เขาถามโดยไม่รอฟังคำตอบ ร่างหนาเดินปรี่ตรงไปที่ห้องน้ำในทันที ก่อนจะใช้ฝ่ามือทุบประตูเสียงดังสนั่น
ปัง ปัง ปัง!
“เปิดประตู”
“สะ สงครามนายไปรอที่ห้องก่อนได้ไหม” ฉันเรียกชื่อเขาเสียงสั่นมันเริ่มกลัวท่าทางอำมหิตแบบนั้น จะบอกว่าข้างในคือพี่เมฆคงได้ตายคู่แน่ๆ
“ใครอยู่ในนั้นเธอถึงได้อยากให้ฉันกลับห้องนักหนา”
“……” ให้ตายสิ! ทำไมฉันถึงได้รู้สึกไม่กล้าที่จะบอกไปตรงๆ ตอนนี้กลัวว่าพี่เมฆจะเปิดประตูออกมา
จะให้มีนามาอธิบายว่ามันไม่มีอะไรมันก็จะดูแปลกๆ ไหมล่ะว่าทำไมต้องอธิบาย ได้ถูกสงสัยแน่ๆ มืดแปดด้านแล้วฉัน
และแล้วสิ่งที่ฉันกลัวมันก็เกิดขึ้น
แกร็ก! ประตูห้องน้ำเปิดออกโดยมีร่างของพี่เมฆที่มีแค่ผ้าขนหนูพันรอบเอวอยู่ตรงหน้า
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” พี่เมฆขมวดคิ้วถามพลางมองหน้าฉันกับสงครามสลับกัน
หลังจากได้เห็นคนที่อยู่ในห้องน้ำสมใจ สงครามก็เอาแต่จ้องหน้าฉันอย่างกับจะฆ่ากันให้ได้
“ทำไมมัน
