KABANATA ISA
1453 Words
KABANATA ISA
JUCIA BARTOLOME
5 years later…
"THIS b***h here is spacing out. AGAIN." Her friend Reminisce Joy said with a laugh. She really doesn't want to mind her friends or anyone today ngunit pumunta ang mga ito sa kanyang unit kahit na pinagbawalan niya ang dalawa. She just wants to think. Mag-isip ng mga bagay na nangyari sa nakaraan, ang mga huling katagang sinabi ni Nate bago niya ito iwan sa restaurant nang gabing iyon at kung talaga bang totohanin nito ang mga binitawang salita. What will she do kung bumalik nga ito lalo na ngayon she and Lorenz are celebrating their 5th anniversary?
"Hey, baka may problema lang sya," Eunice Haze said with a concerned look saka masuyong hinaplos ang kamay niyang nakalapag sa lamesa. She didn't bulge a bit.
Natauhan lang siya nang naramdaman niyang may umakbay at tumabi sa kanya. She knows that smell, it's her longtime boyfriend Lorenz, kabisado niya na ang amoy nito. They've been together for almost 5 years and the day after tomorrow is their 5th anniversary pero imbis na makaramdam ng excitement ay nakaramdam siya ng pagkapagod at kawalan ng gana. Para bang nagrereplay ang mga sinabi noon ng lalaking mahal niya, na babalik ito at aangkinin siya. Five long years has passed but what she felt for Nate didn’t change a bit, mas lalo lang ata itong tumindi sa pagdaan ng mga araw at taon. She feel guilty dahil kahit na anong pilit niya na mahalin ang nobyo ay hindi niya magawa, sa pagdaan ng panahon ay tinuring niya lang itong matalik na kaibigan. Ito ang bumabagabag sa kanya nitong mga nakalipas na araw. Hindi niya ito masabi sa mga kaibigan dahil alam niyang manghihinayang ang mga ito at gagawa ng paraan ang mga ito para maisalba pa ang relasyon nila.
"The boyfriend is here. Let's go na, Haze?" pag-aya ni Rem kay Eunice at saka bumaling kay Lorenz.
"Hey, Lorenz, kausapin mo ‘yang jowabels mong 'yan a ilang araw nang natutulala. Anyway, highway, alis na kami," bilin nito sa kanyang kasintahan at saka siya hinalikan sa pisngi, ganun din ang ginawa ni Eunice at sabay na lumabas ng condo niya ang dalawa.
"Penny for your thoughts?" panimula nito saka hinaplos ang kanyang braso. Napaigtad siya hindi dahil sa kuryenteng hatid kundi dahil sa pagkagulat at pandidiri? Kakaiba kasi ang paghaplos nito sa kanya ngayon, parang may kung anong masamang malisya? Iwinaksi niya ang isiping iyon
'Wag mong ipahalata Ju.' pagkausap niya sa sarili at saka dahan dahang lumayo sa binata.
"Wala ito, Renz pagod lang siguro sa trabaho," pagdadahilan niya habang patuloy na nagbibigay ng distansya sa pagitan nilang dalawa ng binata.
"Babe, ‘di pa ba talaga pwede? Ilang taon na tayo hindi mo pa rin ako pinagbibigyan," dumapo ang isang kamay nito sa kanyang hita at marahang humaplos roon. Hindi niya ito nagugustuhan kaya't tumayo siya sa pagkakaupo at nagtungo ng kusina.
"Babe, hindi ba napag-usapan na natin yan? Hindi ba alam mo namang ayoko pang mabuntis? Paano nang mga pangarap ko?"
"The f**k, Jucia?! Iyan pa rin ang sagot mo sakin hanggang ngayon? Hindi pa ba tapos 'yang mga pangarap mo?" naiinis na tanong ng binata.
"I only want the best, babe, kaya nga ayoko pa sa ngayon gusto ko perfect ang lahat at nakaayon sa planong binuo ko."
"Binuo mo? Kasama ba ko r'yan, Ju? O baka ikaw lang ang may gusto niyan?"
"Renz naman ilang beses na natin 'tong napag-usapan, hindi ba? Ano pa bang kulang sa paliwanag ko?"
"Kulang? Wala na. Paulit-ulit lang ang dahilan mo, Jucia. Tell me, ano pa bang pangarap mo? Naabot mo na ang posisyong gusto mo, na-promote ka na, hindi ba? Mahal mo ako, hindi ba? Bakit hindi mo maibigay ang gusto ko?"
'Hindi na kita mahal, mali hindi kita kahit kailan minahal.' Sa kanilang pagtatalo ay hindi niya namalayang nakalapit na pala ang binata sa kanya. Agad nitong hinawakan ang kanyang bewang at isinandal siya sa island counter. He pinned her and kissed her ravagely. Nagpupumiglas siya ngunit hindi sapat ang lakas niya sa lakas ng binata. Pumatak ang kanyang mga luha nang simulan nitong halikan ang kanyang leeg pababa sa ibabaw ng kanyang mga dibdib.
"Don't fight me, Jucia. I will have you sa ayaw at sa gusto mo." pagkasabi niyon ay nakarinig siya ng napupunit na materyal, ang kanyang sando ay madali nitong napunit at itinapon kung saan. Agad na nag panic ang dalaga kaya buong lakas niyang itinulak ang binata at akmang tatakbo patungong kwarto ngunit mabilis na nakabawi ang lalaki kaya't nahawakan nito ang kanyang buhok.
"Tatakbo ka pa ha?" hinalikan ulit siya ng binata at saka bumalik sa paghalik sa kanyang leeg. Tuluyan nang napahagulgol si Jucia. Hindi siya ang Lorenz na kilala ko. Hindi siya si Lorenz. Ipinikit na lamang ng dalaga ang kanyang mga mata at hahayaan na sanang gawin ng binata ang gusto nang biglang may malakas na pagkatok silang narinig mula sa pinto ng condo tila nagulat at natauhan ang binata at mababakas ang takot sa mga mata nito nang muli siya nitong tingnan.
"Ju, I'm sorry. I'm so sorry. Hindi ko sinasadya. Hindi na 'to mauulit. I'm sorry." paghingi ng tawad ng binata pero sa halip na magsalita pa ay dumiretso si Jucia sa kanyang kwarto at walang buhay na nagbihis. Lumabas siya at pagbubuksan na sana ang taong nasa labas nang harangin siya ni Lorenz at niyakap.
"I'm sorry, babe, please? Wag mong sabihin 'to sa kahit na kanino. I just lose control I'm sorry." halata namang nagsisisi ito sa ginawa kaya tango na lamang ang isinagot niya rito. Dumiretso siya sa pinto upang buksan ito at yakapin ang kung sino mang nasa likod niyon. Tumambad sa kanya ang bulto ng isang babae na agad niyang nakilala. SI ANN! Tinawid niya ang distansya nilang dalawa at yumakap rito ng mahigpit.
"Why?" walang emosyong tanong nito at saka yumuko upang tignan ang emosyon niya ngunit isiniksik lang niya ang mukha sa ibaba ng dibdib nito at umiling.
"Lorenz. What happened?" Ann acknowledges the guy and asked him emotionless again.
"Nothing, may pinagtalunan lang kami and okay naman na. Anyway, I gotta go take care of her for me." Lorenz eyed her with his pleading eyes then kissed the top of her and exited her condo. Nang makalabas ng condo ang binata ay kaagad niyang tinungo ang sofa at pasalampak na naupo doon.
"What are you doing here, b***h?" she asked Ann as she also take a seat.
"Just checking on you," sagot nito habang binuhay ang T.V at nanood roon. Yumukyo siya sa sandalan ng sofa.
'I need to think again. I want to find out kung bakit nagkakaganun si Lorenz. It's not so him.’ Ilang beses na rin itong hinihingi ni Lorenz sa kanya ngunit kapag tumatanggi siya’y hindi naman siya nito pinipilit. Ibang-iba ito ngayon at ang isa pa niyang prinoproblema ay kung paano sasabihin sa mga kaibigan na gusto niya nang makipaghiwalay sa binata.
"That's my girlfriend, Ju," nagitla siya at natigil sa pag-iisip sa tinuran ng katabi. Agad siyang bumaling sa telebisyon kung saan namataan niya ang isang magandang babae. Pinakamagandang babae na nakita niya sa buong buhay niya.
"She's there because I let her to leave me and follow her dream. And that, is her dream," turo nito sa stage na kinatatayuan ng dalaga.
"To be a model. An international model and to have a family of her own, that, I can't give her," patuloy na litanya nito. Hindi lingid sa kaalaman ng ilan na isa itong bisexual. Bawat salitang binibitawan nito ay nararamdaman niya ang sakit kahit na walang emosyon ang mukha nito.
"Anyway, I have to go. Gusto ko lang siya makita kaya ako pumunta rito wala kasi akong TV. Sige alis na ko," paalam nito sa kanya at ginulo ang buhok nya bago tumalikod.
"Maybe she's not the one for you. I always believe that each one us have someone out there that can be ours, our pair. Kahit na mahal pa natin ang isang tao kung hindi siya ang itinadhana para sa atin then it will not work." she said na ikinahinto nito sandali.
“We make our own destiny. We make our own decisions. We have choices but one thing is for sure we can't choose who we love,” makahulugang sabi ng kaibigan saka tuloy-tuloy na lumabas sa kanyang unit.
"Just like Lorenz he's not the one for me,” iyon na lamang ang nasambit ng dalaga dahil nakapagdesisyon na siyang kapag bumalik ang lalaking mahal niya at kapag mahal pa rin siya nito, she will now choose her happiness. No more sacrifices to be made, she is now choosing herself.
- Writer
