ชุดชั้นในผ้าลูกไม้ถูกปลดออกจากเรือนร่างอรชรอย่างรวดเร็ว ใบหน้างามของเธอตอนนี้แดงซ่าน ดวงตากลมโตหวานเยิ้มไปด้วยไพพิศวาสเร่าร้อน ทำเอาเขาอดใจไม่ไหวต้องรีบยื่นริมฝีปากเข้าไปบดขยี้จุมพิตทั่วเรียวปากอิ่มหวานฉ่ำ ส่งลิ้นนุ่มเข้าไปตวัดนัวเนียรัวไล้ตักตวงความหวานอย่างดุดันดูดดื่ม มือใหญ่บีบฟอนเฟ้นนวดคลึงทั่วปทุมอิ่มกลมกลึงอย่างหนักหน่วงเร่าร้อนไม่แพ้รสจุมพิตที่กำลังร่ายลงไปบนเรียวปากอิ่ม พอผละริมฝีปากออกเพียงเล็กน้อย ก็กระซิบบอกให้หญิงสาวรู้ว่าเขาต้องการมอบบทเรียนรักบทใหม่ให้กับเธอด้วยวิธีใด
“แพรไหม เจ้าจำรูปที่ท่านพี่เราเป็นฝ่ายอยู่ข้างหลังได้ไหม”
“รูป? รูปอะไรคะ”
จิลลาดาทวนคำอย่างงุนงง พอผู้พันจาฮัสด์กระซิบบอกชิดกับใบหูเล็ก ก็ถึงกับหน้าแดงซ่าน ส่ายหน้าปฏิเสธแทบจะทันที
“โอ้...ไม่นะคะ แพรไม่เคย...”
“ไม่เป็นไร เราจะอ่อนโยนกับเจ้า หากเจ้ารู้สึกเจ็บหรือไม่ชอบ เราจะหยุดทันที”
ผู้พันจาฮัสด์ก
