Hanggang sa mag-uwian na. Ang sakit na ng katawan ko sa kauupo. Hindi naman ganito ang trabahong pinangarap ko. Isama mo na ang baliw kong boss na kung ituring kami ay parang mga alipin at robot niya na lahat ng ipapagawa ay akala niya madali na dapat matapos na.
Pabaya! Walang kuwentang boss. Nagmamagaling! Makati at lahat-lahat na.
Pagkadating ko sa bahay. Diretso kong ibinagsak ang katawan ko sa kama. Nagdadalawang-isip ako kung maggy-gym pa ako. Biglang tumunog ang cellphone ko at nakita kong si Cecil ang tumatawag.
"Kumusta ka na Cecil ko?" nakangiting sabi ko kahit ang sakit na ng ulo ko.
"Ako dapat magtatanong sa 'yo niyan."
"Eto, baka maya-maya maggy-gym ako."
Biglang nag-send siya sa akin ng picture. Nang tiningnan ko 'to ay 'yong portrait painting ko na regalo ang nakita ko
