The Unlikely Business

HELLO

"Are you sure about this? I mean.. really.. you don't want to mess with the recent Julian now.." Bakas ang pag aalala sa mukha ni Reiza.

Tumawa ako. "Hindi ako pupunta doon para sa kanya."

Inaayusan ako ni Reiza sa ngayon. Sinabi ko na pupunta nga ako sa mansion. Pero hindi ko na binanggit yung huling sinabi ni Julian.

"I am just worried. Basta, if something's wrong, just call me. Kung hindi mo kaya mag commute pasundo ka na lang sa akin." Bilin pa nya habang inaayos buhok ko. Tapos na kasi ang make up.

"Woah. Para naman ako'ng bata, Reiza. Thanks though. I will keep that in mind."

I wore a baby pink mini dress na fit sa akin. May lace sa laylayan at may sequence sa neck line. I like my look simple. Ayoko talaga ng agaw pansin.

"There. Ang pretty pretty mo na ulit." Todo ngiti na sabi ni Reiza. Ihinarap nya ako sa salamin.

"Thanks Reiza." I hugged her tapos i collected my things.

Nag punta ako sa mall kanina at bumili ng regalo para kay Tita. She have everything kaya ang hirap mamili. Sa huli i settled for a head band na puno ng swarovski crystals.

Nag cab nalang ako papunta. Ayoko na ma abala si Reiza. Sa kanya na nga ako tumutuloy eh.

Wala pa masyado tao ng bumaba ako sa cab. Sinadya ko na maaga makarating dahil wala ako balak maki halubilo sa iba. Gusto ko lang batiin si Tita at makita si Papa. At sana wag makita si Julian. Sobrang nagi guilty ako.

Bukas na yung gate at busy pa yung lahat sa pag arrange ng mga gamit.

"Oh, Katrina?"

Nilingon ko yung tumawag.

"Hey! Luke!" Bati ko naman. Nag beso kami. Nagkaroon ng facial hair si Luke. Mas bagay sa kanya. Mas naging hunky kung baga yung dating. He was just wearing a white shirt and a maong short.

"Dumating ka na pala. Kailan pa?" Nakangiti na tanong nito. "Ay, tara. Pasok ka pala muna." Aya nito nang mapansin na nasa gate pa nga lang pala kami. We started walking side by side.

"Kahapon lang. Gusto ko sana i surprise si Papa. Tumawag ako sa office ni Tito Adler.." Then i paused. "P-pero.. si J-julian na pala yung CEO ng Centero.." I felt like i choke on my words.

I heard Luke sighed. Mahaba ang pathway papasok. "Nag usap na ba kayo?" Seryoso yung mukhya nya. tapos naka yuko lang, parang tinitingnan yung mga paa namin kada pag hakbang.

"Bakit n-naman kami maguusap?" Kunwari ay tanong ko.

Napa iling iling na lang si Luke. "Hindi kita sinisisi, Kat. Pero si Luke.. he's mad at you.. but he's taking revenge at everybody. Sa isa'ng tao lang sya galit pero lahat ng tao sa paligid nya, damay." Malungkot na sabi nito.

Hindi ako nagsalita. Hindi ko alam ang sasabihin. Hindi ko alam na magiging ganito. Pero i am hoping na since may girlfriend na sya, magiging better na sya. Girlfriends tend to change their boyfriend's bad habbits, right?

"Nasa likod papa mo. Puntahan mo na lang.." Maya maya ay sabi ni Luke pagkadating namin sa pinto. Hinawakan nya ako sa balikat at pinisil iyon.

I smiled then nod. "Thanks Luke.. and sorry.."

"Kat, wala ka kasalanan sa akin- I got to go." Bigla ay parang napapaso na binitawan nya ako at bigla na lang syang umalis.

Napatanga na lang ako.

Maglalakad na sana ako papunta sa likod when i saw someone going down the staircase.

"J-Julian.." I whispered.

Naka white robe lang ito at busy sa pagtipa sa cellphone. His hair still wet and dripping. Kakaiba yung naramdaman ko nang makita ko sya ulit. Gusto ko sya takbuhin, yakapin at halikan.

Pero sabi nga nila, galit sya sa akin.

Geez. FUBU nya ako. I never knew na magiging big da iyon sa kanya. Tapos ganito pa mangyayari.

Two more steps at napatingin sya sa akin. He looked so goddamn sexy in his robe. Mas lalo syang gumwapo. Lalo naging hot.

Muntik na ako'ng hindi huminga when i saw him smile.. Pero agad ako'ng napalingon when i heard a voice at my back.

"Julian Baby!"

Automatic na lumingon ako, holding the paper bag at my two hands. May doll like na babae na nakatayo doon. Sobrang s*x nung babae. Damn! Brown yung buhok tapos kulot yung dulo. She was wearing a pink and white summer dress at white pumps kaya lalo sya'ng tumangkad.

Oh shoot! Hindi para sa akin yung smile. Para sa girlfriend nya. Damn. Agad ako'ng namula sa pagkapahiya. Sinalubong na ni Julian yung babae then i saw them kissed in front of me.

Gusto ko ka umalis. What am i even doing here?!

"Baby! May tao. Ano ka ba?" I heard the girl giggled.

"It's alright.. Hindi naman sya importante." Sagot naman ni Julian tapos hinapit yung babae sa bewang at iginiya na umakyat sa hagdan.

I was left stunned and teary eyed.

This is the new Julian. Para ako'ng tanga na tiningnan pa sila habang umaakyat sa hagdan habang naglalambingan. The way Julian hold me before.. sa girlfriend na nito ngayon iyon. At Baby din talaga tawagan nila. Bigla ako natawa tapos nagsimula na ako maglakad.

Why am i even comparing? As if naman nagka relasyon kami. I'm just a plain FUBU. Parausan. Yung girlfriend ngayon ni Julian, for sure mahal nya yan. Kaya napapaisip din ako bakit ganoon ang naging impact sa kanya ng pag alis ko.

"Pa.." Mahinang tawag ko kay Papa nang makita sya na kasalukuyang nililinis yung swimming pool May mga nalalaglag kasi na dahon mula sa puno sa paligid.

Kumurap kurap pa si Papa para masigurado na ako nga tapos itinabi nya yung hawak nyang panungkit. "Katrina! Anak naman! Bakit hindi mo sinabi na uuwi ka na pala?" We hugged.

Natawa ako sa reaction nya. Para kasi sya'ng naka kita ng multo bago nya ako yakapin.

"Papa naman.. Gusto ko kayo i surprise nila Mama at Kevin. Trabaho pa rin po inuwi ko, pero kapag naging successful po, iyon na magiging business ko. Kaya po sana, pagkatapos ko maasikaso, makasama kayo sa akin pag uwi kila Mama." Agad na sabi ko.

Tumango tango si Papa tapos umupo kami sa pool chair.

"HIndi pa natin napag uusapan iyong pag alis mo, baka akala mo." Bigla ay anging seryoso si Papa.

I was caught off guard. "Ah.. Papa naman. Ang tagal na noon."

"Wala namang masama kung may gusto ka kay Julian, sana lang sinabi mo. Kilalang kilala ko kayo pareho, eh. Baka akala mo hindi ko alam na naaksidente sya kasi humabol sya sa flight mo?"

Napayuko lang ako. Naiiyak na ako. Ano ba yan si Papa!

"Katrina.. matanda ka na. Kung ano man nangyari sa inyo noon, pag usapan nyo. Si Julian.. parang ibang tao na sya ngayon. Hindi na namin sya maintindihan ng Mommy at Daddy nya. He's all focused in his work."

Okay, fine. Lalo na ako'ng nagi guilty.

"Hindi nya naman ako gusto Papa eh. Kaya umalis ako." Sabi ko na lang. Tapos tumingin ako sa kanya. "Nakaka guilty po na ako dahilan ng pagka aksidente ntya. Pero masaya naman sya ngayon." I really want to change the topic. "Ahm.. S-sige po. Hindi na ako magtatagal. Tumawag ako sa opisina ni Tito Adler pero si Julian na pala yung CEO ng Centero. Sya nagsabi na ako na lang pumunta ngayon at dito kita bisitahin. Pakibigay na lang po kay Tita ito'ng regalo ko." Inabot ko kay Papa yung paper bag.

Marahan naman na kinuha iyon ni Papa. "Saan ka tumutuloy? Kailan ka ba bumalik?"

"Kahapon ng umaga po. K-kila Reiza po, sa condo nya. Pero maghahanap po ako ng apartment dahil baka kulang kulang 4 months ako dito bago malaman kung papatok yung business na itatayo ko." Tapos tumayo na ako at tumayo na rin si Papa. "S-sige po Papa." I hugged him again.

"Sige. Magkita na lang ulit tayo." Tumango si Papa.

"Wag nyo na po ako ihatid. Maglalakad na lang po ako palabas." Nakangiti na sabi ko.

I hurriedly walked palabas sa pathway patungo sa gate. Ayoko makita na naman ako ni Julian tapos maglampungan na naman sila ng girlfriend nya. Tsk!

Dahil pulos private cars ang naroon sa village at bihirang bihira ang rtaxi, depende na lang kung may naabutan ka na bababa, nilakad ko na lang. Medyo malayo pero maliwanag pa naman kahit papaano. Abutan man ako ng dilim, tight naman ang security at may mga ilaw naman.

Kaya ko na sana bumili ng kotse, madami pa matitira for business capital. Pero ayoko na muna. Gusto ko, all out ako sa business. Ayoko magtipid para maluwag din ang balik sa akin.

Nakaka limang kanto na ako. Ang lalaki naman kasi ng mga bahay dito. Dalawang kanto na lang ng may bumusina sa likod ko. Yes! A Cab! Buti na lang. Mas napadali yung buhay ko.

"Akala ko hindi ko na kayo maaabutan eh." Nagulat ako sa sinabi nung driver pagka pasok ko.

"P-po?" Taka na tanong ko.

"Ma'am on call po ako. May binigay na address yung nag on call, pagdating ko dun sa bahay, naglalakad na daw po kayo at sundan ko daw kayo." Sabi nung manong driver tapos umandaer na.

"G-ganoon po ba.." Puzzle pa rin na sabi ko. Tapos sinabi ko na kung saan ako magpapa hatid.

Who could have call? Ah. Baka si Papa.

Wala si Reiza sa condo nang dumating ako. Alam ko naman pass code nya. Hindi sya nagsabi kung saan sya pupunta, hindi ko na rin sya nahintay. Wala ako gana kumain.

Pasalampak ako na nahiga sa kama. Ang dami ko'ng inisip. Masaya ba talaga ako na masaya din si Julian? Pero yun naman talaga yung gusto ko when i left. I was sincere then.. and now. I want nothing but to hope na mahanap nya na yung babaeng mamahalin nya.

Pakiramdam ko talaga kahit gaano ko man sya kamahal noon o ngayon, isa'ng Katrina San Sebastian lang ako. Samantalang sya, isa'ng Julian Darl Scott. Pagmamahal lang kaya ko ibigay sa kanya. But that woman a while ago.. Hindi ako bulag para makita na may ibubuga sya. She can be a model or an actress. Or just plain pretty and damn rich. Bagay na bagay sila hindi lang sa itsura, pati sa background.

Nakatulugan ko na iyo'ng pag iisip.

Maaga ako nagising dahil sisimulan ko na ang pag hahanap ng pwede'ng maging pwesto ng Bliss Mart. Halos ten hours ako sa labas pero wala ako nakita so far. I am giving my self a week or so para maka hanap ng pwesto.

Pagbalik ko, wala pa rin si Reiza. Hindi ko nga alam kung umuwi sya.

I called her, biglaan daw na out of town yung pinuntahan nya kasama mga workmates nya. Pasensya na daw kung hindi sya nakapag sabi.

Edi solo ko hanggang bukas pa yung condo. Hindi ako sanay ng nasa ganityo kalaki na space.

Sa Canada, kaming apat nila Ate, Baby at mama ni Baby na si Aling Myrna ang nakatira sa isa'ng apartment. Halos kalahati lang ng condo ni Reiza yung space namin pero maluwag pa rin sa ami'ng apat. Two years ago, nagpakasal na si Ate sa Canadian na boyfriend nya kaya lumipat na sila sa sariling bahay nila. Minsa dumadalaw dalaw kami nila Baby.

Wala ako napag diskitahan kundi ang laptop ko. May wifi sa unit ni Reiza, kasama iyon sa bilss nya kaya automatic connected ang laptop ko. I decided to make a new f*******: account. Yung dati kasi, binura ko na.. di ko na ginalaw kasi hindi rin naman ako makapag active. Hindi rin naman kailangan masyado sa work dahil may sarili kaming network sa office kung saan nakakapag chat kami.

Automatic na in-add ko sila Theresa, Zara at Reiza. Malamang na magugulat yung mga iyon. Lahat ng kakilala ko na nasa friends list nila ay in-add ko rin. Then I upload a pic of me noong nasa apartment ako sa Canada. Naka make up ako noon, at so far confident ako na i profile picture iyon.

After almost ten minutes, i checked my sss again. Nag browse kasi ako ng kung anu ano sa internet. May fifteen friends na ako. They already accepted me. I posted a status.

Katrina San Sebastian is feeling happy - Welcome me back, Philippines! Still adjusting to the weather though. :)

Mabuti at centralized aircon ang condo ni Reiza. I need to dins a small and affordable apartment na may aircon din. Pakiramdam ko di ko talaga matatagalan ang init dito.

May notification ako na natanggap. Friend request.

Napasinghap ako.

Luis Kent Scott and Julian Darl Scott added you as a friend.

At talagang nag sss ang dalawa ha?

Edi inaccept ko. Just then ay nakaramdam ako ng urge na mag shower.

Nag babad ako sa shower. I feel refreshed after.

Nakabihis na ako when i got back to the bed at nag check ng notifications.

Julian Darl Scott sent you a message:

Hey.

Hi.

How are you?

You there?

Kat.

Katrina.

Subod sunod yung messages nito. With at least a minute or two na pagitan ayon sa time.

This is really weird. He's so cold at the mansion. He even told his girlfriend that i'm not important tapos mag memessage sya?

Katrina San Sebastian: I'm fine. Thanks for asking.

Julian Darl Scott: Bakit ang tagal mo mag reply? Where are you?

Lalo'ng nangunot ang noo ko. What the hell is this?

Katrina San Sebastian: House. You?

Julian Darl Scott: Somewhere.

Katrina San Sebastian: Okay. Take Care.

I wasn't expecting him to reply anymore, but surprisingly, he still did.

Julian Darl Scott: Can i see you? Can we talk?

Napa tanga ako sa nabasa ko. Seriously? I was still thinking kung sasagot ako, of kung sasagot ako, ano isasagot ko when he sent another message.

Julian Darl Scott: I'm infront of Reiza's condo. I know you're in there and alone.

Okay, that was the time na napa tigil talaga ako. What the hell is this?!

Katrina San Sebastian: You're kidding.

Julian Darl Scott: Try me, Katrina.

Okay. Fine. Mag uusap kami. I still owe him an apology naman.

Huminga ako ng malalim at tiningnan kung maayos yung suot ko tapos naglakad palabas. Suot ko pa yung towel sa ulo ko, hindi ko na tinanggal.

Sinilip ko sya and damn, he's really there! He was holding something, hindi ko na napansin. Naka plain navy blue v neck shirt sya, manipis at hakab sa kanya. Tapos naka stright cut maong pants at black shoes. He look so.. devouring! Nakakainis. Bakit ang perfect nya? After all this years!

Niluwagan ko yung pagkakabukas nung pinto.

The moment he stepped in, kaagad nya ako'ng tiningnan mula ulo hanggang paa. Hinayaan ko na lang kahit na nakakapanghina yung tingin nya. Tinatagan ko sarili ko. Tapos yinakag sya sa upuan sa sala.

Nang daanan nya ako, namoy ko sya. Amoy alak. So uminom sya.. and probably, lahat ng ito bunga ng pag inom nya.

Noon ko lang napansin yung dala nya nang ilapag nya iyon sa mesa. Wine. He sat then made his self comfortable. Naupo ako sa farthest seat sa kanya, pero kaharap nya.

"A-ano'ng gusto mo'ng pag usapan natin?"

"Ano nga ba? Why don't we start in why did you leave?" Naka taas ang kilay na tanong nya.

"Eh-" Hindi ako maka hapuhap ng sasabihin. "I-importante pa ba yon?" Mahinang sabi ko.

"Well, i guess. Muntik na kasi ako'ng mamatay dahil gusto kita pigilan." Parang wala lang na sabi nya.

Napaigtad ako sa lamig ng boses nya. "I-i'm s-sorry a-about that.." Nangangatal na sabi ko, naka yuko lang ako sa sobrang hiya sa kanya.

"Damn it, Katrina!" Bigla ay lumakas ang boses nito. "Ako yung biktima dito. Ako yung nasaktan. Bakit mas mukha ka'ng kawawa ngayon kaysa sa akin?!" He ran his fingers through his hair. He looks so frustrated.

"J-julian.. k-kasi.." Bigla na lang ako naiyak. "S-sorry.. natatakot ako eh. Mahal na kita noon tapos h-hindi mo naman ako masusuklian. A-ayoko na pilitin ka o ma guilty. T-tapos.. kapag nagsawa ka na sa akin.. p-paano na ako?" I started sobbing. "H-hindi ko naman alam na maaaksidente ka.. Hindi k-ko alam na hahabol ka.. Sino ba naman ako para habulin mo.. Y-you can have any w-woman you want.." Tapos lumakas na ta;laga yung iyak ko. "Sorry! Sorry talaga!" Wala na ako'ng pake. Lahat na ng gusto ko iiyak, iiiyak ko na.

Sa sobrang labo ng mata ko, hindi ko na malayan na nasa tabi ko na si Julian. He started rubbing my back. Hagulhol lang ako ng hagulhol.

"C-can you forgive me?" Nilingon ko sya. Labo pa rin mata ko sa luha. "G-gusto ko bumalik t-tayo sa normal.. k-kahit na m-medyo pormal lang.."

I heard him sign then stopped. "That's the thing, Katrina. I don't want us to be friends."

Lalo ako'ng napa hikbi.

"I don't want us to be just friends.." Sabi nya ulit.

Napatigil ako tapos unti unti sya'ng nilingon. "W-what?"