#คฤหาสน์หลังใหญ่
เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นบ้านของเขา มันใหญ่โตเกินกว่าจะเรียกว่าบ้านซะอีก ขนาดใหญ่กว่าบ้านของฉันหลายเท่า มีคนคอยยืนเฝ้าทั่วทั้งบริเวณไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน ดูท่าคงจะมีศัตรูเยอะถึงได้มีลูกน้องเฝ้าเยอะขนาดนี้
เมื่อรถหรูจอดเทียบที่โรงจอดรถฉันก็เปิดประตูแล้วลงมายืดเส้นยืดสาย ทำตัวเองให้เป็นปกติถึงแม้ข้างในใจจะพังยับเยินขนาดไหนก็ตาม
“เชิญเข้าไปในบ้านค่ะคุณเกล” แม่บ้านเดินมาต้อนรับและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร จะมีก็แต่ผู้หญิงที่เพิ่งยื่นมือมาช่วยถือกระเป๋าให้เธอมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตรสักเท่าไร ดูเหมือนจะอายุน้อยกว่าฉัน
“คัลเลนไม่อยู่หรอคะ”
“คุณคัลเลนออกไปบริษัทค่ะ ฝากให้ป้าดูแลคุณเกล”
ถึงว่าถ้าอยู่เขาคงมาต้อนรับด้วยตัวเองแล้ว คนอย่างคัลเลนน่ะชอบปั่นหัวคนอื่นจะตายไป แต่ก็ดีเหมือนกันที่ไม่เจอเขา
แม่บ้านพาเดินเข้ามาด้านในตัวคฤหาสน์โดยมีผู้หญิงอายุน้อยที่ดูท่าไม่ชอบฉันตามไม่ห่าง จ
