ตอนที่ 5 บังเอิญจริง ๆ
3538 Words
ณดา นั่งทำงานได้สักพัก ก็ได้เวลาเลิกงาน เธอกำลังเก็บข้าวของ เตรียมจะกลับบ้าน เสียงโทรศัพท์เครื่องจิ๋วก็ดังขึ้น ซะก่อน และคนที่โทรเข้ามาก็คือ แพรวานั้นเอง
“ฮัลโหลว่าไง แพม “ณดาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความสงสัย
“ณดา แพมมีเรื่องจะให้ณดาช่วยหน่อย” แพรวาเอ่ยบอกเพื่อนรักมาตามสาย
“อะไรเหรอแพม ฟังจากน้ำเสียงน่าจะด่วนนะ” ณดาเอ่ยถามเพื่อนรัก
“อือ คืออย่างนี้ ป๊า นะให้แพมไปงานวันเกิด เพื่อนรักของท่านที่ทำธุรกิจร่วมกัน แต่ท่านเพิ่งบอก แพมยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย “แพรวาบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงกังวล
“แพมจะต้องเตรียมตัวอะไร ก็ไปกับป๊าอยู่แล้ว นี่นา” ณดาบอกด้วยน้ำเสียงสงสัย
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะสิ ป๊านะต้องบินไปต่างประเทศด่วน ก็เลยให้แพมไปแทนไง และที่นี่แพมไม่รู้จักใครเลย แพมก็เลยอยากจะให้ณดาช่วย”
“ไปเป็นเพื่อน ว่างั้น” ณดาเอ่ยดักคอเพื่อนรักทันที
“อื้อ ณดานี่น่ารักที่สุดเลย นะ ไปเป็นเพื่อนแพมหน่อยนะณดา “แพรวาเอ่ยเสียงอ้อนมาตามสาย
“แล้วงานเริ่มกี่โมง จะเตรียมตัวทันเหรอ” ณดาถามเพื่อนต่อ
“ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวแพมจะไปรับณดาที่บริษัท แล้วก็ไปแต่งตัวไปที่งานเลยโอเคไหม” แพรวาบอกเพื่อนรัก
“แต่ณดา ไม่มีชุดนะ “
“ไม่ใช่ปัญหา เราไปดูชุดที่ร้านประจำ ของคุณแม่ก็ได้ “แพรวาบอกต่อ
“เฮ้อ เอางั้นก็ได้ แล้วแพมจะมาถึงบริษัทกี่โมง” ณดาถามเพื่อนต่อ
“ไม่ต้องรอนาน ตอนนี้แพมอยู่หน้าบริษัทณดาแล้ว ละ แหะๆๆ”
“อะไรนะ แหม เหมือนเตรียมพร้อมไว้เลยนะ ไม่คิดจะให้ณดาปฏิเสธได้เลยใช่ไหมเนี๊ยะ” ณดาบ่นให้เพื่อนรัก
“น่า ณดาออกมาได้เลย”
“อือ กำลังไป” ว่าแล้วณดาก็หยิบกระเป๋าสพายเดินออกจากห้องไปที่ลิฟท์แล้วก็ลงไปที่หน้าบริษัททันที แต่เธอคงจะลืมไปว่า อัสนีบอกให้เธอรอเพื่อที่เขาจะไปส่งเธอที่บ้าน นั่นเอง
ณดาเดินมาที่หน้าบริษัท ก็เห็นแพรวายืนโบกมือให้กับเพื่อน อยู่ไหว พร้อมกับส่งร้อยยิ้ม ให้กับเพื่อน ด้วยความสดใส ณดาได้แต่ ส่งค้อนให้เพื่อนหนึ่งที เมื่อเดินมาถึงรถ
“ไม่ต้องยิ้มแป้นขนาดนั้น แพม”
“น่า ไปกันเถอะขึ้นรถเถอะ”
เมื่อขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อย หญิงสาวก็โทรบอกผู้เป็นแม่ถึงความจำเป็นที่จะต้องกลับดึกในวันนี้
“คะแม่ ณดาต้องไปเป็นเพื่อนแพมนะคะ”
“แล้วณดาได้บอกพี่อัสหรือเปล่าลูก “คุณนารินเอ่ยถามลูกสาวและนั้นทำให้ณดา นึกขึ้นได้ แต่ก็คงไม่ทันแล้วเพราะตอนนี้เธอออกมากับแพรวาแล้ว
“เอ่อ คะ บอกแล้ว แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ แม่ แม่ค่ะนี้ก่อนนะคะ “ณดารับวางสายจากผู้เป็นแม่ เพราะกลัวว่าท่าจเถามเกี่ยวกับอัสนีต่อ และคุณนาริน เธอก็เข้าใจ จากนั้นสองสาวก็ตรงไปที่ร้านเสื้อผ้าเพื่อเลือกชุดที่จะใส่และก็แต่งหน้าทำผมเรียบร้อย และกำลังมุ่งหน้าไปที่โรงแรมที่จัดงาน ทันที
…………………………………..
อัสนีนั่งอยู่ในรถกับศักดาเพื่อนรัก ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ เพราะหลังจากที่เขาออกมาจากห้องประชุมและเดินไปหาหญิงสาวที่ห้องทำงาน เพื่อที่จะไปส่งเธอที่บ้าน แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับพบแต่ความว่างเปล่า เจ้าของห้องทำงานไม่ได้อยู่ในนั้น อัสนีถามพนักงานด้านหน้า และก็ได้คำตอบว่ามีรถหรูขับมารับเธอที่หน้าบริษัทและออกไปได้ สักพักใหญ่ ๆ แล้ว นั่นจึงทำให้อัสนีไม่พอใจอย่างมากที่เธอขัดคำสั่งเขาและไม่บอกเขาล่วงหน้าก่อนด้วยซ้ำ เขาอุตส่าห์รีบประชุมให้เสร็จโดยเร็ว แต่ ก็ยังไม่ทันเธอ จนได้แบบนี้เขาเรียกท้าทาย อัสนีได้แต่บอกตัวเอง
อันที่จริงเขาจะต้องไปงานเลี้ยงวันเกิด พ่อของภรณและภิรณี แต่เขาคิดว่า จะพาณดาไปส่งบ้านและก็ขออนุญาตคุณนารินพาณดาไปร่วมงานด้วย แต่ตอนนี้กลับไม่เป็นอย่างนั้น เขาโทรหาคุณนารินแล้ว และได้คำตอบว่าณดา จะกลับดึก เพราะไปงานกับเพื่อน และนั่นจึงทำให้ อารมณ์ของอัสนีตอนนี้คุกรุ่นด้วยความไม่พอใจอย่างแรง ที่ทุกอย่างไม่ได้ดั่งใจเขาซะเลย ทำให้ตอนนี้เขาต้องไปร่วมงาน กับศักดาแทน นั่นเอง
“เฮ้ยทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อย ดิ อัส แค่คู่หมั้นคนสวยไม่ได้ไปด้วยแค่นี้ “ศักดาเอ่ยแซวเพื่อน ด้วยรอยยิ้ม ในหน้าเมื่อเห็นท่าทางของอัสนี
“ฉันไม่ได้ไม่พอใจเรื่องนี้ แค่ไม่พอใจที่เธอกล้าขัดคำสั่งฉันเท่านั้น แถมไม่บอกอะไรฉันด้วย ฉันเป็นคู่หมั้นนะเว้ย” อัสนีเอ่ยบอกเพื่อน และนั้นทำให้ ศักดาได้แต่ขำกับท่าทีของเพื่อนรัก ตอนแรกละอยากจะถอนหมั้นจะเป็นจะตาย พอมาตอนนี้ แทบจะไม่อยากให้เขาอยู่ห่าง ต้องพาไปด้วยทุกที่อย่างนั้นแหละ
“เอ้อ รู้แล้วว่าเธอเป็นคู่หมั้นแก แล้วไง แล้วจำเป็นที่เธอจะต้องตัวติดกับแกไปไหนมาไหนต้องรายงานหรือวะ “ศักดาถามกลับ
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้น แต่วันนี้ฉันบอกณดาแล้วว่าฉันจะไปส่งที่บ้าน ให้รอ ไง แล้วทำไมเธอไม่รอ แถมไม่บอกว่าจะไปไหนด้วย เป็นแกจะโกรธไหมวะ” อัสนีบ่นต่อ
“ไอ้อัส ไหนตอนแรก บ่นร่ำ ๆ จะถอนหมั้นท่าเดียว แต่ดูแกตอนนี้สิ “ศักดาบอกเพื่อน ด้วยเสียงเหนื่อยใจกับอารมณ์ที่แปรปรวนของเพื่อนรัก
“ไม่ถอนเว้ย ตอนนี้ไม่ถอน “อัสนีตอบเสียงหนักแน่น ศักดาได้แต่ส่ายหน้า พอดีกับที่รถแล่นมาถึงโรงแรมที่จัดงานพอดี และสองหนุ่มก็กาวขาลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในงาน
แพรวาและณดา จอดรถเสร็จ ก็เดินเข้าไปในโรงแรมไปยังห้องจัดเลี้ยงทันที คืนนี้สองสาวแต่งตัวได้สวยมาก โดยเฉพาะ ณดา วันนี้เธอมาในลุคสวยหวาน ชุดแซ็กยาวสี ฟ้า อ่อน เปิดไหล่เนียน ส่วนแพรวา เป็นชุดแซ็ก สั้นแค่เข่า สีสมโอรส สวยไม่แพ้กัน และเมื่อทั้งสองสาวก้าวเข้ามาในงาน บรรดาหนุ่ม ๆ ต่างหันมามองเป็นตาเดียว และตกละลึง กับความสวยของนางฟ้าทั้งสองคน ไม่เว้นแม้กระทั่ง สามหนุ่มที่กำลังยืนคุยกันอยู่อีกมุมของงาน โดยเฉพาะ อัสนี เขาแทบอยากจะเดินเข้าไป หาหญิงคู่หมั้นของเขา ในตอนนี้เลย เพื่อที่จะได้บอก ไอ้พวกบรรดาหนุ่ม ๆ ทั้งหลายที่มองคู่หมั้นของเขาอยู่ในตอนนี้ว่า เธอมีเจ้าของแล้วเลิกมอง แต่ก็ได้แต่คิดเท่านั้นเอง
“เฮ้ย นั่นมันคุณณดา นี่ โห สวยจริงอะไรจริง วะ อย่างกับนางฟ้าแนะ ไม่ได้ละ ก่อนจะมีหนุ่มอื่น เข้าไปจีบเธอฉันขอไปทำคะแนนก่อนดีกว่า “ภรณเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นและกำลังจะก้าวขาเดินไปหาหญิงสาว แต่ก็ถูกมือของศักดาดึงเอาไว้ซะก่อน
“ไอ้รณ นายจะไปไหน” ศักดาเอ่ยถามทั้ง ๆ ที่รู้
“เอ้าก็ไปทักทายคุณณดา เธอหน่อยและถามว่าเธอมาได้ไง “ภรณบอกเพื่อนแต่สายตายังคงมองไปที่หญิงสาว
“ไม่ต้อง ให้ไอ้อัสมันไป” ศักดาบอกพร้อมกับหันมาหาอัสนีที่ยืนมองไปที่คู่หมั้นสาวไม่วางตา
“ทำไมต้องเป็นไอ้อัส “ภรณหันมาถามศักดาด้วยความสงสัย
“ก็ คุณณดา เป็นคู่หมั้น มัน ก็ต้องให้มันไปดิ เข้าใจไหม” ศักดาบอกภรณตามจริง เพราะขืนมัวแต่ช้าแบบอัสนี มีหวัง ภรณเปิดเกมลุกจีบณดาแน่นอน แล้วจะกลายเป็นศึกชิงนางไปซะก่อน ฉะนั้น เขาจึงคิดว่าตัดไฟเสียแต่ต้นล้มดีกว่า
“อะไรนะ คุณณดา เป็นคู่หมั้นไอ้อัส งั้นเหรอ” ภรณหันมาถาม ศักดาและมองหน้าอัสนี
“อือ ใช่ คู่หมั้นฉัน “อัสนีตอบเสียงเรียบแต่สายตายังจับจ้องไปที่คู่หมั้นสาว
“ก็ไหนแกบอกแกอยากถอนหมั้นกับเธอใช่ไหม ถ้าอย่างนั้น ฉันขอ ...” ภรณกำลังจะเอ่ยกับ เพื่อน แต่
“ไม่ได้ ไม่ให้ และฉันไม่ถอนหมั้น ฉะนั้นแกเลิกคิด “อัสนีบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อะไรของแกว่ะ ไอ้อัส เออ ๆ ในเมื่อเธอเป็นคู่หมั้นของแกฉันก็คงต้องยอมถอย “ภรณเอ่ยแบบเซ็งๆ รวมถึงท่าทางหงอย ๆ ทันที และศักดาได้แต่ส่ายหน้ากับท่าทางนั้น และคิดในใจว่าจะหงอยได้สักกี่นาทีกัน
“เลิกทำท่าทางหมาหงอยได้แล้วน่า ไอ้รน” ศักดาเอ่ยกับเพื่อน พร้อมกับส่ายหน้า และเดินไปตบไหล่เพื่อน
“น่า อย่าให้ผู้หญิงคนเดียวมาทำให้มิตรภาพของเรา ต้องสั่นครอนสิวะ มา ๆ เดิมกันดีกว่า” ศักดาบอกพร้อมกับชนแก้วกับเพื่อนรักทั้งสองคน
ส่วนฝั่งของสองสาว ก็เดินเข้าไปหาเจ้าของงานที่ยืนตอนรับอยู่ด้านหน้า ในตอนนี้
“สวัสดีคะ คุณลุง ภีระ” แพรวา เอ่ยทักทายและพนมมือไว้อย่างนอบน้อมเช่นเดียวกับณดา ที่พนมมือไว้ผู้อาวุโสทันทีที่เดินมาถึงเช่นกัน
“สวัสดีหนู แพม แล้วคุณพ่อ ละ “ผู้สูงวัยเอ่ยทักทายตอบ
“พอดีคุณพ่อติดธุระด่วนต้องบินไปต่างประเทศจึงให้ แพมมาอวยพรวันเกิดให้คุณลุงแทนนะค่ะ และก็นี่ของของขวัญวันเกิดสำหรับคุณลุงคะ” แพรวากล่าวตอบผู้อาวุโสทันที
“แหมไม่เห็นต้องลำบากเลย หลาน แต่ก็ขอบใจนะ”
“คะคุณลุง อ้อแพมลืม ไป นี่ ณดา เพื่อนของแพมคะ “และหญิงสาวพนมมือไหว้อีกครั้งอย่างเป็นทางการ
“แหม สวยทั้งคู่ ยังไงก็ตามสบายนะหลานเดี๋ยวลุงขอตัวไปทักทายเพื่อนทางด้านโน้นก่อนนะ” ผู้สูงวัยบอก พร้อมกับเดินไปทางกลุ่มนักธุรกิจ ที่ยืนคุยกันอยู่อีกมุม
“จัดงานใหญ่เหมือนกันนะแพม” ณดาชวนเพื่อนคุย พร้อมกับเดินไปที่ซุ้มเครื่องดื่ม
“อือ นักธุรกิจใหญ่ก็อย่างนี้แหละ” แพรวาเอ่ยตอบ “สวัสดีครับ สาว ๆ ไม่ทราบว่า จะรับเครื่องดื่มอะไรดีครับ ผมยินดีให้บริการนะครับ “ชายหนุ่ม รูปร่างผมบาง เดินเขามาทักพวกเธอ พร้อมกับเพื่อนของเขาอีกสองคน
“เอ่อ ไม่รบกวนดีกว่าคะ ขอตัวนะค่ะ” แพรวาเอ่ยกับชายทั้งสามคน ที่กำลังยืนมอง พวกเธออยู่
“ผม อนุชิต เจ้าของบริษัทจิวเวอรี่ครับ ส่วนนี่ ดิเรก เจ้าของบริษัทเดินเรือ และนั่น ประภาส เจ้าของบริษัทรับออกแบบบ้าน ระดับต้น ๆ ของประเทศ ครับ ไม่ทราบว่า สาวสวยทั้งสองคนชื่ออะไรกันบ้างครับ “อนุชิตเอ่ยถามหญิงสาวทั้งสองคน
“ขอโทษนะคะ เราสองคน ขอตัวก่อน และขอบคุณที่อุตส่าห์แนะนำตัวให้เรารู้จัก นะคะ ขอตัวคะ” ณดา เอ่ยเสียงเข้ม เพราะเธอไม่ค่อยจะชอบกับท่าที ของทั้งสามคนที่แสดงออกมา
“เอ้ คนสวย พวกเราอุตส่าห์ อยากทำความรู้จัก ด้วยทำไมถึงเล่นตัวนักละ “ดิเรกพูดจาด้วยน้ำเสียง เหยียดใส่พวกเธอ
ณดา ดึงแขนของแพรวาให้เดินออกไปจากตรงนั้น เพราะว่า ถ้าหากยังขืนยืนอยู่ต่อมีหวังได้วางมวยกันแน่ ๆ แต่ในขณะที่เธอกำลังจะหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้น ก็ถูกมือของดิเรกดึงเอาไว้ซะก่อน และนั่นทำให้ความอดทนของเธอหมดลงทันที หญิงสาวหันมามองอย่างเอาเรื่อง
“ปล่อย “ณดาเอ่ยเสียงเข้ม พร้อมกับจ้องตาอีกฝ่ายนิ่ง อย่างไม่ยอมหลบ
“แหมดุซะด้วย แต่ไม่ปล่อย คนสวยจะทำไมจ๊ะ” ดิเรกเอ่ยเสียงเจ้าเล่ห์ และก้มหน้าเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น
“นี่ พวกคุณ จะทำอะไร ปล่อยมือเพื่อนฉันนะ ไม่อย่างนั้นจะหาว่าฉันไม่เตือนนะ “แพรวาเอ่ยด้วยความไม่พอใจที่ณดาถูลวนลาม อย่างไม่ให้เกียรติ
“โห้ ดุ ทั้งคู่ แถมสวยทั้งคู่ ด้วย อย่างนี้ น่าสนใจ” อนุชิตเอ่ยต่อ และมองที่แพรวา ด้วยสายตาไร้มารยาท
“ฉันบอกให้ปล่อยไง “ณดาเอ่ยเสียงดุอีกครั้งและพยายามบิดข้อมือให้หลุด แต่ก็ยากมาก เพราะยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง แรงหญิงหรือจะสู้แรงชาย
ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังประทะคารมกันอยู่นั้น เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของ สามหนุ่มที่กำลังดื่ม กันอยู่ที่โต๊ะ โดยเฉพาะอัสนี ตอนนี้ดวงตาของเขาวาวโรจน์ พร้อมจะแผดเผาคนพวกนั้นที่กล้ามายุ่งกับคนของเขา อัสนีกำลังลุกเดินเข้าไปหาพวกเธอ พร้อม ๆ กับ ภรณและศักดา
“ฉันบอกให้ปล่อย ไง” ณดาพูดเสียงดังอีกครั้ง แต่ดิเรกก็ไม่ยอมปล่อยมือ แถมยังทำท่าทาง จะลวนรามเธอซะด้วย ณดา จึงเดินเข้าใกล้ชายหนุ่มพร้อมกับมองตาเขานิ่ง และท่าทีแบบนี้ทำให้ดิเรกเผลอมองด้วยความหลงใหลยิ่งมองใกล้ ๆ แบบนี้ เธอยิ่งสวย ไหนจะกลิ่นกายที่หอมนั่นอีก ดิเรกได้แต่หลงไหลกับสาวตรงหน้า แต่ไม่ทันได้คาดคิด เขาก็ต้องร้องเสียงหลง และก้มมองเท้าตัวเอง เพราะณดา ใช้ร้องเท้าที่เธอใส่มา ที่ส้นรองเท้าเป็นแบบเข็มเหยียบลงบนเท้าของอีกฝ่ายอย่างเต็มแรงทำให้เสียหลักเซถอยหลังไปหลายก้าวทีเดียว พร้อมกับร้องโอดโอย
ทำให้สามหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาหาพวกเธอ ต้องหยุดยืนมอง อย่างทึ่ง ๆ โดยเฉพาะอัสนี ที่ตอนนี้ ได้แต่ยิ้มในหน้า เมื่อเห็นแล้วว่าคู่หมั้นของเขานั้นแสบแค่ไหน
แพรวาเดินเข้ามาดึงแขนเพื่อนรักอย่างณดา ให้เดินไปอีกทาง แต่ก็ถูกชายอีกสองคนเดินเข้ามาเหมือนจะเอาเรื่องเธอทั้งสอง เพราะตอนนี้ไม่ยอมให้พวกเธอเดินหนีไปไหนได้
“จะไปไหน คิดจะหนีหรือไง” ประภาสเอ่ยเสียงเข้มพร้อมกับเดินเข้ามาหาทั้งสองคน
“นี่ คิดจะรังแกผู้หญิงหรือไง “แพรวาตำหนิ ชายสองคนที่กำลังเดินเข้ามาหาพวกเธอเรื่อย ๆ โดยไม่หยุด
“ใครว่ารังแก ละ แค่อยากจะคุยด้วยเท่านั้นเอง แต่ว่าต้องไปคุยทางโน้นนะ ไปกับเราดี ๆ ดีกว่าน่ะ” อนุชิต กล่าวเอื้อมมือมาหมายจะจับมือของณดา แต่แล้ว ก็มีเสียง ๆ หนึ่งเอ่ยมาจากทางด้านหลัง
“อย่ายุ่งกับเธอ “เสียงของอัสนีนั่นเอง พร้อมกับเดินเข้ามาโอบไหล่บางทันทีเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
“พวกนายเป็นใคร อย่ามายุ่งกับเรื่องนี้ดีกว่านะ” อนุชิตเอ่ยถามเสียงไม่พอใจ
“อือ แล้วพวกนายเป็นใคร ถึงได้กล้ามายุ่งกับคู่หมั้นคนอื่นแบบนี้ “อัสนีเอ่ยถามกลับไปด้วนน้ำเสียงเอาเรื่องพร้อมกับจ้องตาวาวโรจน์
“อะไรนะ คู่หมั้นเหรอ อย่ามาโกหกดีกว่าน่าพวก แค่ผู้หญิงคนเดียวไม่เห็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้ “อนุชิตเอ่ยด้วยนำเสียงไม่เชื่อ ในสิ่งที่เขาพูด
“ณดา เขาไม่เชื่อว่าเราเป็นคู่หมั้นกัน ณดาจะว่ายังไง” อัสนี หันไปถามหญิงสาวที่ยืนจ้องมองเขานิ่ง และรู้สึกไม่พอใจนิด ๆ ที่เขาโอบไหล่เธออยู่แบบนี้ ถึงแม้เขาจะช่วยเธอก็เถอะ
“คุณ ไม่ต้องโอบขนาดนี้ก็ได้ ถอยออกหน่อย” ณดากระซิบบอกชายหนุ่มแต่เขาไม่คิดจะทำตามสักนิด
ในขณะที่เรื่องกำลังจะบานปลาย ภรณก็เอ่ยขึ้นซะก่อน
“ขอโทษนะ ผมในฐานะเจ้าภาพ ถ้าคิดจะหาเรื่อง ในงานก็เชิญออกไปด้านนอก นะครับ “ภรณเอ่ยบอกชายทั้งสามคน ที่ยืนจ้องหน้าอยู่กับอัสนี ทำให้พวกเขาหันมามองที่ภรณทันที
“อ้าวคุณภรณนั่นเอง “ดิเรกเอ่ยขึ้น อย่างเกรง ๆ และเริ่มจะไม่มั่นใจซะแล้ว เพราะในวงการนี้ถ้าอยู่ในกลุ่มก๊วนของภรณ รับรองได้แต่ละคนไม่ธรรมดาแน่นอน เขาจึงได้
-8-
สะกิดแขนเพื่อนทันที ในขณะนั้นเอง ศักดาก็ถือโอกาสนี้ยื่นนามบัตรให้กับสามหนุ่มนั่นซะเลย และเมื่อทั้งสามคน เห็นนามบัตรและชื่อ เท่านั้นแหละ ทั้งสามจึงได้เปลี่ยนท่าทีไปทันที พร้อมกับเดินหันหลังกลับโดยไม่พูดอะไร
เมื่อ สามคนนั้นเดินห่างออกไป ณดาก็หันมาบอกกับชายหนุ่มคนที่ยืนอยู่ด้านข้างตอนนี้ให้ปล่อยมือ ซะที
“ปล่อยมือได้แล้วคะ “ณดา บอกเสียงเข้ม อัสนีจึงได้ยอมปล่อยมือจากไหลเนียน แต่ก็ไม่ยอมถอยออกไปไหลไกล แถมยัง มองสำรวจร่างบ้าง ด้วยสายตาพราวอีกด้วย
“นี่มองอะไร แล้ว พี่อัส มาได้ไง” ณดา เอ่ยถามชายหนุ่มเสียงเข้ม
“พี่ต่างหากที่ต้องถามว่า ณดามาได้ไง “อัสนีถามกลับเธอด้วยความไม่พอใจเช่นกันเมื่อถึงเรื่องที่เธอหนีเขามาแบบนี้
“ณดา มาเป็นเพื่อน แพมนะ อ้อ นี่คือ แพรวา หรือแพม เพื่อนของณดาคะ ส่วนนี้ คุณ อัสนี เจ้านายของณดา และคุณศักดา เลขา และเพื่อนของคุณอัสนี ส่วนนั่น คุณ เอ่อ ....”
“ภรณ ครับ เพื่อนไอ้อัสครับ” ภรณเอ่ยแนะนำตัว พร้อมกับมองแพรวาตาพราว
“คะสวัสดีทุกคนนะคะ “แพรวาทักทายเสียงหวาน
“ณดายังไม่บอกพี่เลยว่ามาได้ไง” อัสนีถามต่อ
“อ้อพอดี แพมให้ณดา มางานเป็นเพื่อน นะคะอันที่จริงคุณพ่อต้องมางานนี้นะ พอดีท่านติดธุระก็เลยให้แพมมาแทนท่านนะคะ” แพรวาตอบแทนเพื่อนรัก
“อ้อ เหรอครับ ที่แท้ คุณพ่อของคุณแพมเป็นเพื่อนกับคุณพ่อผมนี่เอง แหมดีจังเลยนะครับ” ภรณเอ่ยบอกหญิงสาวยิ้ม ๆ
“อ้อ คะ “
“แพม เรากลับกันเถอะ นี่ก็ดึกแล้ว “ณดาเอ่ยชวนเพื่อนเมื่อรู้สึกว่าจะไม่สนุกแล้วในตอนนี้
“อือ ไปสิ ยังไงก็ขอตัวก่อนนะคะ แต่เอ่อ แพมฝากลาคุณลุงด้วยนะคะ คุณภรณ แพมคงไม่ได้เข้าไปลาท่านด้านใน “แพรวาบอกชายหนุ่มแตะภรได้ได้แต่ พยักหน้ารับ แต่ก็รู้สึกเสียดายนิด ๆ ที่เธอจะกลับแล้ว
“เดี๋ยวผมไปส่งณดาเองนะครับคุณแพม “จู่อัสนีบอกหญิงสาวเสียงเข้ม
“เอ่อ ไม่ต้องคะเดี๋ยว ณดา กลับกับแพม” ณดาเอ่ยแย้งทันทีเช่นกัน ไม่มีทาง เธอไม่ไปกับเขาแน่ ๆ
“ไม่ต้อง ผู้หญิงขับรถกลับบ้านดึก ๆ มันอันตราย” อัสนีบอกอีกครั้ง
“แล้วแพมละคะ แพมก็เป็นผู้หญิง ก็อันตรายเหมือนกัน ฉะนั้น เดี๋ยวเราสองคนกลับไปด้วยกันดีกว่า ขอตัวนะคะ “ณดา เอ่ยบอกทันที และกำลังจะดึงมือของเพื่อน ไปด้วยกัน แต่แล้ว
“เดี๋ยวผมไปส่งคุณแพมเองครับคุณณดา “ภรณนั่นเองที่เอ่ยขึ้น
“เอ่อไม่เป็นไรหรอกคะ แค่นี้เอง แพมกลับเองได้คะ ณดา แพมกลับเองได้ไม่ต้องห่วงนะ และไม่ต้องรวบกวนคุณภรณหรอกคะ” แพรวาเอ่ยปฏิเสธชายหนุ่มทันที
“ไม่ต้องเกรงใจครับ และอีกอย่างผมก็ไม่ไว้ใจให้คุณแพมกลับคนเดียวหรอกครับ เผื่อคนกลุ่มเมื่อกี้ยังแค้นฝังใจอาจจะกลับมาทำร้ายคุณก็ได้นะครับ” ภรณให้เหตุผล และนั้นก็ทำให้เธอนึกถึงคนพวกนั้นทันที เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นคงจะแย่แน่ ๆ แต่ถ้าจะดึงดัน ให้ณดากลับกับเธอ ก็คงจะไม่ดี เมื่อมองสายตาของอัสนีคู่หมั้นของเพื่อน เขาเองก็คงไม่ยอมเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นเธอคงจะต้องเลือกสักทาง แพรวาจึงต้องตัดสินใจ
“เอ่อ เอางั้นก็ได้คะ” แพรวาจึงตกลงให้ภรณไปส่ง แต่ก็หันมาส่งสายตาให้เพื่อนรักอย่างณดา เป็นการสื่อว่าขอโทษ จริง ๆ ที่ต้องตัดสินใจแบบนี้
และเมื่อตกลงกันได้ อัสนีก็จับไปที่ข้อมือเล็กของณดาและพาเดินออกไปด้านนอก ทันที เพื่อไปขึ้นรถ โดยมีสายตาทั้ง 6 คู่มองตาม
- Writer
