4
1291 Words
เมื่อกรีดร้อง สบถด่าก็แล้ว แต่ก็ไม่สามารถทำร้ายคนที่พรากพรหมจรรย์เธอไปได้ และของขวัญก็ยิ่งตาขุ่นเขียวขึ้นไปอีกเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำสีหน้าเหมือนชอบใจ
“คุณคือความตื่นเต้น ผมไม่ได้ตื่นเต้นกับเนื้อหนังผู้หญิงมานานแล้วรู้ตัวไหม” ก็ปกติไม่มีใครเคยร้องไห้หรือทำท่าจะวิ่งหนีบทเซ็กของเขาสักครั้ง พวกเธอมีแต่ขออีก ๆ
ของขวัญกัดฟันกรอด เพราะไอ้คนโรคจิตที่เนื้อตัวยังเปล่าเปลือยล่อนจ้อนยังกอดรัดเธอไว้แน่น แต่ยังไงเธอก็จะไม่มีวันยอมถูกฆ่าข่มขืนตายในนี้แน่ ของขวัญสาบานว่าจะไปแจ้งตำรวจมาลากคอไอ้คนหื่นกามนี่เข้าคุกให้ได้ เมื่อมองหาหนทางหนีไม่ได้เธอจึงใช้สิ่งที่มีอยู่ติดตัว
ฟันขาวคม ๆ กัดลงไปบนกล้ามเนื้อหนาอย่างแรง ถึงมันจะไม่เข้าเต็มทุกซี่เพราะลอนกล้ามเนื้อที่มัดแน่นและบึกบึนแต่ก็ทำให้เบนจามินสะดุ้งไปนิดอย่างคาดไม่ถึง ของขวัญอาศัยจังหวะที่เบนจามินเผลอรีบผลักอกเขาสุดแรงที่มีแล้ววิ่งไปที่ประตูแล้วเปิดออกทันที
ด้วยความเคยชินในสถานที่ว่าต้องวิ่งไปทางไหนอย่างไร ไม่รอช้าร่างบางก็ตรงแน่วออกไปยังประตูคู่บานใหญ่ทันที แต่ยังไม่ทันจะไปถึงก็ถูกขวางไว้ด้วยคนตัวใหญ่ที่มีสีตาสีผมคนละเชื้อชาติกับเธอ
ของขวัญผงะด้วยความตกใจ “นะ นี่มันอะไรกัน พวกแกเป็นใคร เข้ามาในนี้ได้ยังไง”
ของขวัญเคยรู้จากคุณสมเกียรติมาว่าห้องนี้มีการคุ้มกันแน่นหนา และให้เฉพาะคนที่มีชื่อและหน้าที่กำกับไว้เท่านั้นจึงจะขึ้นมาได้ เพราะขนาดเธอที่กว่าทางการ์ดจะยอมให้ขึ้นมาทำงานแทนมารดาก็ต้องแจ้งเรื่อง อธิบายกันยาวนานกว่าจะยอมให้ขึ้นมาบนนี้ได้ แล้วนี่อะไรทำไมถึงมีแต่ฝรั่งต่างชาติเต็มไปหมด นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ หรือว่าพวกนี้จะเป็นขบวนการลักลอบทำสิ่งผิดกฎหมายอะไรบางอย่าง มาเฟีย เจ้าพ่อค้ายา หรืออะไรที่ร้ายแรงกว่านั้น ของขวัญคิดเตลิดไปไกล พร้อมกับความหวั่นกลัวแล่นไปทั่วร่าง
“กันเธอเอาไว้อย่าให้ไปไหนได้ ถ้าฉันไม่ได้สั่ง ห้ามปล่อยผู้หญิงคนนี้ออกจากห้องเด็ดขาด”
ถึงแม้ลูอิสจะงงว่าผู้หญิงคนนี้เข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้อย่างไร แต่คำสั่งเจ้านายสำคัญกว่าและที่สำคัญผู้หญิงคนนี้คงไม่มีอันตรายใด ๆ แน่เพราะดูจากสภาพแล้วเหมือนน่าจะถูกเจ้านายเขาฟัดมามากกว่า
“ครับเจ้านายผมจะสั่งพวกเด็กข้างนอกไว้ด้วย” ลูอิสรับคำอย่างรู้งาน และคาดเดาว่าคงเป็นเควินที่ส่งสาวสวยคนนี้มาให้เจ้านายในระหว่างที่อยู่ที่กรุงเทพฯ
ลูอิสเดินเข้ามาใกล้ของขวัญที่ตอนนี้ยืนตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับไปไหน เพราะจากที่ได้ยินลูอิสบอกว่าจะไปสั่งเด็กข้างนอกด้วย ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่ายังมีคนอีกเป็นโขยงอยู่ข้างนอก และก่อนที่จะคิดถึงคนข้างนอกของขวัญก็ต้องเป็นห่วงสวัสดิภาพของเธอตอนนี้เพราะลูอิสขยับมาใกล้เธอเหลือเกิน จนเธอต้องขยับเท้าถอยหลังหนีด้วยความหวาดกลัว
“กลับไปหาเจ้านายซะ” ลูอิสออกคำสั่งกับเธอ
ของขวัญกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ ทั้งหวาดกลัวและตกใจ ที่สำคัญเธอเพิ่งถูกข่มขืน และเมื่อดูจากท่าทางคุกคามกับสายตาว่างเปล่าของคนที่เธอได้ยินว่าไอ้โจรหื่นกามเรียกว่าลูอิสใช้มองเธอ ของขวัญก็ไม่กล้าเดินหน้าต่อ หันไปมองข้างหลังก็เห็นไอ้โจรหื่นกามโรคจิตยืนมือข้างหนึ่งเท้าสะเอวมองอยู่ แต่ดีหน่อยที่ตอนนี้เขามีผ้าขนหนูพันรอบกายไว้แล้ว
ลูอิสขยับเท้าเข้ามาเมื่อเห็นสาวสวยที่เขาเข้าใจว่าน่าจะเป็นหญิงสาวที่มีอาชีพพิเศษที่เควินเคยจัดหามาแต่วันนี้ที่ เควินจัดมาเขากลับไม่ยักรู้ แต่เดี๋ยวค่อยถามเควินทีหลัง ลูอิสยังส่งสายตามองและตวาดซ้ำทำให้ของขวัญตกใจ
“ปะ ไปแล้ว กลับแล้ว”
ของขวัญหมุนตัววิ่งตามคนที่มีเพียงผ้าขนหนูพันกายอย่างหมิ่นเหม่ไว้เข้าไปภายในห้อง หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกเมื่อกลับมาประจันหน้าเขาอีกครั้งแล้วเริ่มการเจรจาต่อรองเพื่อเอาชีวิตรอด
“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันสัญญาว่าจะไม่แจ้งตำรวจแล้วก็ได้ ขออย่างเดียวปล่อยฉันไปเถอะ”
เบนจามินที่เดินไปหยิบกระป๋องเบียร์ภายในตู้เย็นเล็ก ๆ ในห้องนอนมาเปิดดื่ม เกาหัวแกรก ๆ ขณะดื่มเขาก็คิดไปด้วยว่าแม่สาวคอสเพลย์นี่ต้องสมองเสื่อมไปแล้วแน่ ๆ ถึงได้พูดจาอะไรที่เขาไม่เข้าใจได้มากขนาดนี้
“ทำไมฉันต้องกลัวว่าเธอจะไปแจ้งตำรวจ” เบนจามินหยั่งเชิงถาม และทำให้ของขวัญใบหน้าร้อนวูบ ความโกรธเดือดดาลแล่นขึ้นเป็นริ้ว ๆ ข่มขืนเธอแล้วยังไม่เกรงกลัวความผิด
“แก พวกแกเป็นมาเฟียใช่ไหมล่ะ ถึงไม่กลัวตำรวจ ตำรวจไทยก็เก่งไม่แพ้ชาติไหนในโลกนี้นะ”
เบนจามินถอนหายใจแล้วกลอกตามองเพดาน “นี่เธอพูดเรื่องบ้าอะไร การที่ฉันมีเซ็กส์กับเธอ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมาเฟีย กับตำรวจไทย”
เบนจามินพูดได้เท่านั้นแล้วต้องรีบวางกระป๋องเบียร์ยกมืออุดหู เมื่อของขวัญที่ยืนตัวสั่นระริกกัดฟันกรอด กรีดร้องเสียงดัง
“กรี๊ดดด แก แกไอ้บ้า โรคจิต แกข่มขืนฉันแล้วยังมีหน้ามาพูดอีก”
คราวนี้คนโดนตราหน้าว่าข่มขืนทนไม่ไหว สาวเท้าพรวดเดียวก็ดึงเอาร่างบางของของขวัญเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนแกร่งอย่างง่ายดาย
“ว้าย ไอ้บ้า ปล่อยนะ”
“นี่แม่คุณเมื่อไรจะเลิกเล่นละครเสียที ทีแรกฉันยอมรับว่าชอบนะ แต่ตอนนี้ฉันชักเลี่ยนแล้ว พอเถอะแล้วมาบริการฉันดีกว่า ฉันเหนียวตัวอยากอาบน้ำจะแย่ หรือถ้าเธอสนใจอยากให้ฉันทำอย่างอื่นก่อนก็ได้” เบนจามินพูดจบก็โฉบใบหน้าลงบนแก้มหอมนุ่มของของขวัญ แล้วยิ้มกว้างอย่างพอใจ “ไปสิ ไปเตรียมน้ำอุ่นให้ฉัน แล้วเธอก็ต้องอาบน้ำให้ฉันด้วย ฉันอยากได้คนถูหลัง”
“ไม่ ฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นเด็ดขาด ปล่อยฉันกลับไปเถอะนะ ฉันไม่เอาเรื่องแก เอ่อ คุณก็ได้ แต่ปล่อยฉันไปเถอะ”
“เอาอย่างนี้ดีกว่าเธอพูดมาว่าเธอต้องการเงินเท่าไร ฉันจะอยู่ที่นี่อีกสองอาทิตย์และฉันต้องการให้เธออยู่ด้วย อยู่แบบตลอดเวลาทั้งกลางวันทั้งกลางคืน”
“กรี๊ดดด ไอ้คนบ้า ไอ้โรคจิต ฉันไม่ทำ ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ”
“โธ่เว้ย พูดไม่รู้เรื่องหรือไง หรืออยากให้บังคับ เอาอย่างนี้ อย่างแรกเลยคือฉันไม่ปล่อยให้เธอกลับ อย่างที่สองห้ามกรี๊ดใส่หน้าฉันอีกเพราะฉันไม่ชอบมันหนวกหู รำคาญ และถ้าฉันหนวกหูหรือรำคาญมาก ๆ ฉันจะจับเธอปล้ำแล้วทำดับเบิ้ลแฮททริคส์เดี๋ยวนั้น อ้อ เธอคงงงสินะ แฮททริคก็สามครั้งดับเบิ้ลก็คูณสองเข้าไปก็หกครั้งจำไว้ และอย่างสุดท้ายห้ามด่าหรือใช้คำหยาบคายกับฉันอีก ฉันชื่อเบนจามิน เฮมเวิร์ธ” เบนจามินบอกและทำให้ของขวัญต้องหยุดกรี๊ด คิ้วเรียวเลิกสูง
- Writer
