CHAPTER 2
1673 Words
Pagkatapos makapasok ni Isobelle sa loob ng bahay after she punched the pin in, inilagay niya sa sofa ang kanyang bag. Napansin niya ang umiilaw na telephone na malapit sa kinalalagyan niya ng bag. Umupo siya at iniangat ang receiver ng telepono at saka pinindot ang voicemail nito.
"Belle it's me, kanina pa kita tinatawagan sa phone mo pero naka-call divert ka. I even left a message for you pero baka busy ka pa kasi hindi ka pa tumatawag sa akin. Tumawag si Kai sa akin. She told me that she'll be with you habang wala pa ako. It's a relief sis na may makakasama ka. Listen Isobelle, huwag kang magpapa-abot ng witching hour bago matulog. Always prioritized your sleep. Anyway nandito na kami. Call me if you heard this message"
Isobelle was wondering kung paano nalaman ni Kai na aalis ang ate niya gayong hindi naman niya ito sinabi at hindi siya nagkita sa school ng buong araw. Maybe her sister messaged her via chat or on social media. Anyways, if Kai called her sister, she'll be here or bigla na lang susulpot lalo na kapag kalaliman na ng gabi. Her best friend is unpredictable. Bigla-bigla na lang itong lilitaw sa kanilang bahay.
Isobelle decided to cook early for her and Kai's dinner. May projects at reports pang siyang gagawin at due na ito bukas. Pagkatapos niyang kumain at maihanda ang dinner ni Kai, umakyat na siya sa kanyang kwarto sa taas, making sure na na-ilock na niya ang pintuan at mga bintana. Agad niyang inatupag ang mga aralin pagkatapos makapagpalit ng damit.
Dumaan ang mga oras, isa-isa niyang tinapos ang mga kaialangan niyang tapusin habang manaka-nakang tumitingin sa kanyang phone kung magme-memesage pa si Kai kung papunta na ito sa bahay nila o hindi pa. Kai's part time work is DJ in one of the famous clubs in town. Madalas madaling araw na itong nakakauwi sa sarili nitong apartment o sa bahay nila Isobelle kapag nagsabi itong sasamahan siya.
Around twelve midnight ng bumaba si Isobelle upang gumawa ng kape sa coffee maker nila na nasa kusina. She still at least five more report to do at kailangan niyang tapusin. Habang busy pa ang machine sa paggawa ng kape niya ay napatingin si Isobelle sa glass window nila. Kitang kita niya ang eyebags niyang unti-unti ng lumalabas at stress sa kanyang mukha. She's graduating at kailangan niyang mag-aral ng mabuti. Habang patagal ng patagal ang titig niya sa salamin, she noticed that outside, it's starting to rain. At base sa buyo ng hangin sa labas na naririnig niya, malakas ang ulan. And she felt happiness and contentment with it.
Narinig niya ang alarm ng coffee maker hudyat na tapos na ang ginawa niyang kape. Isobelle went back to the kitchen to pick her coffee at muling dumaan sa sala upang sana ay aakyat sa taas. Ngunit napigilan ang kanyang pag-akyat ng makita niya ang tilamsik ng ulan sa bintana. Pluviophile si Isobelle. She loves rain and she finds peace whenever it's raining. Kaya naman ang makita ang ulan sa bintana, ipinasya niyang lumapit at panoorin sandali ang ulan.
Hinila niya ang isang upuan at itinabi na bintana. As she comfortably sat on the chair while sipping her coffee, bigla na lamang kumidlat. A lightning bolt suddenly struck the apartment building's back, lighting up the whole area. Isobelle saw that someone was standing under the Mahogany tree across her position. Tumagal ng ilang segundo ang pag-ilaw mula sa kidlat at nakita ni Isobelle kung ano ang damit ng taong nakatayo sa ilalim ng mayayabong ng sanga at dahon ng puno. Kung hindi siya nagkakamali, that outfit belongs to a nun at alam niyang si headmistress lamang ang may ganoong klase ng damit. But the question was, what the hell is she doing there?
Muli namang kumidlat at nailawan ng bahagya ang area na iyon. Lighting bolt dont strike at the same place twice at nasa ibang parte ito muling nagpamalas ng gilas. Muli niyang tinitigana ng puno ngunit wala na roon ang kanyang nakita.
Kinusot-kusot ni Isobelle ang kanyang mga mata upang tumingin muli sa labas. Ngunit wala siyang nakitang tao na nakatayo roon.
"I am probably imagining things," sabi niya sa kanyang isipan.
Ipinasya niyang ubusin ang kanyang kape at saka isinara ang kurtina upang takpan ang bintana. Ibainalik niya sa dating pwesto ang upuan at pagkatapos ay muli siyang umakyat sa taas. She decided to continue her work until two in the morning. If Kai can't make it home before that, it would be because of the rain.
Thirty minutes before three in the morning, Isobelle finished all her work. Ilang araw na lang kasi at sembreak at kailangan niyang ihabol ang mga projects niya bukod pa sa paper work ng kanyang club kung saan siya ang president. Ayaw niyang ma-hassle siya sa second sem lalo na at gagraduate na siya. Sumilip siya sa kanyang phone, walang message si Kai. Siguro ay hindi na ito makakapunta ng bahay nila. At kailangan na rin niyang matulog.
Mahigpit na bilin ng kanyang Mama na huwag na huwag siyang matulog ng alas tres ng madaling araw o lampas pa noong nabubuhay pa ito. Ayon dito ay baka raw bangungutin siya lalo na at pagod siya laginsa school. Naisip ni Isobelle, when she was kid she used to obey her until now kahit na wala na siya sa piling nilang magkapatid. Kung kaya pati ang kanyang ate ay naniniwala na rin. But not her, she neither believes it or not. Mas naniniwala pa rin siya sa science. Everything has an explanation, ika nga.
After drinking warm milk at maglagay ng moisturizer sa kanyang mukha at labi, nahiga na siya sa kama. She really needs to sleep before three am. Hindi naman siya naniniwala sa pamahiin but still, she wish myself a good sleep. But her plan to sleep before three was unsuccessful. She tossed and turned, wrapped herself with a blanket ngunit hindi pa rin siya dinadalaw ng antok.
"Come on self! Sleep!" anas niya sa madilim niyang kwarto. Pinilit niyang ipikit ang mga mata. Sinilip niya ang oras sa kanyang phone, three minutes after three am. She got up and heaved a sigh. Hindi na siya pwedeng matulog. But she needs to sleep. Nasa isip niya, hindi na lang siya matutulog but she secretly cursing her mother and sister's superstitious beliefs. She planned on sleeping the next morning at maglalaro na lamang muna siya upang malibang ang sarili. Ngunit hindi niya namalayang unti-unti na niyang naiipikit ang kanyang mga mata hanggang sa tuluyan na siyang igupo ng antok.
Isobelle felt that something was massaging her back.
"Hmm..," ungol niya. "That feels good."
Naramdamdan niya ang rhythm ng mga daliri na humagahod sa kanyang likuran as if it's her back is piano and those fingers skillfully tapping the right keys of it creating sensual and yet gentle massage. Those fingers hit the right spot which made her moan.
"Gosh, don't stop. Please," pakiusap niya sa kung sino man ang may nagmamay-ari ng mahiwagang kamay na iyon.
"Do you like my massage, baby doll?" may boses na bumulong sa kanya habang nakadapa siya at nakapikit pa. The voice is deep and raspy making it sound so sexy. And she meant it. Parang bang bagong gising lang ito. Ngunit bigla na lamang naalarma si Isobelle.
"Wait, what is the voice doing inside my room?" bulong niya sa kanyang sarili.
Nagulantang ito at lahat ng nerves sa kanyang katawan ay bigla na lamang nagsibuhayan. Agad siyang humarap sa kung sino man ang may-ari ng boses na iyon.
Sumalubong sa kanyang paningin ang isang lalaking may itim at mahabang buhok. His eyes are mazerine in color that she never saw anywhere or if there's someone who had that eye color. The eyes were paired with long curly lashes. The man's lips are sensual and red which he often licks it to wet, making it more redder than before. She's not lying when she says that this guy is the most handsome man she has never seen in her entire life.
But the question is, how the hell did he enter her room? And who is he?
"W-who the hell are you?" tanong nito sa lalaki but when she looked into his eyes, she suddenly found herself wanting to be touched by him. It was weird. She never even once felt that kind of wanting when it comes to men. As if she has a sudden urge to make the first move. But she held her ground. She will not give in like that. Men are out of her vocabulary. But this guy, this guy she only sees now seems to know that her body is reacting to his touch.
"My name is Marzouq," sagot nito sa dalaga. "And your name is Isobelle, right?"
"How the hell did you know my name? At paano ka nakapasok sa kwarto ko?" sunod-sunod na tanong niya.
He chuckled at her.
"Baby doll, you're in my chamber. Look around you," sagot nito sa kanya. "You are in my dream," sabi pa niya.
Isobelle became confused.
Inilibot niya ang kanyang paningin sa paligid. Ganun na lamang ang kanyang paggulat ng malamang hindi sa kanya ang silid na kinaroroonan niya. And the bed that she's lying on is absolutely not my hers.
Sa kanyang isipan, kelan pa naging four poster california king bed ang kanyang higaan? Bukod sa hindi purple ang pillow case at blanket niya, hindi pwedeng sabihin na nasa sarili siya nitong silid. Red ang cases ng limang pillow na naroon at itim ang makapal ang beddings ng kama. At sa gitna noon, natagpuan niya ang aking sarili na hubo't hubad na nagpalaki ng aking mga mata at nagpapula ng kanyang mga pisngi.
Mabilis niyang hinablot ang makapal na kumot at itinakip sa kanyang hubad na katawan.
"What the hell did you do to me?" hintatakot na tanong nito sa lalaki.
"I didn't do anything YET," nakangiting sagot ng lalaki, showing his pearly white teeth. "Baby doll."
Biglang kinilabutan si Isobelle sa narinig.
- Writer
