“ก็ได้ค่ะ แต่พี่ก้อนอยู่นานไม่ได้นะคะ แพรเกรงใจเจ้าของห้อง กลัวว่าเขากลับมาเห็นแล้วจะไม่พอใจที่แพรอนุญาตให้เพื่อนของแพรเข้ามาในห้องของเขา”
ก้อนฝืนยิ้มเศร้าๆ กับถ้อยคำที่จิลลาดาเน้นหนัก ราวกับต้องการย้ำชัดให้เขารู้ถึงฐานะที่เขาสามารถเป็นได้ในยามนี้
“ครับ พี่สัญญาว่าจะอยู่คุยกับแพรไม่นานหรอกครับ พี่ขอกินกาแฟแก้วเดียว แล้วก็คุยอะไรกับแพรนิดหน่อย เสร็จแล้วพี่จะรีบกลับนะครับ”
จิลลาดาจำต้องพยักหน้ารับ แล้วหลีกท่าทางให้อีกฝ่ายก้าวเข้ามาในห้องพักหรูหรา
“พี่ก้อนนั่งรอในห้องนั่งเล่นก่อนนะคะ เดี๋ยวแพรไปชงกาแฟมาให้ค่ะ”
ก้อนคลี่ยิ้มกว้างแทนการตอบรับคำ พอจิลลาดาเดินออกไปแล้ว เขาก็กวาดสายตาสำรวจทั่วห้องสูทหรูหรา ซึ่งแน่นอนว่าค่าห้องพักในแต่ละคืนตกร่วมแสนอย่างแน่นอน
“เธอมาอยู่กับใครกันนะแพรไหม ทำไมถึงได้พักห้องหรูราคาแพงลิบลิ่ว”
มือกลองหนุ่มพึมพำถามตัวเองเบาๆ ขณะรอจิลลาดา พอเห็นหญิงสาวกลับเข
