Mag-isang naglalakad si Dominic sa hallway. Nasa ikaapat na palapag siya ng isa sa mga building ng eskwelahan at papunta siya ngayon sa classroom para um-attend ng panghuli niyang klase.
Ramdam ni Dominic ang bawat masasama, matatalim at nangungutyang mga tingin ng mga kapwa niya kamag-aral na nadaanan niya dahil nakatambay ang mga ito sa labas ng kanya-kanyang classroom. Lihim na lamang siyang napapabuntong-hininga at patuloy lamang na naglakad ng hindi sila tinitingnan. Hindi naman na bago sa kanya ito. Sa ilang taon na pamamalagi niya sa eskwelahang ito at sa araw-araw na pagpasok niya ay kinasanayan na niya ito.
Ang malaking pagbabago lamang na nangyayari ngayon at hindi kinasanayan ni Dominic ay ang hindi siya makarinig ng mga masasakit at nangungutyang mga salita mula sa mga ito.
