My Valentine

Kabanata 2

Kabanata 2

DIRETSO siya agad sa garage at pinaandar na ang kanyang kulay gray na Mustang.

She then drive her car and put the music on. Sinabayan niya ang tugtog sa pagkanta. Sa pamamagitan man lang nito'y maibsan man lang ang matinding kaba na kanyang naramdaman sa mga oras na 'to. Naghahalong excitement at kaba ang naramdaman niya. Excited siya dahil kapag nakapasa siya, worth it ang pagsusunog niya ng kilay ng apat na taon. Kabado naman siya dahil kapag bumagsak siya, liliit ang tingin sa kanya ng kanyang mga kamag-anakan, lalo na ang kanyang Papa Emilio na mataas ang tingin sa kanya.

"I wish mom was still here," biglang bulong niya sa kawalan.

Bigla niyang naalala ang kanyang Mommy Luisa. Ten years old pa lamang siya noon nang mamatay ito dahil sa sakit na breast cancer. Hindi niya aakalaing sa ganoon edad ay mararanasan niyang magkaroon ng isang broken family. Simula rin nang mamatay ang kanyang Mommy Luisa ay hindi na nag-asawang muli ang kanyang Papa Emilio. Her father promise to take care of her and only live for her. Kaya naman ay ni minsan ay hindi niya binigyan ng sakit ng ulo ang kanyang Papa kahit pa only child siya. Hindi siya naging spoiled kahit na afford niya ang lahat anuman ang kanyang gustuhin.

Siguro dahil at the age of ten years old, she begin to see the true meaning of importance between money and family. Now that she's twenty-five years old, mas lalo pang lumawak ang pananaw niya sa mga bagay-bagay.

NANG umabot siya sa meeting place ay agad niyang ipinarada ang sasakyan. Agad din naman siyang bumaba at pinagkukuha ang mga gamit niya sa loob ng sasakyan.

She then headed to the nearest cafe. La Simeona Cafe is just beside at Vigan Cathedral. Nasa labas pa lang siya ay agad din naman niyang namataan ang kanyang ka-meeting.

NANG pumasok siya sa loob ay agad din naman siyang nag-order and told the waiter where she's sitting. Nang matapos siyang mag-order ay lumapit na siya sa babaeng nakaupo sa may dulo.

"Hi?" bati niya.

Nilingon naman siya ng babaeng binati niya at agad din naman itong napatayo nang makita siya.

"Ms. Castillano! I'm so happy that you give me some of your time just to meet me here."

Umiling naman siya.

"I can't say no to your proposal Ms. Ventura," sagot niya at umupo na sa bakanteng silya.

"Ms. Castillano, I am very please to know that you would like to hear my concerns about the lacking of my proposal," anito at bakas sa boses nito ang pag-aalala na baka hindi niya ikunsidera ito. Mahina siyang napailing at ngumiti.

"Kung makakatulong naman ako sa mga tao, why not? Now let me hear it."

"Gusto ko sanang idagdag ang pagkakaroon ng insentibo ng mga trabahador sa bawat product na mabebenta nila. Kahit konti lang na porsyento ay ayos na sa kanila."

"Iyon lang ba?" tanong niya.

"Yes po ma'am."

Halata naman sa mukha nito ang pagiging kabado. She smile at her to ease the tension. Kinuha niya ang proposal nito.

"Heto ang proposal, please revise it. Kapag tapos na, bigay mo sa akin ulit at papipirmahan ko. My father would consider this favor of yours. He have this kind of mindset too that people who work hard for it must received a good price in return."

Nagliwanag naman ang mga mata ni Ms. Ventura.

"Thank you po talaga ma'am. Agad ko po itong babaguhin."

"Take your time. You can call me anytime to pick up that," sagot niya.

Tumayo naman ito.

"Ma'am, I'll go ahead na po para mabago ko ito agad at masabi ko rin sa kanila ang magandang balita."

Tumayo rin naman siya at nakipagkamay dito.

"Nice meeting you Ms. Ventura," aniya.

"It was nice to meet you too ma'am."

They shake hands and bid a simple goodbyes. Nang makaalis na si Ms. Ventura ay saka naman dumating ang kanyang order.

"Sorry po sa delay ma'am," wika ng waiter. Agad naman siyang umiling at sumenyas na okay lang.

Nang yumuko ito para ilagay ang kanyang order sa mesa ay nabasa naman niya ang pangalan nito. His name is Leo.

"Thank you," she utter. The waiter replied her with a cute smile. She just simply shrug.

Agad niyang hinigop ang kanyang kape at inilabas ang libro sa kanyang bag. She was reading about business. Nang maubos niya ang kanyang kape ay muli siyang nag-order ng isa pa at ibang libro naman ang kanyang binasa. This time, the book she was reading was not all about business anymore but it is all about romance. Yes, she's quite fond reading romance book. Panakaw nga lang kung magbasa siya dahil alam niyang kapag nakita siya ng kanyang Papa Emilio na ganoon ang binabasa niya ay baka kung ano ang isipin nito sa kanya. Her father once told her, choose a course, study, finish it, build a career, have a wealthy life then find a love life.

Yes, her teenage life was kinda boring but she still manage to make herself happy kahit na single siya at kuntento na sa pa-crush-crush lang noon. And now that she's in the legal age, baka naman puwede na? She hope so.

SHE spend almost two hours, just sitting at the corner until she finish the book she was reading. Nakatatlong tasa rin siya ng kape. Napailing na lamang siya nang mapagtantong napasobra na naman siya sa kape.

Tumayo na siya at iniligpit na ang kanyang mga gamit. She headed at the cashier to pay her order and then went outside of the cafe.

Sumakay siya agad sa sasakyan at inilagay sa front seat ang dala niyang gamit. She fish for her phone inside her bag and search for her board exam result. Nagsisimula na siyang makaramdam ng matinding kaba. Accounting is not easy, lalo pa't sobrang hirap ang pagtake ng CPA exam.

She's fidgeting. She on the aircon of her car but she still feel uncomfortable. Namamawis ang kanyang noo.

Pikit mata naman niyang pinindot ang list of passers. Nang bumukas ang site ay agad niyang hinanap ang kanyang apilyedo. Nang makita niya ang kanyang pangalan ay halos mapahiyaw siya sa sobrang saya. Malakas siyang napasigaw. She let out all of her frustrations. At last, she pass the exam at tutuparin niya ang pangako niyang magpapaalam na siya ng maayos sa kanyang Papa Emilio.

Agad din naman niyang tinawagan ang kanyang Papa.

"Pa, nasaan ka?" Unang tanong niya agad nang sumagot ito.

"I'm at the office honey," sagot nito at halatang busy dahil marami siyang naririnig na iba pang boses sa kabilang linya.

"Set this right!" biglang bulyaw ng kanyang ama kaya agad niyang na-ilayo ang kanyang cellphone.

"Pa? Are you okay?"

"I'll meet you at the house honey, see you later."

Hindi pa naman siya nakakasagot ay agad na nitong pinatay ang kanyang tawag. He must be really busy. Now she wonder, magiging gano'n din yata siya ka-busy sa oras na pumasok siya sa kumpanya.

Itinabi niya na ang kanyang cellphone. Now she's thinking where should she go? Wala naman siyang kaibigan na puwede niyang maging kasalo sa kasiyahang natamo niya. Though that doesn't mean she don't have friends to go with. Actually she have, pero hindi niya ganoon ka-close ang mga ito. She's kinda an introverted person. Madalang lang siya kung magkaroon ng kaibigan. Kung mayroon man, sobrang pili din. Hindi naman sa choosy siya. She just got traumatized from her highschool days. Kinaibigan lang siya ng mga kaklase niya dahil may pera siya. Yeah, that's the reality but she survived and she have learned her lesson too.

Napabuntong-hininga na lamang siya at pinaandar na ang kanyang sasakyan. Napagpasyahan na lamang na umuwi ng bahay.