Bad friend - 11 เค้นถาม
419 Words
ฉันพยายามหาคำพูดเพื่อจะอ้างว่าตัวเองซื้อยาคุมฉุกเฉินมาทำไม แต่คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก แถมยังถูกจ้องมองอย่างคาดคั้นอีกต่างหาก
หรือจะอ้างว่าตัวเองมีแฟนแล้ว แต่ถ้าสงครามถามว่าใครเป็นแฟนฉันล่ะ จะหาแฟนที่ไหนมาหลอกเขา
“เส้นด้าย” ไม่บ่อยนักที่เพื่อนสนิทอย่างสงครามจะเรียกชื่อฉันเต็มๆ แบบนี้ และเวลาที่เขาพูดก็มักจะแสดงสีหน้าจริงจัง
“ฉันไปนอนกับแฟนมา” เพราะไม่รู้จะอ้างยังไงแล้วฉันจึงต้องตอบแบบนี้ “เอาคืนมาได้แล้ว”
พอเอื้อมมือจะดึงเอาแผงยาคุมฉุกเฉินคืนมาสงครามก็ไม่ยอม เขาขมวดคิ้วเป็นปมยิ่งกว่าเดิม
“เธอมีแฟนตั้งแต่เมื่อไร ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้”
“ฉันจะมีเมื่อไรแล้วต้องบอกนายหรอ ต้องรายงานทุกเรื่องเลยรึไง”
“ปกติก็ไม่เห็นว่าเธอจะคุยกับใคร อ๋อ! หรือว่ากับไอ้หน้าจืดข้างห้อง”
“บ้าหรอ! ไม่ใช่ แล้วก็ไม่ต้องเค้นถามนะเพราะฉันยังไม่อยากเปิดตัวแฟนให้ใครรู้ โดยเฉพาะนาย”
“ทำไม”
“ถามมาก! เอาคืนมาได้แล้ว”
“เอากับมันแล้ว ?” คำถามที่ตรงไปตรงมาของสงครามทำให้ฉันชะงักไปครู่หนึ่ง พอเห็นว่าเงียบเขาก็ถามต่อ “คบกับมันได้กี่วันถึงยอมให้มันเอา แถมยังไม่รู้จักป้องกัน อยากท้องก่อนเรียนจบรึไง”
เขาพูดในเชิงสอนซะมากกว่า แต่มันทำให้รู้สึกแปลกๆ นะที่ถูกคนอย่างสงครามสอน
ฉันก้มหน้าลงถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพูดตามความรู้ที่อึดอัด “แค่พลาดน่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น”
“พลาด ?”
“ฉันไม่อยากพูดถึงอีกแล้ว เอาเป็นว่าฉันมีแฟน ถ้าพร้อมเมื่อไรจะพามาแนะนำให้นายรู้จักแน่นอน แต่!! กรุณาสุภาพกับแฟนฉันด้วยล่ะ”
สงครามเงียบไป เหมือนกำลังคิดพิจารณาอะไรอยู่ สีหน้าของเขายังเต็มไปด้วยความสงสัย
“ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอกำลังโกหกอยู่” เขาหยุดพูดแล้วเดินมาใกล้ๆ ก่อนจะพูดต่อ “ฉันกับเธอเป็นเพื่อนกันมาตั้งกี่ปี เวลาที่เธอกำลังโกหกมันสังเกตไม่อยากเลยนะ”
“ก….โกหกอะไรของนาย” ท่าทางของฉันเริ่มเลิ่กลั่กไม่กล้าสบตา
“คืนนั้นผู้หญิงที่นอนกับฉัน….เป็นเธอใช่ไหม ?”
- Writer
