The Unlikely Business

4 YEARS IN THE MAKING

For four years in Vancouver, i worked my way up hanggang maging store supervisor ako ng isa'ng kilala na grocery chain sa Canada. Hawak ko lahat ng branch within a certain city, at medyo matrabaho pero worth it ang sweldo.

Madami ako naging kaibigan, pero never ako nagka boyfriend na kagaya ng pagka intimate namin ni Julian. Hindi naging madali sa akin na kalimutan si Julian. Kung noon nga na hindi nya ako pinapansin, di ko na sya matigilan kakaisip, ngayon pa na may nangyari sa amin? At madaming beses pa.

But i made my choice. Magsasawa din sya sa akin. Saan ako pupulutin? This has been my plan all along. Huli na nang malaman ni Papa na umalis pa rin ako. Kahit sila Mama at Kevin naguluhan, i just explained myself tapos umiiwas na ako sa topic.

Bihirang bihira din ako makapag usap with the girls. The firs few years we're a struggle for me. Homesick, di ako nakapag adjust agad.. tapos sobrang miss ko na si Julian. Tinago ko lahat kay Ate iyon. Wala ako'ng ipinakita na problema, lalo na at nakapangasawa ng Canadian si ate.

Two years old na yung anak nila na si Benedict. Kamukha ni Papa, pinaputi lang at pinatangos yung ilong. Nagvivideo chat kami minsan kila Mama at Kevin.

"Ma'am, Mr. Turner is ready to see you." Our company President's secretary called me after ten minutes of waiting.

May pinasa kasi ako na proposal sa managing director at ipapasa daw sa mas mataas dahil baka ma aprubahan. And now.. di ko alam ang magiging result pero sana, sana positive ang result.

"Thank you." Nginitian ko yung secretary tapos nagtuloy na.

Out company President is actually the son of the owner. Si Julian agad ang naalala ko. Automatic na ba ito? He's very good looking man in his forties at happily engaged na ito sa fiancee nito na actress sa Canada.

"Good Morning Ms. San Sebastian. Have a seat, please." Tumayo mula sa swivel chair nya si Mr. Turner tapos sabay kaming pumunta sa tila sala sa office nito.

"Good Morning too, Mr. Turner." I smiled at him.

"So Mr. Harison sent me your proposal and i just read it yesterday. I really like your idea, but what i want to know is that, do you think that your four year experience is enough for you to dip in your feet in this business?" He was serious. Kakabahan na sana ako peri determinado ako.

"Actually, at first i was also having doubts about it, but then i thought, some people even do business without even training in that certain field yet they succeeded. It's not about luck, but it's how you wreally want your business to succeed. My experience in this field will certainly grow the more i am into it." It's not a rehearsed answer. I really hope he will consider.

He nod. "I like your answer. But what would happen if it fails?"

"Failing won't be an option, Sir. I am not just bragging about it, but even though i was already four years out of Philippines, i know what people wants and needs. I alreay included in the proposal the plan i need to execute before i start the venture." Confident na sagot ko.

"That was actually brilliant. I want this to happen. But you see, even though this isn't the first time that Bliss Mart will be branched out in the country, this is the first time that it will be branch out in Asia, so i hope you understand my concern." I really like that he's blunt. Business is business. Walang ligoy.

I explained my side hanggang sa hindi ko na namalayan na ang tagal na pala naming nagpapalitan ng kuro kuro.

"Mr. Turner, your fiancee Ms. Jones is on the line three." The intercom clicked.

Nagpaalam na ako at nagpasalamat.

Gusto ko na kasi umuwi sa Pilipinas. Pakiramdam ko, sapat na yung naipon ko at naisip ko na magtayo na lang din ng Bliss Mart para business. 24 hour shop sya, peeo hindi lang sya confenience store dahil may iba ibang food and drinks from other nations na tinitinda.

And as an employee, they give discounts in buying the name og the said Store. Napagkasunduan namin na bibigyan nya ako ng two months para mag open ng Bliss Mart.

Free pa daw iyon dahil trial at sya naman daw nag suggest. I test ko daw muna ang market at yung ginawa ko'ng plan.

In next week ay pwede na ako umalis. I informed them, pero sila Mama, Papa at Kevin ay hindi pa. Gusto ko sila i surprise.

Sinabi ko kay ate yung balita at natuwa sya. Gusto sana sumosyo ni ate, pero ayoko naman kasi na dumating yung time at magkagulo kami dahil sa store. Things like that happens. At ayoko mag take ng risk.

The days went by fast at mamaya na yung flight ko. Susunduin daw ako nila Zara at Reiza. Si Theresa naman daw nagka emergency sa Davao. Taga doon ito at malamang na family problem.

Hindi na siguro ako sanay bumyahe kaya sumama pakiramdam ko. Nagsuka ako pagdating sa NAIA.

Nakita ko naman agad yung dalawa.

"Pucha akala ko morning s*x lang makakapagbigay ng ganyan na glow! Pagtira din pala sa iba'ng bansa!" Bulalas ni Reiza. Never na talaga magbabago ito.

"Gaga. Malay mo ba kung may morning s*x yan doon. Apat na taon din lumipas." Siniko naman ni Zara si Reiza.

Tinawanan ko lang sila at nagyakapan kami. Nag mature ng kauntk mga mukha namin pero mukha naman na hiyang kami sa pagtanda.

"So ano, ano na mga balita sa inyo? Kay There?" Excited na tanong ko. Ininda ko ang jetlav dahil sa gutom. Isinuka ko lahat ng kinain ko kaya kailangan ko talaga kumain.

Nagtinginan yung dalawa at naglahad pareho ng kamay sa harap ko. Nanlaki mga mata ko nang makita ko na kapwa may mga engagement rings ang mga ito.

"Woah! Seriously! May mga nabulag na sa inyo?!" Sabi ko tapoa tumawa. "Congrats! Ipakilala nyo ako soon ha!"

"Gaga na to. Bakit wala ka ba nabulag doon?" Reiza pouted.

"Hindi ako nangbulag." Kibit balilat ko.

"Wopps. Si JDS pa din ba?" Pabulong na tanong ni Reiza. Busy na sa paglantak ng pagkain nya si Zara.

I smiled bitterly upon remembering him.

"S-si Julian.. kamusta?" Tanong ko.

Sa tagal ng panahon na hindi ko nasabi ang pangalan nya, it felt good na manulas ulit sa mga labi ko yung pangalan ng first crush ko na naging first love ko.

Napatigil sa pagsubo si Zara tapos nagkatinginan sila ni Reiza.

"Er actually last week may pinakilala sya na girlfriend sa isa'ng charity event. Pero ewan. I have never seen them together before." Diskumpyado na sabi ni Reiza.

Nala nguso ako. "Baka secret on tapos pinakilala pa lang?" Natawa pa ako. "Akala ko pa naman may asawa na sya." Nanghihinayang na sabi ko.

I was sincere when i wrote the letter to him before i go. Hindi ko kasi talaga nakikita sarili ko para magpapasaya sa kanya. I think na he deserve more. Better. He's a Scott! He is entitled to have the best. And it's not me.

"We need to tell you something." Maya maya ay sabi ni Zara. "But please matagal naman na nangyari iyon. I mean, ayaw lang namin na hindi mo alam." Sobrang seryoso yung mukha nung dalawa.

"Pampa kaba naman kayo! Ano ba yon?" Natatawa na sabi ko.

Nagturuan pa yung dalawa, hanggang si Reiza yung nagsalita.

Huminga pa ito ng malalim.

"Alright. Remeber nung araw na aalis ka na tapos may tawag ng tawag kay Zara na hindi nya sinasagot?" Panimula nito.

I nod. Simpleng detail pero tandang tanda ko pa.

"That was Julian."

I froze. "You mean.."

"Kwento sa amin ni Luis na nung hindi ka na daw ma contact ni Julian, tinawagan nya si Luis to check on you. And Luis found the letter. Hindi nya na binasa, nung makita nya na wala na mga gamit mo, nag panic na rin sya." Si Zara na iyon.

Hindi ako makapagsalita.

"Then sinabi ni Luis nga. Julian checked Zara kung nasa office sya sa Centero, sinabi ng boss ni Zara na nag paalam nga sya. Kaya siguro si Zara tinatawagan nya. Nagka idea na siguro sya." Patuloy ni Reiza.

Napalunok si Zara. "Eh ilang ulit na kasi kitang tinatanong kung tutuloy o babalik at desidido ka na umalis na kaya hinayaan ko na lang."

Uminom ng tubig si Reiza bago muling nagsalita. "Nung nalaman ni Julian na may number si Luis ni There, si There na tinawagan. Unknown number kaya lumayo sya sa atin noon. Nung nalaman nya na si Julian iyon gamit number ni Luis, ibababa nya na daw sana pero sobrang nagmakaawa daw si Julian na pigilan ka namin umalis. This is nuts, okay? Two years ago ko lang din nalaman to when the three of us got drunk in an event. Tapos dahil fanatic ng JulKat love team si Lola Theresa, sinabi nya nalang kay Julian na if he has time, humabol sya at sya mismo pumigil."

Unti unti namuo luha ko.

"But he never came...." Mahinang sabi ko.

"He could have, Kat. Believe me. We knew." Si Zara iyon.

"He met an accident on the way to the airport, Kat. Gruesome." Malungkot na sabi ni Reiza.

Napatakip na ako ng kamay sa bibig ko, then i started sobbing. What the hell happened? Naaksidente si Julian.. He's alive but... naaksidente sya dahil sa akin. Minura ko ang sarili ko.

"W-what h-happened to h-him?" Hirap na tanong ko.

Lumapit sila sa akin at hinimas likod ko. Unti unti na kaming nakaka agaw ng atesyon kaya umalis na kami. They continued the story while Reiza is driving.

"Malaki yung impact sa katawan nya. Muntik na maputol paa nya. And his eyes? It's not the dreamy gray eyes anymore.. Sobrang na damage yung mata nya kaya naghanap ng donor. Brown na ngayon mata nya." Si Zara pa rin iyon.

Iyak lang ako ng iyak. What have i done? Lalo lang pinapatunayan ng mga nangyari na wala ako maidudulot na maganda kay Julian.

"Three months sya mahigit sa hospital, Kat. After nya ma discharge, he became a different person." Reiza continued. "The first thing he did nang bumalik sya sa Centero? He fired Zara. Just like that. Walang reason at all."

"s**t what have i done! I'm so sorry..." Nangingilid ang luha na sabi ko kay Zara.

"Hey. Sabi ko naman sayo matagal na iyon. At guilty naman ako. Kila Jeff na ako nagwowork ngayon." Pag a assure ni Zara.

Tumango ako.

"So you see, the Julian Darl Scott has changed.. for the worst. Kung dati, supladito lang sya, ngayon halimaw na."

I never understood why would Reiza call Julian a monster, not until makarating kami sa condo nya. Doon na muna kasi ako tutuloy dahil hahanap pa lang ako ng apartment.

May mga magazind articles doon na iba iba ang mga babae na kasama ni Julian sa mga party at staple na sa kanya ang linya na WE ARE FRIENDS. Tapos wala na daw reaction. Palaging parang galit. One simple mistake nagpa fired ng employee.

"Some people expeculate na dahil daw sa aksidente yun. Nag iiba daw minsan ang ugali kapag may near death situation." Sabi ni Zara.

My face was swollen from too much crying. Nakakainis. Hindi ko alam na ganito pala ang nangyari. After ko kasi dumating doon, 5 month after ako nakipag communicate sa kanila. At doon ako nagsisi. Baka bumalik ako agad ng Pilipinas ng waka sa oras.

"Hey.. Huwag mo na masyado isipin iyon. You made your decision.. pinanindigan mo kaya wag ka na ma guilty. May girlfriend na sya, okay ka naman ngayon." Reiza said after Zara left.

Tumango na ang ako. Trabaho pa rin inuwi ko ngayon. Kailangan maka hanap muna ako ng pwesto ng Bliss Mart bago ako umuwi sa probinsya. Sobrang miss ko na sila Mama at Kevin.

"Ay, oo nga pala.. Can i use your landline? Tatawagan ko si Tito Adler. Hihiramin ko muna si Papa bukas." Paalam ko kay Reiza. After lunch pa lang naman at for shure nasa officr ito.

"Sure. Feel at home, Kat." Naka ngiti naman na sabi ni Reiza.

Sa kwarto kung saan unang beses may nangyari sa amin ni Julian ako matutulog. I tried to forget the fact pero naiimagine ko yung itsura namin before. Damn.

Umiling iling ako at kinuha na mula sa awdotibo yung telepono. I dialled Tito Adler's office's number.

"Centero CEO's office. How may i help you?" Lalaki yung sumagot. So hindi na si Monina yung secretary?

"Uhm hi! This is Katrina San Sebastian. Is Mr. Scott available?"

"I am sorry ma'am but Mr. Scott won't be available for new schedule-"

I cut him off. "Oh! No, no. I am not trying to have an appointment with him. I was just gonna ask him something. My father is his assistant. Romero San Sebastian?"

"Uh i don't think-" Parang nalito pa yung lalaki.

I sighed. "Okay ganito na lang. Why don't you ask him if he would want to talk to a certain Katrina San Sebastian?" I really want to make this quick.

"Oh, alright. Give me a minute, ma'am." Tapos pansamantala sya'ng nawala sa linya.

I am very sure na sa mga Scott pa rin nagwowork si Papa. Mas madalas namin sya makausap ni Ate eh. Bakit di kilala ng secretary ni Tito Adler? Kahit bago pa yung secretary, dapat kilala nya na si Papa.

Medyo nainip ako. Bakit ang tagal?

Just then i heard a clearing of throat.

Napangiti ako. "Uh Tito, good afternoon po. This is Katrina. Gusto ko lang po sana ipaalam si Papa kung pwede sya bukas? Hindi nya po kasi alam na nakauwi na ako from Canada. Surprise ko po sana." Paliwanag ko agad.

There's long silencd before a familiar voice was heard.

"This isn't Adler Scott's office anymore, Miss San Sebastian. This is Julian Darl Scott, the curret CEO of Centero."

The moment na marinig ko iyon ay napatigil ako tapos nataranta kaya kababa ko yung telepono.

"Pakshet! Ang gwapo lalo ng boses nya. Damn!" Bigla ako kinilig na ewan. Parang tambol sa bilis yung heartbeat ko.

Bigla ako'ng napa pitlag ng tumunog yung phone. Agad ko naman sinagot.

"Damn it Katrina! You don't end a call with me like that!" His mad voice welcomed me. Napaigtad ako sa gulat.

Uh oh. May caller id nga pala sila.

I bit my lower lip. "S-sorry...." Hindi ko alam kung para saan ang sorry na iyon.

"For what?!" Bigla ay parang nang uuyam na tanong nito.

Hindi ako naka sagot.

"Come tomorrow at the mansion. Birthdag ni Mommy. Doon mo na ang i surprise si Tito." Bigla ay sabi nito.

"O-okay.. thanks.."

"And don't bring any of your friends, Katrina. Bye."

And with that, sya naman ang nagputol ng linya.