5
1103 Words
“เดี๋ยวก่อน ฉันสงสัยทำไมคุณถึงฟังคำด่าฉันออก” แม้จะโกรธแต่ของขวัญให้สงสัยยิ่งนัก เพราะเธอสบถบริภาษเขาเป็นภาษาไทยล้วน ๆ แต่ไอ้โจรหื่นกามแต่ เอ่อ หน้าหล่อหุ่นล่ำตรงหน้ากลับฟังออกทุกคำ
เบนจามินหัวเราะในลำคอ คิ้วหนาเลิกสูงอย่างขบขัน
“ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ เอาเป็นว่าผมฟังคุณออกทุกคำ แต่คุณก็พูดภาษาอังกฤษเก่งมากนะ พูดกับลูกน้องผมซะรัวเร็วเชียว”
“เรื่องนั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องตอบคุณเหมือนกัน” ของขวัญได้ทีตอกกลับเขา เพราะเธอชอบเรียนภาษาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงขวนขวายฝึกภาษากับซีดีด้วยตนเองเป็นประจำ กระทั่งจับผลัดจับผลูมาทำงานแม่บ้านแทนมารดาก็ได้ใช้สิ่งที่ฝึกฝนมาพูดคุยกับฝรั่งต่างชาติที่มาพักอยู่เป็นประจำ จากการได้พูดคุยสนทนาจริงและฝึกฝนทุกวันจึงทำให้ของขวัญพูดได้คล่องราวกับเรียนจบจากสถาบันสอนภาษาชั้นแนวหน้าเลยทีเดียว
“แน่ใจ” เบนจามินถามและขยับตัวเข้ามาใกล้ ดวงตาคมมองคนปากดีด้วยแววตาคมกริบอ่านไม่ออก ก่อนที่ของขวัญจะรู้ตัวเธอก็ไปนอนอยู่ใต้ร่างเขาบนเตียงแล้ว “ฉันถามว่าแน่ใจหรือที่พูด” เบนจามินถามอีกครั้งและใบหน้าหล่อคมก็ซุกไซ้วนเวียนอยู่กับซอกคอขาวเนียน
ของขวัญย่นคอหนี “ปะ ปล่อยฉัน”
“ตอบมาก่อนสิว่าแน่ใจไหมที่ว่าไม่จำเป็นต้องบอกฉัน”
“ไม่รู้ ฉันไม่บอก”
“อืม ดี...” ว่าแล้วคนเจ้าเล่ห์ร้ายกาจก็สลัดผ้าขนหนูที่พันกายตัวเองออก มือหนาเริ่มฟอนเฟ้นลูบไล้ไปทั่วทรวงอกงามลากผ่านมาถึงสะโพก ก่อนจะขัดใจแล้วกระชากชุดที่มันก็หลุดลุ่ยไม่เข้าทรงดีอยู่แล้วให้หลุดออกไปจากร่าง
“กรี๊ดดดด คนบ้า ปล่อยฉันนะ”
“คุณทำผิดพร้อมกันทีเดียวสองข้อ แสดงว่าต้องการดับเบิลแฮททริคส์ของผมใช่ไหม” เบนจามินไม่พูดเปล่า เข้าจู่โจมริมฝีปากอิ่มที่เผยอค้างโดยไม่ทันจะตอบเขาด้วยซ้ำ ของขวัญครางอู้อี้ไม่เป็นเสียงอยู่ในลำคอมือที่ว่างเปล่าก็ทั้งทุบตีจิกข่วนเขาเป็นพัลวัน แต่มือเล็ก ๆ แค่นั้นไม่สากระคายผิวเขาสักนิด
คนได้ลองลิ้มชิมรสโพรงปากที่หวานนุ่มลิ้นแล้วไม่มีทางปล่อยไปง่าย ๆ ลิ้นอ่อนนุ่มของของขวัญตกอยู่ในพันธนาการอันช่ำชองของคนเจนสังเวียน ที่ทั้งหยอกเอิน เกี่ยวกวัดรัดรึงอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะผละออกมาแล้วเห็นหญิงสาวมีน้ำตาไหลลงที่หางตา
“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันจะตอบคุณทุกอย่าง” คนไม่ต้องการดับเบิลแฮททริคส์ รับปากไปอย่างว่าง่าย ตอนนี้เขาอยู่ในสถานะได้เปรียบเขาให้ทำอะไรเธอจำต้องรับปากเขาไปก่อนเพื่อให้เขาปล่อยเป็นอิสระ จากคำพูดและท่าทางที่อ่อนลงของของขวัญทำให้เบนจามินคลายอ้อมกอดที่รัดรึง ขยับกายที่คร่อมทับให้คนใต้ร่างได้หายใจสะดวก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยให้ร่างยั่วยวนที่เขายังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอได้ห่างกายไป
“โอเค เบบี๋ คุณว่าง่ายแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกดีมาก และถ้าผมรู้สึกดีมากผมจะให้คุณทุกอย่าง”
“ทุกอย่าง” ของขวัญกลับมาลิงโลดดีใจอีกครั้ง
“ใช่ทุกอย่าง แต่ไม่ใช่เรื่องที่จะยอมปล่อยคุณกลับไป เพราะมันเป็นกฎข้อแรกที่คุณจะอยู่กับผมตลอดสองอาทิตย์นี้”
ของขวัญเบ้หน้า ท่าทางกระตือรือร้นเมื่อครู่หายไปในบัดดล “ฉันเกลียดคุณจริง ๆ”
“เมื่อกี้คุณว่ายังไงนะ”
“ปะ เปล่าค่ะ”
“อืม งั้นก็ดีถ้าคุณทำได้ทั้งสามข้อผมให้คุณได้ทุกอย่าง และที่สำคัญห้ามขัดใจหรือพยศกับผมเด็ดขาด”
“โรคจิต เผด็จการ” ของขวัญเบ้หน้าพึมพำเบา ๆ
เบนจามินไม่ต่อปากต่อคำกับเธออีก ชายหนุ่มอมยิ้มมองใบหน้าสวยจิ้มลิ้มที่ลื่นไหลเอาตัวรอดเก่งอย่างไม่ไว้ใจ แต่ต่อให้เธอมีปีกบินก็หนีเขาไปไม่พ้น เมื่อคิดได้ดังนั้นไฟพิศวาสที่กำลังมอดดับก็กลับจุดติดพรึ่บขึ้นอีกครั้ง มือหนาเริ่มโลมไล้สำรวจร่างเย้ายวนตรงหน้าอีกหน เบนจามินยังติดใจคัพซีของเธอ มันช่างอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือชะมัดยาด แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ครอบครองยอดถันที่เพียงแค่ใช้หัวแม่มือไล้วนยอดปทุมก็เต่งตึงเป็นเม็ดไตคามือเสียแล้ว
ของขวัญก็ใช้สองมือยันอกแกร่งที่ขึ้นมาคร่อมทับอีกครั้ง
“เอ่อ ไหนคุณเฮมเวิร์ธว่าเหนียวตัวอยากอาบน้ำไม่ใช่หรือคะ เดี๋ยวฉันจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้ดีไหมคะ” ของขวัญว่าแล้วค่อย ๆ เพิ่มแรงดันเขาออกห่างจากตัวทีละน้อย แล้วต้องรู้สึกว่าเธอทำอะไรเขาไม่ได้เลยเมื่อกายแกร่งของเขาแข็งแรงราวกับหินผา “นะคะไปอาบน้ำดีกว่า” ของขวัญยังคงขอร้องเพื่อให้รอดพ้นนาทีฉุกเฉินไปก่อนแล้วค่อยหาวิธีหนีเอาตัวรอดแล้วพาตำรวจมาลากคอเขาเข้าคุก
และเบนจามินก็แอบนึกขำคนรนหาที่อยู่ในใจ เธอคงคิดว่าถ้าเขายอมไปอาบน้ำเธอคงพอจะมีทางรอด คนรู้ทันแกล้งใช้ความคิดครู่หนึ่ง และในที่สุดเบนจามินก็ยอมปล่อยของขวัญ
“อะ เอ่อ ฉันไปเตรียมน้ำอุ่นให้นะคะ”
“เดี๋ยว” เบนจามินเรียกไว้ เขาเห็นเธอลากเอาผ้าห่มไปคลุมตัวแล้วให้รุ่มร่ามขัดตา ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นไปหยิบเสื้อคลุมของเขาไปส่งให้เธอ
“รับไปสิของฉันเอง” ของขวัญยืนเหวอค้าง หน้าร้อนผ่าว คนบ้าทำไมเดินมาทั้งอย่างนั้น ไม่คิดว่าเธอจะอับอายหรือไง “เอ้า รับสิ ยังยืนงงอะไรอยู่อีก”
ของขวัญยื่นมือออกไปรับ พร้อมกับพยายามสลัดภาพที่เห็นเมื่อครู่ออกแต่ไม่สำเร็จ มันยังคงฝังตัวแน่นลึกอยู่ในเมมโมรี่ความทรงจำ และขณะที่รับเสื้อคลุมมาก็ต้องทำให้หัวใจเธอร่วงหล่นออกไปนอกอกเมื่อเหลือบไปเห็นไอ้นั่นของเขาที่ขยายใหญ่โตอยู่เช่นเดิมไม่เปลี่ยน
“กรี๊ดดด” ของขวัญเผลอร้องอุทานแล้วรีบยกมืออุดปาก ดึงเอาเสื้อคลุมในมือเบนจามินมาสวมแล้ววิ่งหนีเข้าห้องน้ำทันที
- Writer
