05.35 นาที
“อือ หื้อ ลูกล่ะ ที่รัก ที่รักคะ”
ฉันรู้สึกตัวจากนั้นก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา แล้วปกติจะได้ยินเสียงลูกของตัวเอง พอหันไปไม่เห็นเด็กๆ ฉันเลยรีบหันหน้ากลับมาแล้วก็เรียกคนตัวสูงและใช้มือสะกิดที่ต้นแขนของเขาเบาๆ
“ครับ”
“ลูกเราหายค่ะ หนูตื่นมาก็ไม่เห็นลูกแล้วค่ะ”
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงของภรรยาบอกว่าลูกหาย ผมเลยก้มหน้ามองร่างบางก่อนจะกอดภรรยาเอาไว้แน่นกว่าเดิมพร้อมกับยิ้มและตอบร่างบางกลับไป อาจจะเพราะความเคยชินของร่างบางที่ลูกนอนด้วยตลอดนั่นแหละ พอตื่นมาไม่เจอลูกเลยตกใจ
“หึหึ ลูกนอนกับป๊าม๊าที่บ้านใหญ่ครับที่รัก”
“จริงด้วย หนูลืมไปเลย”
ฉันตอบคนตัวสูงกลับไปแล้วก็ได้ยินเขาหัวเราะเบาๆ แล้วก็เงียบไป ฉันเลยขยับไปหาแล้วก็ใช้แขนทั้งสองข้างโอบลำคอของเขาเอาไว้แล้วก็ซบหน้าอยู่ตรงคอของคนตัวสูง ให้เขานอนอีกนิดแล้วค่อยปลุกเขาใหม่ เพราะฉันก็ยังขี้เกียจลุก มันตื่นแล้วแหละ แต่จะลุกจา
