CHAPTER 3
1630 Words
Diniinan nito ang pagkakabigkas ng Yet sa dalaga. Hindi alam ni Isobelle ang tumatakbo sa isipan ng lalaki o kung may balak itong huwag siyang galawin. At ang ebidensya ay hubad siya.
"Liar! You plan on raping me, aren't you!?" nahihintakutang tanong niya na mahigpit na nakayakap sa sarili habang nakatakip ng makapal ang kumot ang kahubaran.
Tumawa ito.
"Relax. I won't do anything that you don't like," sagot nito sa akin habang sinisimulang tanggalin ang kanyang black shirt.
"What are you doing?!" gulat na gulat at nanlalaking matang tanong ni Isobelle sa lalaki.
Nagpapanic na siya.
But the man only smirked at her.
"Relax will you? I usually sleep naked," sagot nito sa kanya," amused sa itsura ng babae na tila maiiyak na sa takot.
Marzouq is an irresistible man. No one dared to defy him, especially in front of him and in his bed.
"N-naked? What the h-hell is wrong w-with you?" Isobelle stuttered at him.
"Nothing's wrong. This is just a dream anyway," sagot niya habang tinatanggal ang buttones ng kanyang jeans.
"Hold it! Don't do that!" sigaw ng defensive na dalaga. She has never seen a naked man in front of her ever since.
She is terrified. And yet, and yet there is this part of her that is excited to see what the man will show her.
"Don't what?" angal nito sa kanya.
"Don't take off your jeans, please."
Nangunot ang noo nito.
"And why not?"
"B-because I say so! S-show me some respect!"
"Touchè," he said.
Biglang ngumisi si Marzouq ng nakakaloko sa dalaga.
"You're playing hard to get a baby doll. You are one in a legion," he said. "But I'm not a man of patience," he added.
Pinitik nito mga daliri.
Nabingi bigla si Isobelle at nawalan siya ng control sa sariling katawan.
"This is my dream. And I control everything. You will do what I say. Whether you like it or not, my Isobelle. You are mine," he whispered to her. "Come to me," he added before spreading his arms wide open for her where Isobelle couldn't resist but throw herself in the arms of the mystery man.
At ganun-ganun na lamang ng tanggalin ni Isobelle ang nakatakip na kumot sa kanyang katawan and she slowly crawl towards him.
Marzouq smiled at her.
"That's my little Isobelle. Good girl. That's it. Obey me, my lovely darling," he said, praising her after she arrived where he was. "Now let me see you. Let me see your body," utos nito sa kanya which her body obeyed without shame.
"Why are you doing this to me?" Isobelle said, fighting the desire to follow him.
"Because I desire you. I want you. I want everything about you. And you cannot escape from me, Baby doll."
Nagulat si Isobelle sa lakas ng alarm ng kanyang alarm clock. Tumingin siya sa oras at eksatong ala nueve na ng umaga.
“Thanks Jesus it’s just a dream,” she said to herself. Bumuntong-hininga siya at pagkatapos ay bumangon.
In her mind, she was probably exhausted last night, and she dreamt of something she didn’t want to. She gently slaps her cheeks to ready herself and hoping that she’ll forget about her dream and that disturbing handsome guy in it.
Kinuha ang kanyang towel sa towel rock upang maligo. She took all her clothes at dumped them inside the laundry basket. Nibuksan niya ang shower at itinapat ang kanyang sarili. When eberything about her is wet, sinumulan na niyang lagyan ng shampoo ang kanyang buhok kasabay ng sabon na rin sa kanyang katawan. Ilang minuto lang ang itinagal niya sa shower at pagkatapos ay inabot niya ang twalya at sinimulang punasan ang sarili. When she was about to wrapped the towel around her body at front of the mirror, napansin niya ang isang mark sa ibaba kanang bahagi ng kanyang collar bone. Lumapit siya sa salamin upang makita ito ng malapitan.
Ganun na lamang ang kanyang pagtataka ng makumpirma kung ano iyon. Kiss mark. Paano siya nagkaroon noon? Wala siayng nobyo at walang maglalagay niyon sa kanya. But she’s positive, the mark on her skin is a kiss mark.
Bigla na lamang niyang naramdaman na parang may humaplos sa kanyang balikat. Tumayo ang kanyang balahibo kasabay ng biglang paglamig sa loob ng banyo. Pakiramdam ni Isobelle ay pinagmamasdan siya ng kung ano ngunit hindi niya ito makita. Pakiramdam ng dalaga ay mabigat sa pakiramdam ang kinaroroonan niya. Her gut screamed at her to leave but her feet felt like it was nailed to here she is.
She started to hear whispers and on the mirror where steam filled the surface, she saw something was written it made her heart beat three times the normal. The writing says:
Hello, Isobelle
Isobelle screamed at the top of her lungs. Kasabay niyon ay kanyang pagtakbo sa pintuan. Nanginginig ang kanyang mga kamay na pinihit ang doorknob at nang mabuksan na niya ay mukha ni Kai ang sumalubong sa kanya.
“Girl why are you screaming?” takang tanong ni Kai sa kanya.
Yumakap ng mahigpit si Isobelle sa kanya na takot na takot.
“Something is on the mirror!” sagot niya sa kaibigan.
Pumasok si Kai sa banyo at tinignan ang sinasabi ng kaibigan ngunit wala naman siyang nakita roon.
“Wala namang kakaiba sa salamin ah,” sabi sa kanya ni Kai.
“I swear! Someone has written the words Hello Isobelle on the mirror! Nakita mismo ng aking mga mata ang mga salita Kai,” sagot ni Isobelle sa kanya na naghihinang napaupo sa kama.
Lumabas ng banyo si Kai and rolled her eyes on Isobelle.
“Hay naku, guni-guni mo lang siguro iyon, girl. Puro ka kasi aral eh. Maglibang ka naman kahit kaunti. Mag-unwind ka. Hindi na healty ang puro aral ka na lang,” sabi ni Kai sa kanya.
“But Kai-”
“Go dress up. Male-late na tayo,” utos sa kanya ni Kai. “Hihintayin kita sa baba,” anito.
Walang nagawa si Isobelle kung hindi sundin si Kai. Baka naman talaga ay namamalikmata lamang siya dahil wala namang nakita si Kai na sulat sa salamin. She’s probably imagining things at baka nga tama si Kai. Maybe too much studying is affecting her health kung kaya anu-ano na lang ang nakikita niya.
Pagkatapos makapagbihis ay huminga ng malalim si Isobelle. Yes, she’s porbablu burnt in studying at kailangan naman niyang magpahinga kahit minsan. It wouldn’t hurt kung kahit minsan ay sumama siya kay Kai sa mga GIG at gimik nito.
Nang masigurong naka-lock na ang lahat, agad na sumakay si Isobelle sa sasajyan ni Kai patungo sa university kung saan sila parehong nag-aaral.
“May lakad ako mamayang gabi. Wanna go?” tanong nito sa kanya habang nagda-drive.
“Saan?” tanong niya.
“Sa isang club na nasa mkabilang town, G?”
“Okay,” sagot niya sa kaibigan na ikinangiti nito. “Touch some grass, you know. That will be good for you,” anito pa.
“I know. Masyado lang siguro ako subsob sa pag-aaral.”
When Kai’s car reached the gate, nakita nila ni Isobelle ang mga bulaklak na puti na nakahilera sa wall mismo ng gate. At ang klase ng bulaklak ay white lilies, a flowers known to be for funerals.
“May namatay?” tanong ni Isobelle kay Kai.
“Maybe but who?” ganting tanong din nito.
Nasagot lamang ang tanong nila ng tuluyan ng makapasok sa loob ng parking space ang sasakyan ng kaibigan. Tumambad sa mga lamp post ang tarpulin ng head mistress ng university na may mag condolences ng iba’t-ibang department.
“‘What the? Nakausap ko pa siya kahapon,” sabi ni Isobelle sa kaibigan.
“Oo nga nakita ko kayo. I planned to greet her to sana kaya lang nagmamadali ako. But why so sudden?” hindi makapiwalang tanong din ni Kai.
Sabay na bumaba sina Kai at isobelle mula sa sasakyan at humalo sa mga estudyanteng papasok na sa kani-kanilang department.
“Did you know? Ayon sa janitor ng school kagabi, nakarinig raw siya ng kalabog sa opisina ng head mistress. Akala niya walang tao sa loob dahil daw naka-off ang ilaw at nakalock naman daw ang pintuan. Kung hindi daw dahilk sa tawag mula sa bahay ng head mistress ay hindi malalaman na nasa office pa pala kito at wala ng buhay. And you know what’s weird?” sabi ng isang estudyante na kasabayan ng dalawa.
“What?” anang kasama nito.
“The SOCO saw that her eyes popped out from her eye socket. Her face was horrified as if she saw someone that was so scary. But wala naman daw nakitang foulplay. The headmistress died due to a heart attack. Pero ang mariing sabi ng pamangkin niya ay wala daw sakit sa puso ang headmistress. Ni hindi naman daw ito kumakain ng mga karne and in fact, vegetarian daw ito. Kaya palaisipan sa kanila kung bakit namatay ito sa dahilang hindi katanggap-tanggap. At ang sabi ng pamangkin niya, nawawala raw ang rosary na dala ni headmistress mula sa Vatican noong bumisita ito doon. Weird hindi ba?” dagdag pa nito.
“Nakakatakot naman,” komento ng isa pa.
Nagkatinginan sina Isobelle at Kai. Pareho silang pinaninindigan ng balahibo lalo na si Isobelle ng maalala niyang may ibinigay sa kanya ang headmistress kahapon bago ito namatay. At ito ang rosary na hinahanap ng pamangkin nito.
“Here take the key,” untag sa kanya ni Kai. “Mauuna kang lalabas sa akin so hintayin mo na lamang ako sa sasakyan,” dagdag pa nito bago inabot ni Isobelle ang susi. “You can take nap there basta i-open mo lang ang aircon. O siya see you later,” paalam sa kanya ni Kai bago ito lumiko ng daanan.
- Writer
