REVENGE OF A BATTERED WIFE

IKAW

Revenge of a Battered Wife

By: JOEMAR P. ANCHETA (Pinagpala)

CHAPTER 9

              “Yahooooo!” binuhat niya ako. Kinarga at niyakap. Paulit-ulit niyang sinisigaw na kami na. Na sa wakas kami na.

              Kung gaano niya ako kadaling napasagot, ganoon din kadali niya ako napapayag pakasalan. Kahit kasi sina Nanang at Tatang pumayag na. May ilang kontra na mga kamag-anak namin pero sila ba ang pakakasal? Sila ba ang makikisama. Hindi ko alam pero nang panahong iyon, nabulag ako. Nadala sa mga matatamis na pangako. Sa mga pasiklab ng isang bilyonaryo. Sana yung mabilis kong pagpayag ay hindi bahangbuhay na pagsisisi ang kapalit.

              Parang na-hypnotize ang buo naming pamilya. Sa loob ng pitong araw, inihanda na ang aming kasal. Naglalakad sa altar palapit sa lalaking nagbigay sa akin at sa pamilya ko ng pagmamahal at kaginhawaan. Hindi ko alam kung paano niya ginawang posible ang iniisip kong imposible. Wala mang dumating na kaanak niya, natuloy ang aming kasal kasi ako lang naman ang menor de edad. Sa hotel kami pinatirabg buong pamilya noong araw ng kasal. Unang pagkakataon iyon noon na makapasok kami at matulog sa ganoon kalambot na higaan. Malamig na may aircon na mga kuwarto. Maligo sa swmming pool at hindi na sa mga deep-well lang sa bukid.

              Sa araw ng aming kasal, pinaayusan niya ako. Binihisan niya kaming lahat ng magarang damit. Pili lang sa mga kamag-anak naming ang dumalo dahil sa Tuguegarao ito ginanap ngunit sinikap kong nasa listahan ang mga kamag-anak naming kasama lang naming dati na naghuhugas ng pinggan. Mga kamag-anak naming sabik makaranas ng magarbong kainan. Mga hindi pa nakararanas kagaya naming ng kaginhawaan. Nakita ko sa kanila noong kasal ko ang pagsamba kasama ng mga kapatid nina Tatang at Nanang na nanghusga at tumapak sa amin. Ang mga mahihirap naming kamag-anak noon ang nakitaan ko ng totoong saya. Hindi ang mga kapatid ni Tatang na peke ang ngiti. Naroon lang dahil gusto ni Tatang na makumpleto sila. Naroon lang para magyabang din lang. Pero lahat pinakitunguhan ko. Lahat iginalang ko.

              Umiiyak si Nanang at Tatang nang ihatid nila ako sa altar at naroon si Jaxon sa dulo at nakangiting naghihintay. Bestman niya ang pinsan kong si Kuya Joshua. Tumingin ako sa mga kamag0-anak kong maluwang ang ngiti habang naglalakad ako. Noon ko naramdamang mahalaga na ako sa aking mga Tiya at Tiyo. Parang bigla na lang silang naging mabait sa akin. Tinatawag na nila akong pamangkin. Tinatanong na nila kung kumusta ako. Kung anong kailangan ko pa. Mga tanong n asana tinatanong noong panahong walang-wala pa kami.

              Wala naman talaga sa hinagap kong mangyari ito sa akin ng ganito kaaga. Nauna pa ang pagmamartsa ko sa simbahan suot ang pangkasal kaysa sa toga n asana ay pang-graduation. Ngunit umaasa ako na hindi ipagkakait sa akin ni Jaxon ang karapatan kong makatapos sap ag-aaral. Na sana lahat ng pangako niya sa akin ay matutupad at walang magbabago kahit kami’y mag-asawa na.

Nakita ko ang hitsura ko kanina sa hotel bago kami umalis. Bagay na bagay sa akin ang puti. Napakaganda ko sa damit pangkasal. Hawak ko pa rin ang aking naninikip na dibdib na parang hindi pa rin ako makapaniwala sa bilis ng pangyayari habang ang isa ko namang kamay ay nakahawak sa aking puting bouquet of fresh roses. Alam kong nangako sa akin si Jaxon na hindi niya ako paluluhain ngunit paano kung ang mga luhang nakikita niya ngayon na dumadaloy sa aking pisngi ay luha ng hindi ko kinakayang kaligayahan. Narinig ko ang pagkanta ng kinuha naming wedding singer para sa aming wedding song namin na “Ikaw” ni Yeng Constantino.

Sa pagpatak ng bawat oras ay ikaw

Ang iniisip-isip ko

Hindi ko mahinto, pintig ng puso

Ikaw ang pinangarap-ngarap ko

Simula nang matanto

Na balang araw, iibig ang puso

Tumayo ang balahibo ko lalo pa't sa akin lang nakatingin ang lalaking pinangarap kong makasama. Wala man siya noong mukha, hindi man talagang siya ngunit yung qualities ng lalaking gusto kong mapangasawa balang araw ay ang lalaking napakaguwapo na napipinto kong paghahandugan ng aking unang yakap, unang halik at unang pagsamyo sa rosas kong kung tutuusin ay nagsisimula pa lang sa pamumukadkad. Masyadong maaga para sa iba ngunit nandito na ang pagkakataon, nahanap ko na ang lalaking nagpapintig sa aking puso, ano pa bang hihintayin kung ito na mismo ang himalang biyaya na noon ko pa hinihintay? Siya ang pangarap na akala ko ay hindi ko na kailanman makakamit. Hindi ko mapunasan ang luhang umaagos sa aking pisngi. Noon kasi alam ko na, siguradong-sigurado na ako na siya na! Siya na ang aking una at huling pag-ibig. Sana kung panaginip man ito, nanaisin ko nang hindi magising habang buhay. Nagsimula siyang maglakad palapit sa akin. Sinasalubong niya kami na para bang hindi na siya makapaghintay pa. Yumuyugyog ang kaniyang balikat dahil sa pag-iyak. Ako man ay nahihirapang huminga. Sobrang saya kong sa wakas ay natagpuan ko na talaga ang sa akin ay itinadhana, ang lalaking pinili kong pakasalan.

Ikaw ang pag-ibig na hinintay

Puso ay nalumbay nang kay tagal

Ngunit ngayo'y nandito na ikaw

Ikaw ang pag-ibig na binigay

Sa akin ng Maykapal, biyaya ka sa buhay ko

Ligaya't pag-ibig ko'y ikaw

You look so beautiful in white

Nang nakalapit na ako sa kanya ay hinawakan niya ang kamay ko hanggang sa nagyakap kami ng mahigpit. Hindi na naming kailangan pang sabihin ang nilalaman ng aming mga puso. Alam kong mahal niya ako at mahal na mahal ko rin siya. Irerespeto ko siya at pipiliin ko siyang lagi gaano man katagal ang aming ipagsasama. Pipiliin ko siya kahit gaano pa kahirap ang pagsubok na darating. Igagalang kong lagi ang desisyon niya, hindi ko siya sasaktan, hindi ko siya isasantabi. Lagi kong uunahin siya basta siya at ako hanggang dulo.

“Mamahalin kita at magiging akin. Sa’yo ang buong ako, ng katawan ko ng puso at kaluluwa. Masaya akong narito na tayo. Sa wakas buo na ang buhay ko. Napakaganda mo talaga mahal ko sa suot mong pangkasal,” bulong niya nang kinuha na niya ako sa aking mga magulang at dinala sa harap ng pari na sa amin ay magkakasal.

Tumingin kami sa noon ay kumakanta sa aming isang sikat at artistang singer. Lumuluha din ang aming wedding singer habang nakanta kaya lahat sa simabahang iyon ay umiiyak. Yung mga kasama ko noong magtanin ng palay, maligo sa maruming ilog, naggagapas ng palay, naghuhugas na pinagkainan ng mayayaman naming kamag-anak ay proud na proud na ngayon sa akin. Alam kong sila ang higit na nakakaalam sa kung anong hirap at pagdurusa din ang aming pinagdaanang pamilya bago dumating ang aking prince charming.

 Humihinto sa bawat oras ng tagpo

Ang pag-ikot ng mundo

Ngumingiti nang kusa aking puso

'Pagkat nasagot na ang tanong

Kung nag-aalala noon

Kung may magmamahal sa 'kin ng tunay

Ginagap niya ang kamay kong nanlalamig at nangingig saka siya sa akin tumingin.  Alam kong nakikita niya sa mga mata ko ang pangamba at kawalang katiyakan. Ngunit magpapakasal na ako sa kanya. Kailangan ko na siyang pagkatiwalaan. Hindi ko iyon ipagkait sa kaniya. Alam kong sa isip niya ay gusto niyang sagutin ang lahat ng mga tanong ko. Gusto niyang ibigay lahat ang pangangailangan ko.

              "Jaxon, I come here today to join your life for years," pagsisimula ko para sa aming vow. "I pledge to be true to you, to respect you, and to grow with you through the years. Alam ko, at alam ng lahat na bata pa ako, lumaking mahirap lang, mangmang at marami pang dapat matutunan sa buhay ngunit heto ka’t tinanggap ako ng buum-buo. Kaya nga bilang asawa mo, handa akong sumunod, handa akong magpaturo, handa kong gawin lahat para sa atin at pangako ko sa’yo na mananaig ang pagmamahal ko sa’yo kahit anong pagsubok pa ang darating. May our bond continue to grow stronger." Pinunasan ko ang luha kong umaagos sa aking pisngi. Huminga ako ng malalim para kaya ko pang sabihin ang mga gusto kong sabihin kahit parang ang hirap hirap ko nang maalala ang mga isinaulo kong sasabihin ko sa kaniya. Isinaulo ko man ang lahat ng ito ngunit iyon ang gustong sabihin ng aking puso. "Time may pass, fortune may not always be with us, trials will surely come, but I promise that no matter what we may encounter together, I vow here today that this love will be my only love. I will make my home in your heart from this day forward." At seryoso ako sa vow kong iyon. Ipaglalaban ko ang pangako kong iyon sa kanya sa aming kasal hanggang sa kaya ko. Hanggang sa nandiyan siya para mahalin ako sa kabila ng aking mga kakulangan.

Pagtatapos ko. Siya na ang nagpunas na sa mga makukulit na luhang hindi maubos-ubos sa pagbaybay sa aking pisngi. Hinawakan ko ang kamay niyang nasa aking pisngi at hinalikan ko iyon.

              "Ivy, hindi ko man buong napaghandaan ang araw na ito. Pero gusto kong sabihin sa'yo na nandito ako sa araw na ito sa harapan mo para samahan ka habang buhay. Ibigay ang iyong pangangailangan, tuparin ang mga pangarap mong hindi pa natutupad, tulungan kitang umahon sa hirap" Humihikbi siya ngunit may ngiti sa labi. Nakatingin siya sa akin at tinitigan ko din siya. Ninanamnam ko ang bawat katagang binibitiwan niya. "I pledge to respect you," pagpapatuloy niya. Humihikbi. "To love what I know of you, and trusting what I do not yet know. I eagerly anticipate the chance to grow together, getting to know the woman you will become, and falling in love a little more every day. I promise to love and cherish you through whatever life may bring us. Gusto kong sabihin, na kahit anumang pagsubok ang darating, hinding-hindi kita iiwan. Ikaw ang buhay, ikaw ang lahat sa akin, mahal ko." Pagkatapos niyang sabihin iyon ay niyakap ko siya ng mahigpit. Nagtagpo ang aming mga labi. Pagkatapos no'n ay nagtagpo ang aming mga palad tanda ng hindi na namin pagbitaw sa isa't isa, darating man ang matitinding pagsubok. Hinding-hindi ko siya susuko. Ngayon pa na mahal na mahal ko na rin siya? Ngayon pa na alam kong sa wakas nakahanap na ako ng tunay na Prince Charming? Tunay ng apala talaga ang mga fairy tales dahil ang buhay ko ay para ring buhay ni Cinderella. Umangat pagkatapos ng hirap.

              Pagkatapos ng reception. Nag-uwian ang sa amin ay nakisaya. Nagpaalam na rin sina Nanang at Tatang kasama ng aking mga kapatid. Noon na lang nagsi-sink-in sa akin ang lahat. May asawa na nga ako. Ang asawa ko na ang sasamahan ko. Ang asawa ko na magde-decide kung saan niya ako dadalhin at saan kami titira. Pagkatapos ng mga masasayang sandali, kailangan ko na talagang harapin ang katotohanan ng buhay. Ito na ‘to. Kami na lang sa pinakamagandang kuwarto sa pinakamahal na hotel sa Tuguegarao. Iyon na ang oras na aking kinatatakutan. Natapos na ang unang halik kanina sa simbahan, sa reception at ngayon naman ang aming unang p********k. Hindi madali ito para sa akin na wala pang karanasan. Natatakot ako. Nanginginig. Masakit ba? Masarap ba? Hindi ko alam kung anong pakiramdam. Kung paano iyon gagawin. Paano ko siya mapapaligaya? Hihiga lang ba ako? Lalaban? Virgin pa ako. Malaki kaya ang kanya? Masakit kaya ang unang pasukan? Oh my God! Paano ba ito?