จวนตระกูลฉู่
ยามนี้ฟู่หวากลับถึงจวนได้อย่างปลอดภัยแล้ว ร่างบางกำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนตั่งในโถงหลักเพื่อรอช่วงเวลาอาหารเย็นด้วยรู้สึกเกียจคร้านจากการเผชิญเรื่องราวแสนตื่นเต้นมาทั้งวัน หลังจากโดนบิดาและพี่ชายซักไซ้ไล่เลียงจนหมดเปลือก
“คุณหนู ดื่มชาก่อนเถิดเจ้าค่ะ” เสียงหวานอ่อนโยนแฝงไปด้วยความห่วงใยทำเอาคนที่กำลังเหนื่อยล้ายิ้มรับ
“ลำบากแม่นมแล้ว” ดวงตากลมหยีลงอย่างน่ารัก
“คุณหนูยังไม่เปลี่ยนใจเรื่องหาสาวใช้ประจำตัวอีกหรือเจ้าคะ” ที่จริงด้วยวัยของดรุณีน้อยย่อมสมควรมีสาวใช้ข้างกายหนึ่งหรือสองคนได้แล้ว แต่นอกจากฟู่หวาจะปฏิเสธยังบอกอีกว่าสบายใจกับสาวใช้ที่มีตอนนี้มากกว่า แค่จัดการเรื่องทั่วไปก็พอ
“ข้ามีแม่นมแล้วอย่างไรเล่า” ร่างเล็กหยัดกายขึ้นยื่นสองแขนโอบรอบเอวคอดกิ่ว นางไม่รู้สึกถึงความจำเป็นของการมีสาวใช้ประจำตัว
“ไตร่ตรองอีกสักหน่อยดีรึไม่เจ้าคะ” กวานซินหยี่ลอบถอนหายใจ ไฉนคุณหนูของ
