BAD มาเฟียร้ายยั่วรัก 20+

Talk คัลเลน ผมมองร่างบางที่กำลังบิดเร้าร่างกายทรมานอย่างนึกสนุก ช่างเป็นภาพที่น่าหยิบเอาโทรศัพท์มาอัดคลิปไว้จริงๆ “ร้อนหรอ หื้ม~” “อะ อื้อ” “อยากให้ช่วยไหม” ผมคลานเข่าขึ้นมาบนเตียงก่อนจะดึงผู้หญิงที่ถูกยาปลุกเซ็กส์เล่นงานให้มานอนอยู่ใต้ร่าง “ระ ร้อน ร้อนมากเลย” “ขอร้องสิ แล้วฉันจะช่วยเธอ” “ชะ ช่วยเกล ระ ร้อน อื้อ~” “ถ้าพี่ชายเธอรู้มันคงแตกสลาย ที่เห็นว่าน้องสาวสุดที่รักของตัวเองกำลังอ้าขาอ้อนวอนขอร้องฉันอยู่” “พะ พูดอะไร อื้อ~ ชะ ช่วยเกลนะคะ อ๊า” “อ่า ถ่ายคลิปส่งให้พี่ชายเธอดูดีไหมนะ” เธอโชคร้ายที่เป็นน้องสาวของไอ้เรย์คนที่ผมเกลียดเข้ากระดูกดำ มันส่งคนมายิงพี่ชายของผมจนอาการสาหัส ถ้าจะเอาคืนด้วยการเล่นอะไรสนุกๆ กับน้องสาวสุดที่รักของมันคงไม่ใช่เรื่องผิด คนอย่างผมไม่สนใจอะไรอยู่แล้วเพราะไม่ใช่คนดี ในเมื่อมันทำคนในครอบครัวของผมก่อน ถ้าให้เอาคืนแบบที่มันทำคงง่ายเงินไป การย่ำยีน้องสาวของมันสนุกกว่าเป็นไหนๆ “คนสวย” ผมมองผู้หญิงที่กำลังดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่าง เธอสวยถูกใจ แต่น่าเสียดายที่เป็นน้องสาวของคนที่ผมเกลียด “อื้อ~ เกลร้อน อ๊า~ ช่วย อื้อ~” “ฉันช่วยเธอแน่คนสวย” “อ๊า~” มือเล็กเริ่มปัดป่ายไปทั่วจนกระทั่งควานมาจับตรงเป้ากางเกง ทำให้ผมต้องครางต่ำในลำคอ “อืม~” “ใจร้อนจังเลยนะ” “อื้อ” “หวังว่าเธอจะจำได้ว่าคืนนี้เราสองคนเร่าร้อนขนาดไหน” Talk เกลลิน ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนความรู้สึกปวดร้าวเล่นงานไปทุกสัดส่วนของร่างกาย “อื้อ~ ปวดจัง” ฉันพูดงัวเงียกับตัวเองก่อนจะค่อยๆ เปิดเปลือกตา ภาพห้องสีขาวมันทำให้ต้องขมวดคิ้วเพราะจำได้ว่าห้องของทิชาเป็นสีเทา “ชาแกพาฉันมานอนที่ไหนเนี่ย” หลังจากตะเบ็งเสียงถามออกไปก็พยายามดันตัวเองลุกขึ้น แต่ทว่ากลับรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว ความรู้สึกแปลกทำให้ฉันรีบก้มลงมองสำรวจตังเอง ก่อนจะตกใจเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนตัวเลยสักชิ้น “กะ เกิดอะไรขึ้น” “ทะ ทิชา แกอยู่หรือเปล่า” ฉันเรียกชื่อเพื่อนเสียงสั่น ภายในใจเริ่มกลัว พยายามคิดว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นทำไมตื่นมาถึงอยู่ในสภาพนี้ สองมือของฉันกำผ้าห่มแน่นจากนั้นก็ค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียง แต่แค่ขยับก็รู้สึกเจ็บตรงนั้นจนต้องร้องออกมา “โอ้ย~” ตอนนี้ในหัวมันสับสนและมีแต่คำถามว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันพยายามประคองตัวเองให้ลุกขึ้นออกจากเตียงอย่างยากลำบาก “ละ เลือด” เสียงที่แผ่วเบาของฉันถูกเปล่งออกมาหลังจากเห็นกองเลือดสีแดงสดเป็นวงกว้างที่เปอะเปรื้อนอยู่บนผ้าปูที่นอนสีขาว หัวใจดวงน้อยแทบแตกสลายทรุดตัวลงมากองกับพื้น “มะ มันเกิดอะไรขึ้น” ฉันพยายามถามตัวเองและหลอกตัวเองว่ามันไม่มีอะไรทั้งที่หลักฐานตรงหน้าชัดเจน ยิ่งรู้สึกเจ็บตรงนั้นมากเท่าไรก็ยิ่งตอกย้ำ หยดน้ำตามันไหลอาบแก้ม ตอนนี้ฉันกำลังโทษตัวเองที่ไม่ระวังพลาดท่าให้กับใครก็ไม่รู้ มันช่างน่าอับอายจริงๆ ฉันนั่งร้องไห้สะอื้นอย่างสมเพชตัวเองครู่ใหญ่ก่อนจะตั้งสติแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นยืน สายตาเหลือบเห็นโพสอิสวางไว้บนโต๊ะข้างๆ เตียงจึงหยิบมันขึ้นมาอ่าน ‘เมื่อคืนสวยมากเลยนะครับ แถมยังเป็นเด็กดีอีกต่างหาก…หวังว่าจะจำเหตุการณ์เร่าร้อนของเราได้’ หลังจากอ่านข้อความนั้นฉันกำกระดาษในมือแน่น มันทั้งเสียใจและแค้นใจในเวลาเดียวกัน ในหัวตอนนี้มันคิดถึงแค่คนเดียวคือผู้ชายคนนั้นที่ชื่อ คัลเลน มีแค่เขาที่เข้ามาทักทาย ภาพสุดท้ายในหัวของฉันคือเขา “ไอ้ชั่ว!!”