แววตาของเสี่ยวผิงเรียบเฉย ไร้ความรู้สึกไม่ต่างจากผู้บังคับบัญชาของตน “เจ้าไม่รู้หรือ ว่าการทรยศคุณชายรองมีโทษเช่นไร”
“ข้ารู้ แต่ว่า...สะใภ้รองดีกับพวกเราไม่น้อย”
“ดีแล้วอย่างไร สุดท้ายก็ถูกส่งไปที่อื่นไม่ใช่หรือ หนำซ้ำชิงจือผู้นั้นยังถูกโบยจนตาย”
เสี่ยวหลินอยากคัดค้าน ผู้ที่สั่งโบยชิงจือหาใช่สะใภ้รอง แต่กลับไม่อาจพูดอะไรออกมาได้ จึงทำเพียงหลบเข้าเรือนชั้นในเงียบๆ
เข้ามาแล้วก็ได้แต่จับจ้องสตรีที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าตื่นตะลึง กระทั่งเห็นเรียวมือขาวแตะผ้าม่านถึงได้คุกเข่าลงเบื้องหน้า
เจียงซูเจินรู้ดีว่าสาวใช้ข้างกายของตนนั้นย่อมรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นให้คนผู้นั้นรู้ ในเมื่อไม่อาจหักห้ามย่อมทำได้เพียงสืบให้แน่ชัดว่าอีกฝ่ายรู้อะไรบ้าง
“ว่ามาเถิด วันนี้เสี่ยวผิงจะรายงานคุณชายรองเรื่องใดบ้าง”
เสี่ยวหลินเม้มปาก สุดท้ายก็ได้แต่โขกศีรษะให้ “สะใภ้รองได้โปรดยกโทษให้พวกเราด้วยเถิด พวกเรา..
