KABANATA DALAWA
1423 Words
KABANATA DALAWA
JUCIA BARTOLOME
NAGISING ang dalagang may masakit na ulo at magang mga mata. She can't stop thinking about what happened yesterday and how it makes her cry until she fell asleep last night. Hindi niya alam kung paano haharapin ang kasintahan matapos ang nangyari kahapon. Alam niyang susunduin siya nito ngayon kaya dumiretso na siya sa banyo upang maligo at ihanda ang sarili para sa isa na namang maghapon na trabaho. Makalipas ang ilang minuto ay natapos na si Jucia, akmang magbibihis na siya nang may biglang kumatok sa pinto. Ibinalot niya ang sarili sa tuwalya at malalaki ang hakbang na tinungo ang pinto, sa pag-aakalang isa sa mga kaibigan niya ang nasa likod niyon ay hindi na siya nag-abala pang sumilip sa peep hole at agad na lang na binuksan ang pinto. Pinihit niya ang seradura at malaking binuksan ang pinto habang nakayuko at itinatali ang basang buhok.
"Pasok ka," aya niya sa kung sinuman na nakatayo sa labas ng pinto ngunit nakailang hakbang na siya patungong sala ay wala pa rin siyang nararamdamang nakasunod sa kanya kaya agad niyang nilingon ang bisita.
Laking gulat niya ng mapag-alamang hindi isa sa mga kaibigan niya o si Lorenz ang naroon kundi isang estrangherong may berdeng mga mata. The man is wearing a mask and a cap kaya tanging mata lang nito ang kita niya. The stranger’s eyes looks familiar and she miss someone that has the same eyes as his. She felt a rush of heat flowing down her body and sends pool of wetness down her thighs just by the sight of it. ‘Nate’ she called silently while her breathing changes.
"You shouldn't do that again, Jucia. There might be some bad people that will take an opportunity like this to rob on you or worst kill you," the man from nowhere scolded her with his deep baritone and angry voice. His green eyes are piercing her which sends delicious shiver down her spine. The stranger is looking at her intently with so much lust in his eyes? She doesn’t know and she doesn’t know what to do so she did the same; she just stared back at him. She is hypnotize by his green eyes and she dreamily wished that its Nate who's in front of her.
"Jucia are you even listening to me?" the stranger said na ikinabalik ng wisyo ng dalaga. Agad siyang nagbawi ng tingin at napagtantong alam ng estranghero ang kanyang pangalan at sa tono ng pananalita nito ay parang lubos at matagal na siyang kilala nito ngunit hindi, hindi niya kilala ang lalaki pamilyar lang sa kanya ang berde nitong mga mata.
"Who are you? Bakit mo ko kilala?" Jucia asked at matapang na sinalubong ang tingin nitong nakakapaso. The guy smirked and pointed at the box in his hands saka ito iniabot sa kanya. Agad na dumako roon ang tingin niya, wala siyang napansin na hawak nito kanina o masyado lang siyang absent-minded para mapansin ito.
“That is not the point here but I will answer your question, I am a delivery boy who is asked to deliver this to you Miss Jucia Bartolome.” Ibinaba nito ang suot na mask kaya’t kitang kita niya ang gwapo nitong mukha at makapal na bigote at balbas.
‘Damn Jucia! What is happening to you?! Isang delivery boy nagkakaganyan ka?’ Shut up hindi siya mukhang delivery boy!' sigaw ng kabilang parte ng isip niya.
“And your name is written in here." he answered na parang may sinusupil na ngiti sa labi. Nainis siya sa inaasta ng binata kaya marahas niyang hinablot rito ang box na hawak.
'b***h! Akala ng lalaking ito gwapo siya hindi no! Well, he is. No, I mean yeah he's handsome but he's such a jerk! Grrrrr.'
Umirap siya sa hangin at napansin niyang biglang dumilim ang anyo nito. Malaki itong tao kaya napaatras si Jucia ng ilang dangkal at saka tinignan muli ang mukha ng estrangherong nasa labas ng pinto. Berde at mapupungay na mga mata, matangos na ilong at mapupulang labi na pinalilibutan ng makapal na balbas at bigote.
"Okay, " she said habang iwinawagayway ang kanyang kamay na pinapahiwatigan itong umalis na. Nang hindi pa rin natinag ang lalaki sa pagkakatayo ay inirapan niya itong muli saka walang sabi-sabing pinagsarhan ng pinto sa mismong mukha nito.
'Well, f**k manners. Eat that jerk! Wait? Kung delivery boy nga ito bakit wala siyang pinapirmahan sakin? Weird but bakit ko ba iniisip ‘yun?’ iniwaksi ng dalaga ang isiping ‘yun at saka nagtungo sa sala ng kanyang unit. Inilapag ni Jucia ang package sa center table at dali- daling nagbihis at nag-ayos ng sarili.
‘Ayokong ma-late ngayon bago pa naman ang CEO ng kumpanya at kaka-promote ko lang sa posisyon ko baka mapatalsik ako nang wala sa oras.’ pagkausap niya sa sarili. She was fixing her hair nang mag ring ang cellphone niyang nakapatong sa bed side table. Jucia checked the caller ID at kinakabahang sinagot iyon ng mapag-alamang si Lorenz ang tumatawag.
"Hello, babe, hindi kita masusundo ngayon may importante akong kliyente okay lang ba?" pagtatanong nito kaya nabawasan ang kaba sa dibdib niya. Thank goodness. Hindi ko alam kung paano siya pakikitunguhan o makikipag-usap sa kanya.
"It's okay, Renz. I can manage," tipid niyang sagot.
"You sure?" muling tanong nito na may pag-aalala sa boses.
"Yes, Renz."
"Babe yung kahapon pasensya ka na talaga di ko talaga sina-" he tried to explain but she cut him off.
"Okay, bye." saka pinatay ang tawag at bumalik sa ginagawa.
Matapos ang ilang minuto ay tapos na siya at handa nang lumabas ng kanyang unit nang muling mag-iingay ang kanyang cellphone. Dinukot niya ito sa kanyang handbag at dali-daling sinagot ang tawag na hindi tinitignan ang caller ID.
"Hello?" panimula niya habang naglalakad patungong elevator.
"Good morning, agape." Bumilis ang t***k ng kanyang puso dahil pamilyar ang boses ng kausap, baritono at lalaking lalaki.
"Who is this? How did you get my number?" sunod-sunod na tanong niya.
"Let's just say I have my ways." Nahihinuha niyang may ngiti ang labi nito at naghatid iyon ng kakaibang kiliti sa kanyang kaibuturan ngunit iwinaksi niya ang nararamdaman.
"Sino ka ba?"
"You'll know soon, Jucia. But, anyway, did you get the package I sent?"
She didn't answer dahil umaakyat na ang dugo niya at umiinit na ang ulo niya o nag iinit lang talaga siya habang kausap ito hindi niya alam. Pinakaayaw niya sa lahat ay yung pinagtritripan siya.
"Hmm, I can sense na galit ka na sakin same old Jucia madaling mainis" sambit nito at dinugtungan ng mapang-asar na tawa ngunit sa kanyang pandinig ay nakakaakit ito. Dafuq?! Dahil ba pamilyar ang boses nito kaya siya nagkakaganito?
"f**k you!" pasigaw niyang sagot saka pinatay ang tawag.
Nakarating siya sa labas ng building na magkasalubong ang kilay, agad siyang pumara ng taxi at nagpahatid sa opisina. Nang makapasok sa building ng kumpanya she plastered her b***h face na kinatatakutan ng mga trabahanteng under niya. After five years of working in this company ay siya na ngayon ang department head.
"Good morning Madam."
"Good morning Mam Jucia."
"Good day Mam!" Kabi-kabilang bati ng mga empleyado na sinuklian niya ng tipid na ngiti. Jucia entered her office with so much paperworks on her table. It will be a long tiring day again. Sanay na siya dahil yun ang araw-araw niyang ginagawa. Her secretary entered her office, si Shiela.
"Ju, hindi pa raw makakapasok yung bago nating boss baka next day pa raw or the day after tomorrow pa." she said informing her at tanging tango lang ang isinagot niya rito na nagmamadali ring lumabas ng opisina niya. Nagresign na pala ang dati nilang boss na hindi naman nila kahit kailan nakita, limang taon siyang nagtrabaho sa kumpanyang ito ngunit hindi niya, nila kahit kailan nakita ang naturang boss. They just know her name, Lyan Circe Croix ngunit kahit ganoon ay napakagaling nito dahil every year tumataas nang tumataas ang sales ng kanilang kumpanya.
‘Okay back to work,’ she said to herself but something caught her attention. A piece of sticky note attached to her file organizer saying 'Glad to be back Jucia, my agape. I can't wait to claim my stake on you.' Hindi niya alam kung sino ang naglagay nito doon o kung sino ang nagsulat niyon ngunit sa hindi malamang dahilan ay naghatid ito sa kanya ng kakaibang kiliti sa kanyang kaibuturan at nagpabasa sa kanyang p********e.
- Writer
