“ม๊าคะ ม๊ามีปฏิทินไหมคะ”
“มีๆ แขวนอยู่ตรงกำแพงตรงกระสอบข้าวตรงนั้นไง”
“ค่ะ งั้นเดี๋ยวหนูขอไปดูปฏิทินก่อนนะคะ”
ฉันยิ้มให้ม๊าแล้วก็เดินลัดเลาะภายในร้านมาหยุดตรงหน้าปฏิทิน ซึ่งมีทั้งของจีนแล้วก็ของไทยแขวนคู่กัน วันสำคัญอะไรฉันไม่ได้สนใจหรอก ฉันสนใจ พ.ศ. เพราะฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันย้อนมาอยู่ในยุคที่เท่าไหร่แต่พอเห็น ค.ศ. กับ พ.ศ. เท่านั้นแหละ
“ตอนนี้ พ.ศ. 2530 ค.ศ. ก็คือ 1987 เรามาจาก พ.ศ. 2566 ถ้าเป็น ค.ศ. ก็ 2023 ม๊าคะ หนูขอยืมกระดาษกับปากกาหน่อยค่ะ”
“นี่ๆ ลื้อมาเอา”
“ขอบคุณค่ะม๊า”
ฉันตั้งเลขจากนั้นก็ลบกันเพราะมันก็จะรู้ว่าฉันย้อนกลับมากี่ปีทุกอย่างมันถึงดูคลาสสิคขนาดนี้ ถ้ามีกล้องถ่ายเทียบก็คงจะเป็นสีชาๆ แบบกล้องฟิล์มแหละมั้ง คิกๆ เดี๋ยวนะ พอฉันลบเลขแล้วได้คำตอบเท่านั้นแหละ
“36 ปี!!”
“ไอหย่า ลื้อเป็นอะไร 36 ปี อะไรของลื้อ ลื้อกับอานัสห่างกันแค่ 2-3 ปี เอง”
เชี้ย ฉันว่าแล้วว่าทำไมขอ
