ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดของตัวเองผลักสงครามออก จากนั้นก็รีบลุกขึ้นยืนหันหน้าไปหาประตูห้อง แต่ขาไม่ทันจะได้วิ่งไป เพื่อนที่รู้ใจก็รีบมาดักหน้าเอาไว้
“ฉันเป็นคนจ่ายมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจ”
“แต่เรื่องที่นายเพิ่งพูด ฉันไม่ได้ขอให้จ่าย”
“เธอไม่สนใจ?”
“……” อะไรกัน! พอเขาถามแบบนี้ฉันกลับไม่รีบตอบ รู้สึกว่าปากมันหนักอ้าไม่ออกเพราะจำนวนเงินมันล่อตามากๆ
“ถ้าสนใจทำไมไม่ตอบตกลง”
“เพราะนายไม่แฟร์กับฉัน ห้ามนู้นห้ามนี่แต่ตัวเองทำได้ทุกอย่าง ฉันเป็นคนไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่ต้องอยู่ในกรงของนายตลอดเวลา” ถึงแม้จะอยากได้เงินแต่ตอนนี้คำว่าปฏิเสธกับตกลงมันกำลังตีกันในหัวของฉัน
“เธอต้องการให้ฉันเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น?”
“เอาสิ! ถ้าทำได้ฉันจะยอมเป็นแมวเชื่องๆ ของนาย” ฉันเอ่ยท้าทายอย่างมั่นอกมั่นใจว่าคนที่เจ้าชู้อย่างสงครามไม่มีทางทำได้แน่ๆ
“ท้าทาย?”
“นายไม่มีทางทำได้แน่นอน”
“ถ้าฉันทำได้ข้อแลกเ
