ร้อนสวาทมาเฟีย

3

“กรี๊ดดด ออกไปนะ แกเป็นใคร ออกไปให้พ้นจากตัวฉัน” ของขวัญอ้าปากร้องลั่น ลืมตาตื่นเต็มที่ ด้วยความตกใจรู้ในทันทีว่านี่ไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป เพราะเธอเจ็บ เจ็บจริง ๆ เจ็บมากด้วย และที่สำคัญกว่านั้นคือเธอกำลังถูกข่มขืน กระทำชำเรา

ทางด้านฝ่ายลูอิสที่ได้ยินเสียงดังผิดปกติก็วิ่งมาที่หน้าห้องพร้อมกับรัวเคาะประตูถาม

“เจ้านายครับ เจ้านายเกิดอะไรขึ้น” แล้วชะงักไปกับภาพตรงหน้าแต่ขณะกำลังจะอ้าปาก เสียงผู้เป็นนายก็ไล่ตะเพิดขึ้น

“ไม่มีอะไร พวกนายออกไปก่อน” เบนจามินตะโกนบอกเท่านั้นแล้วหันมาบอกแม่สาวร่างแน่งน้อยใต้ร่างต่อ

“ไม่ได้หรอก เบบี๋ เพราะฉันหยุดไม่ได้จริง ๆ เธอคับแน่นยอดเยี่ยมมาก แม่เมทสาวฉันชอบชุดนี้ของเธอนะ มันเร้าอารมณ์ได้มากเลยลูอิสนี่มันช่างหาเรื่องสร้างความตื่นเต้นให้เจ้านายมันได้ดีจริง ๆ”

ของขวัญถลึงตามองแล้วกรีดร้องกับสิ่งที่เขาพูดว่าหยุดไม่ได้ แล้วเธอก็ต้องตกตะลึงตาค้างจังหวะที่เขาถอดถอนออกมาเพื่อแทรกตัวเข้าไปใหม่ เธอก็ถึงกับห่อปากร้องลั่นในความอลังการใหญ่โตของเขา เธอไม่เคยรู้ไม่เคยมีประสบการณ์แต่ก็พอรู้ว่าไอ้นั่นคืออะไรและมันใช้งานอย่างไร แต่ที่เธอไม่รู้คือมันมาเกิดขึ้นกับเธอได้อย่างไร ของขวัญยังมองตระหนกไม่คิดว่ามันจะอลังการใหญ่โตได้ถึงขนาดนี้ และเธอต้องตายแน่หากเขาคิดจะใส่มันเข้าไปในร่างเธอ

“อร๊ายย อย่านะ อย่าทำฉัน แกกำลังข่มขืนฉัน” ของขวัญตะโกนบอก ตอนนี้เธอห้ามคนบนร่างไว้ไม่อยู่แล้วเพราะเขากำลังควบขี่เธออย่างเมามัน ร่างกายของเขาบึกบึนเต็มไปด้วยมัดกล้ามน่าสัมผัสแต่เวลานี้ของขวัญไม่ได้อยากสัมผัส เธออยากจะไล่เขาออกไปให้พ้น ๆ จากตัวเธอ แต่สะโพกสอบของเขาก็ยังหมุนวนสลับเข้าออกจนทำให้ตอนนี้เธอแทบคลั่งไปกับเขาด้วยความหวาดกลัว ความเจ็บ ความรัญจวนใจผสมปนเปกันไปหมด

สภาพหญิงสาวในเวลานี้ เสื้อผ้ากระโปรงเธอหลุดลุ่ยไม่มีชิ้นดี ตัวเสื้อแยกออกจากกัน เผยให้เห็นทรวงอกขนาดคัพซีที่บราเซียร์ควรจะปกปิดไว้แต่มันถูกถอดหายไปตั้งแต่เมื่อไรของขวัญก็ไม่รู้ และเมื่อมองไปยังจุดล่อแหลมเบื้องล่างที่สร้างความปั่นป่วนหฤหรรษ์ให้ไอ้โจรต่างชาติใจทราม แต่สร้างความทุกข์ทรมานใจให้เธออย่างแสนสาหัส ของขวัญก็อยากจะกรีดร้อง จิกเล็บไปที่ใบหน้าไอ้โจรหื่นกาม โรคจิตให้สาสมเพราะกระโปรงที่สวมอยู่มันเลิกขึ้นมาจนแทบจะถึงใบหน้าเธอแล้ว

ความโกรธแล่นขึ้นเป็นริ้ว ๆ อยากจะฆ่าคนตรงหน้าให้ตาย แต่ความสุขสมที่เขามอบให้ก็ทำให้มือบางเผลอกดจิกลงไปที่แผ่นหลัง ร่างกายของเธอเหมือนกำลังจะแตกสลายลงเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อคนขับเคลื่อนอยู่บนร่างโหมกระหน่ำความเร็วไม่หยุด ร่างบางหอบสะท้าน เผลอหลุดเสียงครางออกมาทั้งที่เกลียดแสนเกลียด

“ผมจะเพิ่มทิปพิเศษให้นะยาหยี คุณทำให้ผมมีความสุขมาก” เบนจามินบอกเสียงกระเส่า เขากำลังถึงขีดสุดแห่งความต้องการแล้ว แม่สาวคอสเพลย์ช่างเยี่ยมยอด ทำให้เขาตื่นตัวและอยากปลดปล่อยอย่างรวดเร็ว แต่ถึงอย่างไรราตรีนี้คงอีกยาวไกลเพราะเขาไม่คิดว่าจะปล่อยให้เธอกลับไปง่าย ๆ

ขณะที่เบนจามินครางสุขสมแต่เขาได้ยินแต่เสียงครางร้องไห้จากเธอ แต่เขาคิดว่าเธอคงใหม่กับงานนี้ และปฏิเสธที่จะสนใจใด ๆ อีก มือหนาบีบเคล้นสองเต้าอย่างเอาแต่ใจ ขณะพาความแข็งแกร่งเข้าไปควานหาความอ่อนนุ่มของกึ่งกายสาว เสียงร้องไห้ของของขวัญดังขึ้นและทำให้เบนจามินคิดว่าเขาเอาแต่ใจมากไปหรือเปล่า เพราะเขาแทบจะไม่ได้เล้าโลมให้เธอพร้อมรับมือก่อนเลย แต่นั่นมันก็เป็นอาชีพของเธอที่เธอควรจะรู้อยู่แล้ว นั่นเป็นเสียงอีกฝั่งหนึ่งของความคิด

แต่แล้วของขวัญก็ต้องหัวใจแทบหยุดเต้นอีกเป็นครั้งที่สอง เมื่อคนที่กำลังเอาแต่ใจไม่ยอมหยุดโฉบริมฝีปากลงมาจุมพิต คล้ายปลอบโยนหยอกเอินให้เธอลืมความเจ็บปวด ลิ้นสากระคายสอดเข้าไปในโพรงปากเธออย่างอ่อนโยนง่ายดาย ราวกับเขาคุ้นเคยกับเธอมาอย่างดี ของขวัญทุบตีจิกข่วนแต่ร่างหนาของเบนจามินก็ไม่ระคาย เขากลับมาควบขี่เธอเหมือนเดิมก่อนที่จะพาตัวเองทะยานไปสู่จุดหมายได้สำเร็จ

เบนจามินรู้สึกพอใจกับเซ็กส์ครั้งนี้เป็นอย่างมาก ถึงดูเผิน ๆ แล้วว่าแม่สาวคอสเพลย์แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยมีแต่เขาคนเดียวที่ทำเอา ๆ

แต่เขาก็กลับมองว่ามันสร้างความตื่นเต้นให้อย่างประหลาด เบนจามินนอนแผ่หลา เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นตามไรผม เพราะเขาใช้พลังงานไปมาก และคิดว่าตลอดช่วงหลายวันที่เขาอยู่ที่นี่เขาคงต้องใช้บริการแม่สาวคอสเพลย์คนนี้ไปตลอด เพราะเธอทั้งนุ่มนิ่ม หอมหวาน จนชิมแล้วอยากจะชิมอีก และที่น่าแปลกใจคือเควินหาสาวบริสุทธิ์แบบนี้มาให้เขาได้ยังไง เขารู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของเธอแน่ ๆ เพราะรอยเลือดที่เปรอะเปื้อนออกมาบนที่นอน และอีกอย่างคือความคับแน่นเหลือเกิน

“ฮือ ๆ ๆ ...”

“หยุดร้องไห้เสียทีเถอะน่า ฉันชักจะรำคาญ” เบนจามินเริ่มบอกอย่างรำคาญ เมื่อคนข้าง ๆ ยังร้องไห้ไม่หยุด

“ฉันจะแจ้งตำรวจว่าแกข่มขืนฉัน” ของขวัญตวาดบอกแล้วสิ่งที่ได้ยินกลับมาก็ทำให้เธอตกใจแทบหมดสติ

“นั่นมันงานของเธอไม่ใช่หรือคนสวยจะมาแจ้งความอะไร เลิกแสดงได้แล้วน่าเกมจบแล้” เขาพูดพร้อมกับหันร่างมาตะแคงกอดเธอ ถึงเกมจบแต่คนยังไม่จบ

“อาชีพฉัน แกหมายความว่ายังไง แกอย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ แกคงกลัวติดคุกใช่ไหม ถึงได้เฉไฉเปลี่ยนเรื่อง ยังไงฉันก็ไม่มีทางปล่อยแกแน่ฉันจะแจ้งความ”

“โว้ย อะไรกันวะเนี่ย” เบนจามินเริ่มเอะอะขึ้นบ้างจากที่เขาต้องทนเสียงร้องไห้น่ารำคาญ และมันทำให้ของขวัญมองเห็นโอกาสขณะที่เขาเผลอ

ของขวัญไม่อยู่รอให้เขาเปลี่ยนใจมาข่มขืนเธอซ้ำ เพราะคราวนี้เขาอาจจะโกรธจากที่เธอขู่ว่าจะแจ้งตำรวจมาเป็นข่มขืนแล้วฆ่า ของขวัญลนลานลุกจากเตียงทั้งที่ยังระบมไปทั้งตัว

“แล้วนั่นจะไปไหน” เสียงเบนจามินตวาดถาม แต่ของขวัญไม่คิดจะตอบ

คนที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย รีบพาร่างกายที่โซเซใช้มือปิดสาบเสื้ออย่างลวก ๆ วิ่งออกไปนอกห้องแต่ก็ไม่ทันเมื่อร่างหนาใหญ่ของเบนจามินมากระชากกลับไว้ได้ทัน ร่างบางกระทบเข้ากับแผงอกกว้าง ของขวัญตัวสั่นเทาอยู่ในอ้อมแขนของคนที่เธอมองเขาว่าคือโจรหื่นกามที่กล้าขึ้นมาข่มขืนเธอถึงบนนี้

“ปล่อย ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้าไอ้โจรโรคจิต แกข่มขืนฉัน แกข่มขืนฉันทำไมไอ้คนเลว” ของขวัญปล่อยโฮออกมาเสียงดังเมื่อคิดถึงเรื่องเลวร้ายที่เกิดกับตัวเอง

“ข่มขืน นี่คุณพูดเรื่องบ้าอะไร ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ทูลหัว”

“ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจได้ยังไง ก็ไอ้สิ่งที่แกทำไปนั่นไง”

แล้วเบนจามินก็ปล่อยหัวเราะลั่นออกมา ก้มลงสูดดมความหอมจากเรือนผมนุ่มที่ตอนนี้แผ่สยายเต็มหลัง

“คุณนี่เล่นละครได้สมบทบาทมาก เควินให้มาเท่าไรกันเนี่ย ผมจะเพิ่มให้อีก มันเร้าอารมณ์ผมเป็นบ้าเลย”

“อร๊าย ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต วิตถาร” ของขวัญรัวด่าไม่ยั้งแต่ไม่ทำให้เบนจามินที่ยืนมองทำหน้าขบขันสะทกสะท้านและอีกใจหนึ่งเขากลับนึกชอบด้วยซ้ำ แม่สาวคอสเพลย์คนนี้ทำให้เขาผ่อนคลายได้มาก แต่การแสดงของเธอชักมากไปแล้ว