราเข้าไปข้างในกันเถอะ” ลูกชายเพียงคนเดียวของคฤหาสน์เอ่ยชวนพวกเราทั้งสามคน “อื้ม นายก็นำไปสิ” ตอบกลับไป ดูคนที่พามาจะดูมีความสุขมากเลยนะ ดูยิ้มตลอดเวลาเลย โชกุนเปิดท้ายรถ ยกนาฬิกาเรือนหรูเข้าไปด้วย ดีที่ซื้อแบบไม่ใหญ่มาก ยกคนเดียวยังพอไหว แต่สำหรับฉันก็ถือว่าหนักอยู่เหมือนกันนะ “สุขสันต์วันเกิดครับคุณแม่ นี่ของขวัญที่ผมกับน้ำขิงช่วยกันเลือกครับ” โชกุนยื่นของขวัญให้กับแม่ของเขา แต่บอกไปแบบนั้นจะดีเหรอ แค่ช่วยเลือกไม่ได้ช่วยจ่ายเงินเสียหน่อย หญิงวัยกลางคนเจ้าของวันเกิดที่อยู่ในชุดเรียบหรูยังดูเป็นสาวและสวยอยู่เลย ท่านเผยรอยยิ้มมองมาทางพวกเราอย่างเป็นกันเอง “สวัสดีค่ะ” พวกเราทั้งสามยกมือขึ้นไหว้พร้อมกัน “หวัดดีจ้ะ ได้เจอกันสักทีนะจ๊ะ ตาโชพูดถึงหนูบ่อยมากเลยนะ” เจ้าของวันเกิดทักทายเด็กสาวอย่างพวกเราตอบ แต่ประโยคหลังเหมือนว่าท่านจะพูดกับฉัน นี่ไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม ท่านมองมาแล้วยิ้มให้จริงๆ นะ “ตามสบายเลยนะจ๊ะ และขอบใจมากนะลูกสำหรับของขวัญ ที่จริงไม่ต้องซื้อให้แม่ก็ได้นะ” “ได้ยังไงกันล่ะครับแม่ วันเกิดของแม่ทั้งที” พูดพร้อมกับเดินเข้าไปหอมแก้มแม่ของเขา เห็นโชกุนอยู่กับแม่ก็น่ารักไปอีกแบบ ไม่ค่อยได้เห็นมุมแบบนี้ของเขาเลย เผลอยิ้มตาม “ทำตัวอย่างกับเด็ก พาเพื่อนๆ ไปหาอะไรกินได้แล้วลูก” “ครับแม่” พวกเราพากันไปหาของอร่อยกิน แล้วพากันไปนั่งที่ริมสระว่ายน้ำแทน เพราะภายในงานมีแต่ผู้ใหญ่ทั้งนั้นเลยไม่อยากอยู่รบกวน แยกตัวมานั่งตรงนี้ก็ดีเหมือนกันมีความเป็นส่วนตัวดี โชกุนเอาไวน์มาวางไว้ที่โต๊ะด้วยหนึ่งขวด ฟ้าใสก็จัดการเทใส่แก้วแล้วยื่นมาให้พวกเรา “อะ รับไปคนละแก้ว” “เดี๋ยวก็เมาหรอก” ฉันตอบกลับไป เพราะเคยแอบชิมของที่ไร่มาแล้ว แต่ก็ยังยื่นมือไปรับแต่โดยดี “คนละแก้วสองแก้วไม่เมาหรอกน่า” “กินเหอะแก มางานเลี้ยงทั้งที มันก็ต้องมีบ้างสิ” แก้วตาพูดเสริม เอาเข้าไปสองคนนี้ เข้ากันดีอีกแล้ว “กินกันตามสบายเถอะ มีฉันเป็นคนขับรถให้หายห่วง ส่งถึงประตูบ้านแน่นอน” ชายหนุ่มคนเดียวของกลุ่มเอ่ยขึ้น นายคนนี้ก็คอยตามใจพวกเราตลอดเลย เราพากันนั่งคุยไปด้วย ค่อยๆ จิบไวน์ไปด้วยอยู่ริมสระ แล้วฉันก็เกิดอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา “โช ห้องน้ำบ้านนายไปทางไหนอะ” “เดี๋ยวฉันไปส่ง” “พวกแกจะไปด้วยกันมั้ย” ถามเพื่อนสาวทั้งสองที่กำลังพากันยกแก้วอย่างกระหาย “ไม่อะ แกไปเหอะ” “ฉันก็ยังไม่ปวด” แก้วตากับฟ้าใสปฏิเสธ ฉันจึงเดินตามเข้าไปในตัวบ้านกับโชกุนกันสองคน “บ้านนายสวยดีนะ” ปึก! คนตัวสูงที่เดินนำหยุดเดินแล้วหันหน้ามากระทันหัน จนทำให้ฉันเดินชนเพราะหยุดไม่ทัน มือหนาเลื่อนมาโอบรอบเอวเพื่อไม่ให้ฉันหงายหลัง นี่เมาหรืออย่างไรกัน ทำไมหัวใจเต้นแรงจัง “นะ…นายหยุดเดินทำไม” ถามออกไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก “ก็แค่จะบอกว่า ถ้าชอบก็มาเที่ยวบ่อยๆ ได้นะ” ตอบฉันมามือก็ยังไม่ยอมปล่อยออกจากเอว “เดินไปพูดไปก็ได้นี่ แล้วนี่จะปล่อยฉันได้รึยัง” “อ้อ ลืม” ยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับปล่อยมือแล้วยกขึ้นให้เห็นว่าเขาปล่อยแล้วนะ “ตัวเธอหอมมากเลยนะ” “ไอ้บ้า” ใครใช้ให้สูดกลิ่นของฉันกัน “พาฉันไปห้องน้ำได้แล้ว” มองค้อนเพื่อนชาย ไอ้นี่ก็เล่นไม่เลิกคนปวดฉี่จะแย่อยู่แล้ว “ครับ คุณผู้หญิง” ว่าเสร็จก็อมยิ้มเดินนำไป ดีใจมากไหมที่ได้แกล้งฉันเนี่ย ออกจากห้องน้ำมองดูนาฬิกาก็เริ่มดึกมากแล้ว จึงชวนเพื่อนๆ กลับบ้านกัน แต่สองคนนั้นดูจะติดใจไวน์ที่กำลังดื่ม จึงขอดื่มต่อให้หมดขวดก่อน ฉันกับโชกุนเลยช่วยกันดื่มคนละนิดเพราะมันเหลือแค่ก้นขวดเท่านั้น “พวกแกไหวกันรึเปล่าเนี่ย” ดูตาที่หวานเยิ้มสองคู่นั้นสิ อาการแบบนี้เมาแล้วล่ะ เห็นเดินโซซัดโซเซกันจึงได้ถามด้วยความเป็นห่วง จะพากันเดินไปถึงรถหรือเปล่าเถอะ “ไหวแกไหว” แก้วตาตอบกลับมา “สบายมากแก” และนี่ก็เป็นเสียงของฟ้าใส เออไหวก็ไหว มาถึงรถสองคนนั้นก็ขึ้นไปนั่งเบาะหลัง ส่วนฉันก็นั่งข้างโชกุนเหมือนเดิม กำลังจะหันข้างไปดึงเข็มขัดก็ถูกอีกคนที่นั่งข้างกันเอื้อมมาดึงเอาไปก่อน ฉันรีบยกมือขึ้นมากำไว้ที่หน้าอกแทน ใจมันกำลังเต้นแรงอีกครั้งอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ แล้วนายจะเอื้อมตัวมาค้างอยู่แบบนี้ทำไม หน้าเราใกล้กันเกินไปแล้วนะ รายนั้นจ้องหน้าฉันแล้วยิ้ม ยิ้มทำไม แย่งเข็มขัดไปแล้วก็รีบๆ คาดให้สิ “โช” เอ่ยเรียกเสียงเบา ดูเหมือนอีกคนที่ได้ยินแล้วก็ขยับตัวออกแล้วคาดเข็มขัดให้ เสร็จแล้วก็สตาร์ทรถขับออกจากคฤหาสน์ไป ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เมื่อกี้แกสองคนทำอะไรกันน่ะ” คนด้านหลังถามมา “ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” รีบตอบไป ถามอะไรแบบนี้ฟ้าใส เราไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อย “แค่คาดเข็มขัดให้น้ำขิงน่ะ” “เหรอ ดูเหมือนพวกแกจูบกันเลย” พูดแล้วพากันหัวเราะคืออะไร ไอ้บ้านี่ก็ชอบเข้าหาฉันอยู่เรื่อย แต่เมื่อกี้มันก็แทบจะจูบกันอยู่แล้วนะ หน้าเราห่างกันเพียงนิดเดียวเอง “งั้นฉันไปส่งสองคนนั้นก่อนนะ แล้วค่อยแวะไปส่งเธอที่ไร่” โชกุนหันมาพูดกับฉัน เพราะบ้านของสองคนนั้นอยู่ก่อนจะถึงไร่ “อื้ม” พยักหน้าตอบกลับ ภายในรถเปิดเพลงคลอเบาๆ เพื่อไม่ให้บรรยากาศมันเงียบจนเกินไป สองคนหลังตอนนี้หลับไปแล้ว ส่วนฉันก็ง่วงมากๆ หาวไปหลายรอบละ “ถ้าง่วงก็นอนก่อนได้นะ ถึงแล้วเดี๋ยวปลุก” เห็นฉันหาวบ่อยจนน้ำตาคลอเบ้าละสิ ถึงได้ถามมา “ไม่เป็นไร กลัวนายขับรถคนเดียวแล้วง่วงตาม” หันไปตอบโชกุน รายนั้นแค่มองหน้าแล้วก็อมยิ้มหันไปมองทางต่อ แต่ผ่านไปไม่นาน ตาเจ้ากรรมก็แทบลืมไม่ขึ้น แล้วก็ดันเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ @ไร่องุ่นนันทิญา . “น้ำขิง ใกล้จะถึงไร่แล้วนะ น้ำขิง” เสียงปลุกของโชกุนเอ่ยเรียกให้ตื่น ฉันงัวเงียปรือตาขึ้นเล็กน้อยมองไปข้างทาง ก็พบว่าเป็นเขตของไร่แล้ว เพื่อนชายก็ปล่อยให้หลับมาตลอดทางเลย ไปส่งสองคนนั้นที่บ้านก็ไม่ยอมเรียก ด้วยความง่วงจึงได้หลับไปอีกครั้งแบบห้ามไม่ได้ “น้ำขิงถึงหน้าบ้านเธอแล้วนะ จะลงเองหรือจะให้ฉันอุ้ม” ประโยคนี้เข้าหูทำให้ลืมตาขึ้นทันที “เดี๋ยวฉันลงเอง ขอบใจนายมากนะที่มาส่ง” “แค่ขอบคุณเองเหรอ” “แล้วจะเอาอะไรล่ะ” จ้องคนที่ถามอย่างสงสัย อาสามารับส่งเองแค่ขอบคุณยังไม่พอเหรอ ไอ้เพื่อนบ้า “ล้อเล่นน่ะ งั้นกลับละนะ” “อื้ม แล้วง่วงรึเปล่า ให้ฉันโทรคุยเป็นเพื่อนมั้ย” “เธอไม่ง่วงแล้วเหรอ” “ก็ง่วงอยู่ แต่ก็เป็นห่วงนายด้วย ขับรถกลับอีกตั้งไกลกว่าจะถึง” “งั้นนอนค้างกับเธอได้มั้ย” “จะบ้าเหรอ มาขอนอนกับฉันได้ไง หรือว่านายจะไปนอนที่โฮมสเตย์ล่ะ น่าจะพอมีว่างอยู่นะ เดี๋ยวฉันพาไปดู” เบิกตาโพลงตอบกลับไป จะบ้าตาย เล่นมาขอนอนค้างกับฉัน นายไม่ใช่เพื่อนผู้หญิงสักหน่อย “ล้อเล่นครับ เธอขึ้นไปนอนเถอะ ฉันขับรถกลับได้สบายมาก” “โอเคๆ งั้นถึงบ้านแล้วทักมาบอกด้วยนะ” “ครับคุณผู้หญิง” จากไร่ไปที่บ้านของโชกุนก็ใช้เวลานานพอสมควร ผ่านไปราว ๆ หนึ่งชั่วโมงเขาก็ได้ทักมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว ค่อยโล่งใจหน่อย เพราะเขาเองก็ดื่มกับพวกเราเหมือนกัน แถมยังต้องขับรถมาส่งพวกเราอีก กว่าจะถึงบ้านก็ดึกมากเลย หลังจากปิดเทอมพวกเราก็จะไปนัดเจอกันอีกทีก็ตอนมหาวิทยาลัยใกล้เปิดเลย เพราะต้องไปหาเช่าห้องพักที่อยู่ใกล้ๆ เพื่อจะได้เดินทางไปเรียนได้สะดวก พวกเราไปเลือกที่พักพร้อมกันทั้งสี่คน แก้วตากับฟ้าใสได้อยู่คอนโดเดียวกัน ส่วนฉันกับโชกุนอยู่อีกคอนโดหนึ่งซึ่งไม่ไกลกันมาก เดินไปหากันไม่กี่ก้าวก็ถึง ที่จริงโชกุนก็มีคอนโดที่พ่อของเขาซื้อเอาไว้ให้ แต่อยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยหลายสิบกิโลเมตร ซึ่งเขามีรถส่วนตัวใช้มันก็ไม่ได้ลำบากอะไร ไปกลับแค่นี้สบายมาก ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรเข้าสิงให้มาเสียเงินเช่าคอนโดเดียวกับฉันอยู่ ต่างกันแค่อยู่คนละชั้นกัน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more