Chapter 31
NAPAPIKIT siya habang dinadama ang malamig na hangin na dumadampi sa kanyang balat. Lumalalim na ang gabi ngunit nandito pa rin siya ngayon, sa veranda, malapit lamang ito sa kanyang silid. Mapanglaw ang kalangitan, walang ni isang bituin na matatanaw. Nagbabadya ang pag-ulan. Tila dinadamayan siya ng panahon sa kanyang kalungkutan.
Makailang beses niyang kinukurap-kurap ang kanyang mata upang pigilan na pumatak nag nagbabadyang mga luha. Malalim buntong hininga ang kanyang pinakawalan. Niyapos niya ang kanyang sarili dahil sobrang lamig. Gustuhin man niyang pumasok ngunit mas nare-relax siya rito sa labas. Napalingon siya sa kanyang likuran ng ipinatong bigla ni Ricardo sa kanyang balikat ang makapal na balabal.
"I'm sorry, nagulat ba kita? Nakita kasi kita rito sa veranda
