บทที่20 กลับมา
ทางเหนือ แคว้นต่งไห่ สำนักชางยงสาขาที่ 1 ทุกคนที่นี่จะเรียกเขาว่าคุณชายน้อย เพราะเยี่ยหลางเป็นน้องคนสุดท้อง พี่ใหญ่เยี่ยจื่อ และพี่รองเยี่ยซี นางกับสามีดูแลสำนักชางยงสาขาที่ 2 เมื่อการฝึกสิ้นสุดลง เช้านี้เขาจะเดินทางกลับไปเสียที…องครักษ์ชุดที่เขามาช่วยพี่ชายฝึกกับมือนี้ทุกคนจะเข้าไปอยู่ในวัง ไปเป็นองครักษ์ของเหล่าองค์ชายและองค์หญิงในวัง…
“อาหลาง พี่ขอบใจเจ้ามา ขอให้เจ้าเดินทางปลอดภัย แล้วสตรีที่พี่แนะนำให้ มิมีนางใดหรือที่ทำให้หัวใจน้องพี่สั่นคลอนเลยหรือ”
“ท่านพี่…อย่าห่วงข้าเลย โน่นพี่สะใภ้กับหลาน ๆ ข้ามาตามท่านแล้ว” เยี่ยหลางตัดบทพี่ชาย 2 เดือนกว่าที่เขามาช่วยงาน พี่ใหญ่พูดเรื่องนี้ทุกวัน แต่เขาฟังแล้วเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา มิได้รำคาญหรือเดินหนีแต่อย่างใด…เพราะเขามีคนที่ทำให้หัวใจเขาคลอนอยู่แล้ว
“ท่านอาหลาง ท่านแม่บอกว่าท่านอาจะกลับไปนานมากเลยหรือขอรับ…หลานคงคิดถึงท่านอา
