บทที่19 สตรีนางนี้ใบหน้าคล้ายหม่าม๊า
หลังจากที่ข้าได้อ่านจดหมายของสุ่ยปิงแล้ว ก็สงสัยว่าไสยศาสตร์นั้นมีจริงหรือ จึงส่งกระแสจิตไปหาฮวาฮวาน้อยของข้า
“นายหญิงสงสัยอันใดเจ้าคะ”
“ปกติข้าเป็นคนที่มิเชื่อไรเรื่องคุณไสย เจ้าช่วยไปที่เรือนแม่นางมี่ลี่ ว่านางครอบครองสิ่งนี้จริงหรือ”
“มิมีปัญหาเจ้าค่ะ นายหญิงรอสักครู่” ความจริงข้าควรปล่อยผ่านไป แต่อีกใจก็บอกให้ขัดขวางสิ่งที่แม่นางลี่มี่ทำ ทั้ง ๆ ที่ข้ากับฮูหยินมี่เถิงมิเคยพบหน้ากันมาก่อน แต่จิตใต้สำนึกบอกว่าข้าควรช่วยนาง
ระหว่างที่รอฮวาฮวากลับมา งานบัญชีในร้านพี่ใหญ่ทำเสร็จเรียบร้อย ข้าแทบจะมิมีงานให้ทำ ส่วนหน้าร้านลูกค้าเข้าออกเรื่อย ๆ แต่มิได้มากมาย การค้าขาย บางวันขายดี บางวันขายมิดี เป็นเรื่องธรรมดาที่ข้าเห็นจนชินแล้ว อ่อ…ข้าเพิ่งนึกได้ว่าจะซื้อยาสมุนไพรบำรุงกำลังใจให้ท่านตากุ้ยกับท่ายายเมิ่ง…
เพื่อที่พวกเขาจะได้อยู่กับข้าและเด็ก ๆ ไปอีกน
